PP1/448-129/04/I - Świadectwo homologacji.

Pytanie podatnika

Pytanie 1: Czy do określenia dopuszczalnej ładowności samochodu, o której mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) mogą być stosowane dane z posiadanego dowodu rejestracyjnego (chodzi o samochód Truck, rok prod. 1998, wpisany do ewidencji środków trwałych w 2000 r.; samochód IVECO, rok prod. 2000, wpisany do środków trwałych w I/2004 r.; samochód Żuk - dzierżawiony)?

Pytanie 2: Czy art. 19 ust. 11 i 12 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązuje zaliczki, które zostały wpłacone przez kontrahentów przed 1 maja 2004 r., a rozliczone zostaną po tym dniu, np. w m-cu czerwcu 2004 r. w przypadku zaliczek wpłaconych przez kontrahentów krajowych, jak i zagranicznych (tj. otrzymanych od kontrahentów z Ukrainy i Litwy) nieprzekraczających 50% zamówienia?

Pytanie 3: Czy odbiorca detaliczny kupujący obuwie po 1 maja 2004 r., który nie żąda faktury, ponieważ nie jest zarejestrowany jako prowadzący działalność gospodarczą może mieć wystawiony paragon z kasy fiskalnej na większą ilość par niż jedna, np. na 72 pary, w przypadku, gdy kupuje obuwie jednego wzoru w wysokości 72 par w różnych rozmiarach?

Pytanie 4: Czy poniższe określenia wyrobów na dokumentach sprzedaży są prawidłowe:

- obuwie ze stawką podatku VAT 22%:

a) obuwie z materiałów tekstylnych na podeszwie z tworzyw sztucznych wzór X, rozmiar Y;

b) obuwie ze skóry na podeszwie z tworzyw sztucznych wzór X, rozmiar Y;

c) obuwie z tworzyw sztucznych na podeszwie z tworzyw sztucznych wzór X, rozmiar Y.

- obuwie ze stawką 7%:

a) obuwie do 23 cm z materiałów tekstylnych na podeszwie z tworzyw sztucznych wzór X, rozmiar Y;

b) obuwie do 23 cm ze skóry na podeszwie z tworzyw sztucznych wzór X, rozmiar Y;

c) obuwie do 23 cm z tworzyw sztucznych na podeszwie z tworzyw sztucznych wzór X, rozmiar Y?

Odpowiedź

Na podstawie art. 14 b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) po dokonaniu zmiany udzielonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łukowie odpowiedzi zawartej w piśmie nr PP-443/29/2004 z dnia 17.06.2004 r. wyjaśniam:

Ad.1. Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54 poz. 535), ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w art. 86 ust. 3 określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji. Przepis ten stanowi również, że pojazdy, które w ww. dokumentach nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się za samochody osobowe. Jednakże z ww. przepisów nie wynika aby sam brak u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, skutkował uznaniem tego pojazdu za samochód osobowy. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi, tj. że ładowność tego samochodu jest wyższa niż określona wzorem zawartym w art. 86 ust. 3, tj. DŁ=357 kg + n +68 kg, gdzie n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy. Obowiązek homologacji pojazdów oraz możliwość zwolnienia z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wprowadzono dnia 1 stycznia 1984 r. zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 6 poz. 35). Pierwsze świadectwa homologacji typu zostały wydane przez Ministra Komunikacji z datą 31 stycznia 1984 r. Zarówno w okresie wcześniejszym jak i obecnie świadectwa homologacji wydaje minister właściwy ds. transportu na podstawie wyników badań homologacyjnych. Świadectwa te są przechowywane w Ministerstwie Infrastruktury oraz przez podmiot (producenta, importera), dla którego zostało ono wydane. Od 1984 r. producent lub importer nowych pojazdów obowiązany był dołączyć do sprzedawanych pojazdów wyciąg ze świadectwa homologacji, będący dla organu rejestrującego źródłem informacji o jego danych technicznych. W sytuacji, kiedy podatnik posiada używany samochód ciężarowy z państw członkowskich Unii Europejskiej, należy wskazać, iż europejskie świadectwa homologacji przechowują odpowiednie władze homologacyjne państw członkowskich, które te świadectwa wydały oraz producent danego typu pojazdu. Przed rokiem 1984 obowiązywało zaświadczenie z badania technicznego stwierdzające, że pojazd odpowiada warunkom technicznym lub wyciąg z zaświadczenia dopuszczalności typu, które było ówczesnym odpowiednikiem dzisiejszego świadectwa homologacji. Wobec powyższego tylko w stosunku do pojazdów dla których nigdy nie zostało wydane świadectwo homologacji ani decyzja zwalniająca z obowiązku jego uzyskania podatnik dla ustalenia jego ładowności może posłużyć się ww. zaświadczeniem z badania technicznego lub wyciągiem z zaświadczenia dopuszczalności typu oraz dowodem rejestracyjnym z uwidocznionym poświadczeniem badań technicznych.

