PP1-811-1199/2001/02/OP - Zabezpieczenie spłaty kredytu a VAT

Odpowiadając na pismo znak RK-II-216-169/01 z 6 lipca 2001 r. oraz pismo znak RK-II-216-353/2001 z 17 grudnia 2001 r. Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia, że w przypadku, gdy dla zabezpieczenia spłaty kredytu dłużnik przenosi na bank własność rzeczy ruchomych i nieruchomych bez wydania (formalnego przekazania w posiadanie banku) z jednoczesnym zastrzeżeniem, że jeżeli kredyt wraz z uzgodnionym wcześniej wynagrodzeniem za udzielenie kredytu (prowizją, odsetkami) zostanie spłacony w określonym w umowie kredytowej terminie, to przeniesienie własności straci moc - nie jest to czynność wywołująca obowiązek podatkowy, o której mowa w art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.).

W związku z tym samo przejęcie rzeczy ruchomej na wyżej wymienionych zasadach w momencie ustanowienia prawnej formy zabezpieczenia kredytu oraz w momencie zwolnienia z zabezpieczenia przejętej rzeczy (po spłaceniu kredytu w określonym w umowie kredytowej terminie) nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Natomiast obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje:

1) u dłużnika spełniającego kryterium podatnika VAT w przypadku wydania towaru stanowiącego przedmiot zabezpieczenia w miejsce niespłaconego w terminie kredytu, tj. wykonania czynności, o której mowa w art. 2 ust. 3 pkt 3b cyt. ustawy - z chwilą wydania tego towaru lub wystawienia faktury, którą dłużnik jest obowiązany sporządzić, w ciągu 7 dni od daty przekazania w posiadanie banku towaru zgodnie z umową kredytową. Powyższe wynika z art. 6 ust. 1 i 4 cytowanej ustawy. Jeżeli faktura nie zostanie wystawiona w tym terminie obowiązek podatkowy u dłużnika powstaje w 7 dniu od dnia wydania (przekazania) towaru,

2) w banku w przypadku sprzedaży przejętej rzeczy przez bank (w imieniu i na rzecz banku) - w momencie wynikającym z art. 6 ust. 1 i 4 ustawy.

Ministerstwo nie doszukuje się zasadniczych rozbieżności interpretacyjnych w przedmiotowej sprawie w załączonych kserokopiach, skierowanych do Banku wyjaśnień różnych urzędów skarbowych, pomimo iż niektórych z nich nie można uznać za wyczerpujące i w pełni dopracowane merytorycznie.

Ministerstwo Finansów dostrzega wprawdzie rozbieżności interpretacyjne zawarte w skierowanych do Banku wyjaśnieniach Urzędu Skarbowego (…), należy jednak podkreślić, iż są to rozbieżne wyjaśnienia jednego urzędu skarbowego w analogicznej sprawie, a nie różnych urzędów skarbowych, a zatem nie występuje niejednolite stosowanie prawa podatkowego w rozumieniu przyjętym w art. 14 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm.).

Reasumując, w ocenie Ministerstwa Finansów brak jest w przedmiotowej sprawie wystarczających podstaw prawnych do wydania przez Ministra Finansów wnioskowanej przez Bank urzędowej interpretacji prawa podatkowego, o której mowa w art. 14 § 1 pkt 2 cyt. wyżej ustawy - Ordynacja podatkowa (…).