PP-II/4492-0013/07/IW - Czy wewnątrzwspólnotowe nabycie przedmiotów kolekcjonerskich wyklucza ich sprzedaży z zastosowaniem specjalnej procedury opodatkowania podatkiem od towarów i usług w systemie marży?

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 14 listopada 2007 r. Izba Skarbowa w Opolu PP-II/4492-0013/07/IW Czy wewnątrzwspólnotowe nabycie przedmiotów kolekcjonerskich wyklucza ich sprzedaży z zastosowaniem specjalnej procedury opodatkowania podatkiem od towarów i usług w systemie marży?

DECYZJA

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 13 § 1 pkt 2 lit. c i art. 221 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu Nr PP-II-005/163/IM/05/06 z dnia 19 czerwca 2006 r., którą uchylono z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu Nr PP/406-38/ME/05 z dnia 19 maja 2005 r. w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - nie uwzględnia odwołania i utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 14 marca 2005 r. podatniczka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zgodnie z przepisem art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Z pisma wynikało, że Podatniczka prowadzi sprzedaż wysyłkową przedmiotów kolekcjonerskich, tj. pocztówek. Ich sprzedaż opodatkowuje w myśl art. 120 ust. 4 ustawy z dnia 11 maja 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z póń.zm.). Część pocztówek zakupiła od niemieckiego podatnika podatku od wartości dodanej zarejestrowanego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. W opinii Podatniczki wewnątrzwspólnotowe nabycie przedmiotów kolekcjonerskich nie wyklucza ich sprzedaży z zastosowaniem specjalnej procedury opodatkowania podatkiem od towarów i usług w systemie marży.

Postanowieniem Nr PP/406-38/ME/05 z dnia 19 maja 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu uznał za prawidłowe stanowisko Podatniczki w powyższym zakresie. W uzasadnieniu ww. postanowienia organ podatkowy wskazał na art. 120 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, jako podstawę prawną dokonanego rozstrzygnięcia.

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu decyzją Nr PP-II-005/163/IM/05/06 z dnia 19 czerwca 2006 r. uchylił przedmiotowe postanowienie z urzędu. Podstawę do uchylenia ww. postanowienia stanowił przepis art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 50 z późn. zm.), zgodnie z którym organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 tej ustawy, tj. postanowienie organu podatkowego I instancji z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów. W uzasadnieniu ww. decyzji Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu wskazał iż zgodnie z nowym brzmieniem art. 120 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., a nadanym mu ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756) przepis ust. 4 dotyczy dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1)

osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej,

2)

podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113,

3)

podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5,

4)

podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113,

5)

podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że tylko w określonych przypadkach, przewidzianych w art. 120 ust. 10 pkt 4 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług nabycie przedmiotów kolekcjonerskich od podatników podatku od wartości dodanej, nie wyklucza opodatkowania ich sprzedaży w systemie marży. W pozostałych przypadkach, nabycie towarów od podatników podatku od wartości dodanej powoduje wyłączenie opodatkowania ich dostawy przy zastosowaniu systemu marży.

Przedmiotowa decyzja została doręczona stronie dnia 21 czerwca 2006 r. Od tej decyzji strona złożyła odwołania i wniosła o jej uchylenie. Wydanej decyzji zarzuciła po pierwsze: naruszenie przepisu art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -Ordynacja podatkowa poprzez brak uzasadnienia dla uchylenia postanowienia- niewykazanie faktu rażącego naruszenia prawa przez uchylone postanowienie. W opinii odwołującej, z treści art. 14b § 5 pkt 2 wyżej powołanej ustawy wynika, że dla uchylenia postanowienia konieczne jest wykazanie rażącego naruszenia prawa, a nie jakiegokolwiek naruszenia prawa. W tym kontekście zdaniem strony decyzja organu podatkowego nie zawiera koniecznego uzasadnienia.

Po drugie zarzuciła naruszenie przepisu art. 14b § 5 ww. ustawy Ordynacja podatkowa poprzez błędne ustalenie momentu utraty mocy prawnej uchylonego postanowienia.

W wyniku rozpatrzenia odwołania decyzją Nr PP-II-44092/3/BT/06 z dnia 16 października 2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W odniesieniu do pierwszego zarzutu stwierdził, iż podstawą do zmiany lub uchylenia postanowienia obok rażącego naruszenia prawa jest także przypadek, gdy niezgodność z prawem uchylonego postanowienia jest wynikiem zmiany przepisów. Nadto organ odwoławczy stwierdził, iż prawidłowo ustalił moment utraty mocy prawnej uchylonego postanowienia.

Co do drugiego zarzutu organ stwierdził, że podatniczka nie może stosować przepisu, o którym mowa w uchylonym postanowieniu udzielającym interpretacji co do zakresu zastosowania prawa podatkowego w miesiącu następującym po miesiącu, w którym decyzja uchylająca to postanowienie została doręczona. Stwierdził nadto, iż uchylone postanowienie jest wiążące w stosunku do zdarzeń, które miały miejsce przed datą uchylenia ww. przepisu.

W skardze na powyższą decyzję podatniczka ponowiła dwa dotychczas formułowane zarzuty: o nieistnieniu przesłanki rażącego naruszenia prawa w przypadku, gdy do zmiany postanowienia z urzędu dochodzi wskutek zmiany przepisów, oraz drugi - o błędnym ustaleniu utraty mocy wiążącej uchylonego postanowienia. Dodatkowo zarzuciła naruszenie art. 121 § 1 i art. 124 Ordynacji poprzez nieustosunkowanie się do zarzutów i argumentów strony i wydanie decyzji, której uzasadnienie jest sprzeczne z jej sentencją.