Ad.2. Zgodnie z obowiązującą do dnia 30.04.2004 r. dyspozycją art. 6 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn zm.) w eksporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą potwierdzenia przez graniczny urząd celny wywozu towaru poza państwową granicę Rzeczypospolitej Polskiej. W świetle art. 6 ust. 8a ww. ustawy, w eksporcie towarów, pobranie co najmniej połowy ceny (przedpłata, zaliczka, zadatek, rata), skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego z chwilą przyjęcia zapłaty po spełnieniu następujących przesłanek, tj.:

- wywóz towarów nastąpi w ciągu sześciu miesięcy od dnia otrzymania zaliczki,- eksporter przedstawi w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe kwoty zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 21 ust. 2. Od dnia 01.05.2004 r. obowiązek podatkowy w podatku VAT w eksporcie towarów powstaje również w sytuacji, gdy przed zrealizowaniem eksportu towarów, podatnik - eksporter otrzymał na poczet tej sprzedaży od zagranicznego kontrahenta co najmniej 50% ceny, przy spełnieniu następujących warunków:

- wywóz towarów nastąpi w ciągu 6 miesięcy, licząc od dnia otrzymania tej części należności (art. 19 ust. 12 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług);

- eksporter przedstawi w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe kwoty zwrotu różnicy, o której mowa w art. 87 ust. 2 ustawy (art. 19 ust. 12 pkt 2 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r.).

Ponadto zgodnie z przepisem przejściowym art. 149 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług warunek wywozu towarów, o którym mowa w art. 6 ust. 8a pkt 1 ww. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. - po dniu 30 kwietnia 2004 r. - uznaje się za spełniony, jeżeli nie później niż z upływem 6 m-cy od dnia otrzymania zaliczki nastąpił:

* wywóz towaru w wykonaniu czynności określonych w art. 2 ust. 1 i 3 ustawy o podatku VAT z dnia 8 stycznia 1993 r., na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (Polski), a podatnik posiada dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski;

* eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 obecnej ustawy o podatku VAT, czyli potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz dokonywany jest przez dostawcę lub w jego imieniu lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub w jego imieniu.

W przypadku, o którym mowa w art. 18 ust. 4-7 ustawy o podatku VAT z dnia 8 stycznia 1993 r. otrzymanie dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium kraju po dniu 30 kwietnia 2004 r. upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego od dokonanej sprzedaży w rozliczeniu za miesiąc, w którym podatnik dokument otrzymał. W związku z powyższym w eksporcie towarów, pobranie zaliczki w wysokości mniejszej niż 50% ceny nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego z chwilą jej przyjęcia bez względu na to czy zaliczka taka została przyjęta przed 1 maja 2004 r., a rozliczona po tym dniu.

Zgodnie z obowiązującą do dnia 30.04.2004 r. dyspozycją art. 6 ust. 8 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn zm.) jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi pobrano co najmniej połowę ceny (przedpłata, zaliczka, zadatek, rata) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia zapłaty, z zastrzeżeniem ust. 7b, ust. 8b pkt 2-4, 7 i 9-13 oraz ust. 8 c i 8 d. W przypadku zaliczek pobranych od dnia 01.05.2004 r. z tytułu przyszłych dostaw krajowych obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., tj. z chwilą otrzymania takiej zaliczki (obowiązek podatkowy powstaje wtedy w części jej otrzymania), chodzi tutaj o każdą zaliczkę bez względu na jej wartość. W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej towarów, jeżeli przed jej dokonaniem otrzymano całość lub część ceny, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej otrzymanie całości lub części ceny, przy czym art. 19 ust. 12 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stosuje się odpowiednio. W przypadku pobrania przed 01.05.2004 r. zaliczki nie przekraczającej 50% wartości zamówienia - nie powodującej powstania obowiązku podatkowego, a następnie dostawy całości towarów po 01.05.2004 r.- obowiązek podatkowy w zakresie tej dostawy powstaje pod rządami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. cyt. wyżej, na podstawie art. 19 ust. 4 tej ustawy (tj. jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi), zaś w przypadku eksportu towarów na podstawie art. 19 ust. 6 (tj. obowiązek podatkowy powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny wyjścia wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty).

Ad.3. Zgodnie z dyspozycją art. 111 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Stosownie do art. 106 ust. 4 ww. ustawy o podatku VAT podatnicy, o których mowa w ust. 1-3 nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1-2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury. Jeżeli umowa kupna sprzedaży zawierana i realizowana jest z innym aniżeli wymienionym w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podmiotem okoliczność ta jako wywierająca skutki podatkowe musi być udokumentowana w sposób prawnie znaczący dla prawa podatkowego. Z powyższego wynika, że podatnik podatku VAT może wystawić paragon jedynie takim osobom, które działalności gospodarczej nie prowadzą. Strona zajmuje się produkcją obuwia (nie ma sprzedaży detalicznej) należy więc przypuszczać, że odbiorcami obuwia są podmioty gospodarcze zajmujące się sprzedażą hurtową lub detaliczną takimi towarami. Z art. 106 ww. ustawy o podatku VAT wynika, że w takich przypadkach Podatnik ma obowiązek wystawić fakturę, gdyby zaś Podatnik prowadził sprzedaż detaliczną obuwia na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych, wówczas - na podstawie art. 111 ww. ustawy - zobowiązany byłby do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. W handlu detalicznym klienci rzadko kupują więcej niż jedną parę obuwia jednocześnie. Kupowanie na paragon obuwia w ilości kilkudziesięciu par jest obejściem obowiązku wynikającego z art. 106 ust. 4, zarówno przez sprzedającego, jak i kupującego. Faktem prawidłowego udokumentowania sprzedaży winny być zainteresowane obie strony transakcji.

Ad.4. Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 6 lit. e rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108 poz. 948 ze zmianami) paragon fiskalny drukowany przez kasę rejestrującą musi zawierać informację dotyczącą nazwy towaru i usługi. Ponadto musi tez zawierać m.in. cenę jednostkową towaru lub usługi (§ 4 ust. 1 pkt 6 lit. f cyt. Rozporządzenia). Jednocześnie zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 10 cyt. rozporządzenia paragon fiskalny musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Stosownie do § 12 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 97 poz. 971) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać nazwę towaru i usługi. Ponadto musi tez zawierać m.in. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (§ 12 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy o podatku VAT). Nazwa na dokumentach sprzedaży powinna być tak skonstruowana, aby poprzez nazwę i odpowiadającą jej cenę nabywca mógł jednoznacznie określić zakupiony towar. Przedstawione propozycje nazw wyrobów obuwniczych "obuwie" nie jest nazwą konkretnego towaru, lecz całej grupy towarów. Z tego względu przedstawione nazwy wyrobów są niezgodne z ww. przepisami.