Wyrokiem z dnia 16 maja 2007 r., sygn. akt I SA/Op 336/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uchylił zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu. Uznał on, iż działanie organu podatkowego było uprawnione, a podstawą do zmiany lub uchylenia z urzędu postanowienia interpretacyjnego jest, obok rażącego naruszenia prawa, także przypadek, gdy dochodzi do niezgodności z prawem takiego postanowienia wskutek zmiany przepisów.

Co do określenia w zaskarżonej decyzji momentu utraty mocy prawnej uchylonego postanowienia Sąd wskazał, iż w treści zaskarżonej decyzji nie zajęto jednoznacznego stanowiska. W szczególności, w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, organ podatkowy nie wskazał, czy jako moment utraty mocy prawnej postanowienia przyjąć należy miesiąc następujący po dniu jej doręczenia, czy też moment zmiany przepisu będącego podstawą udzielenia interpretacji (tj. 1 czerwca 2005 r.). Wskazując na naruszenie przepisów postępowania w zakresie uzasadnienia decyzji Sąd uchylił zaskarżoną decyzję.

Wobec powyższego do rozpatrzenia w realiach niniejszej sprawy pozostaje odwołanie podatnika.

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu po dokonaniu ponownej analizy stanu faktycznego i prawnego, uwzględniając przy tym stanowisko Sądu, które zgodnie z przepisami prawa wiąże w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie było przedmiotem zaskarżenia, stwierdził, co następuje:

Zgodnie z art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stosownie do przepisu art. 14b § 1 i § 2 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

W myśl art. 14b § 5 pkt 2 ww. ustawy, organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów. Zmiana albo uchylenie postanowienia wywiera skutek począwszy od rozliczenia podatku za miesiąc następujący po miesiącu, w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi, a gdy zmiana lub uchylenie postanowienia dotyczy podatków rozliczanych za rok podatkowy - począwszy od rozliczenia podatku za rok następujący po r., w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 14c ww. ustawy, zastosowanie się podatnika, płatnika lub inkasenta do interpretacji, o której mowa w art. 14a § 1, nie może mu szkodzić. W zakresie wynikającym z zastosowania się do interpretacji podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi nie określa się albo nie ustala zobowiązania podatkowego za okres do wywarcia skutku, o którym mowa w art. 14b § 5 zdanie drugie, a także:

1)

nie ustala dodatkowego zobowiązania w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,

2)

nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tych sprawach umarza się,

3)

nie stosuje się innych sankcji wynikających z przepisów prawa podatkowego i przepisów karnych skarbowych.

W rozpatrywanej sprawie przepis art. 120 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, będący przedmiotem interpretacji dokonanej w postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 19 maja 2005 r. Nr PP/406-38/ME/05 został zmieniony ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756), która weszła w życie 1 czerwca 2005 r. W związku z tym zaistniała podstawa do uchylenia przedmiotowego postanowienia ze względu na zmianę przepisu. Uprawnienie to, jak już wskazano potwierdził WSA w Opolu, w wyr. z dnia 16 maja 2007 r., odnosząc się do pierwszego zarzutu powołanego w odwołaniu, a powtórzonego w skardze.

Odnośnie drugiego zarzutu strony dotyczącego określenia skutku utraty mocy obowiązującej uchylonego postanowienia wskazać należy, tak jak Sąd w uzasadnieniu wyr. - aprobując stanowisko strony w tym zakresie, iż przepis art. 14b § 5 ustawy Ordynacja podatkowa nie uzależnia momentu powstania skutku weryfikacji postanowienia od przyczyn, które legły u podstaw decyzji wydanej na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 tej ustawy. Zatem skutek weryfikacji postanowienia interpretacyjnego następuje w tym samym momencie, a mianowicie określonym przepisem art. 14b § 5 pkt 2 zd. drugie, niezależnie od tego czy postanowienie zostało zmienione z uwagi na rażące naruszenie prawa bądź orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego, czy z uwagi na zmianę przepisu.

Natomiast na podstawie art. 14c tej ustawy, zastosowanie się podatnika, płatnika lub inkasenta do interpretacji, o której mowa w art. 14a § 1, nie może mu szkodzić, tj. w zakresie wynikającym z zastosowania się do interpretacji podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi nie określa się albo nie ustala zobowiązania podatkowego za okres do wywarcia skutku, o którym mowa w art. 14b § 5 zdanie drugie ww. ustawy, a także nie stosuje się sankcji i nie wszczyna postępowań karnych i karnych -skarbowych, wymienionych w tym przepisie.

Skoro w stanie tej sprawie decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu Nr PP-II-005/163/IM/05/06 z dnia 19 czerwca 2006 r. została doręczona stronie dnia 21 czerwca 2006 r., to na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 zd. drugie ww. ustawy, uchylenie postanowienia wywiera skutek począwszy od rozliczenia podatku za miesiąc lipiec 2006 r. Zatem od 1 lipca 2006 r. przedmiotowa interpretacja nie wywiera skutków określonych w art. 14c ustawy Ordynacja podatkowa, a zastosowanie ma interpretacja udzielona przez Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu decyzją z dnia 19 czerwca 2006 r.

Podsumowując na podstawie stanu faktycznego tej sprawy zastosowanie się przez stronę do interpretacji zawartej w postanowieniu Nr PP/406-38/ME/05 z dnia 19 maja 2005 r. korzysta z ochrony przewidzianej przepisem art. 14c Ordynacji podatkowej do końca czerwca 2006 r.

Biorąc powyższe pod uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu orzekł jak w sentencji. Decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji Na podstawie art. 53 § 1 oraz art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) na decyzję przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, którą wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl