PP-II/443-147/07/ZPJ/KLM - Czy organizowane losowanie i konkurs, w sposób opisany przez niego we wniosku, spełnia przesłanki art. 2 ustawy o grach i zakładach wzajemnych oraz czy wygrana w losowaniu, w którym przyznanie nagrody uzależnione jest od spełnienia dodatkowego warunku, tj. udzielenia prawidłowej odpowiedzi na zadane pytanie konkursowe, podlega przepisom ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych ?

Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r. oraz na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1590), Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, uchyla z urzędu postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia 9 sierpnia 2007 r. Nr PP/443-33/BP/07, którym udzielono interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku od gier.

Wnioskiem z dnia 7 maja 2007 r. podatnik zwrócił się w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca planuje poszerzenie działalności gospodarczej o sprzedaż drobnych artykułów przemysłowych prowadzoną ze specjalnych automatów sprzedających. Każdy zakup towaru będzie premiowany możliwością uczestnictwa nieodpłatnie w konkursie polegającym na udzieleniu odpowiedzi na zadane pytanie. Poprawna odpowiedź daje uczestnikowi konkursu możliwość wylosowania nagrody poprzez uchwycenie za pomocą mechanicznego chwytaka wybranej nagrody spośród znajdujących się w pojemniku.

Podatnik we wniosku pyta czy organizowane losowanie i konkurs, w sposób opisany przez niego we wniosku, spełnia przesłanki art. 2 ustawy o grach i zakładach wzajemnych oraz czy wygrana w losowaniu, w którym przyznanie nagrody uzależnione jest od spełnienia dodatkowego warunku, tj. udzielenia prawidłowej odpowiedzi na zadane pytanie konkursowe, podlega przepisom ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych?

Podatnik stoi na stanowisku, iż w przypadku, w którym przyznanie nagrody uczestnikowi konkursu nie jest uzależnione jedynie od przypadku lub od odgadywania jedynie zaistnienia określonych zdarzeń losowych, ale od spełnienia dodatkowego warunku, jakim jest odpowiedz na zadane pytanie, czyli element wiedzy, nagroda taka nie będzie wygraną w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych, a tym samym konkurs, w którym ta nagroda jest przyznawana zwycięzcy nie podlega przepisom ww. ustawy.

Postanowieniem z dnia 9 sierpnia 2007 r. Nr PP/443-33/BP/07 Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu udzielił podatnikowi interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie stwierdzając, że stanowisko podatnika przedstawione w złożonym wniosku jest prawidłowe.

Zdaniem organu zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27 z późn. zm.) grami losowymi są gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe, których wynik w szczególności zależy od przypadku, a warunki gry określa regulamin. Są to loterie promocyjne, w których uczestniczy się przez nabycie towaru, usługi lub innego dowodu udziału w grze i tym samym nieodpłatnie uczestniczy się w loterii, a podmiot urządzający loterię oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe.

W ocenie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu z powołanych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego konkursu za grę losową wymagane jest spełnienie trzech warunków: nabycie towaru, usługi lub innego dowodu udziału w grze, istnienie regulaminu oraz zależności wyniku od przypadku. Według organu przesłanki te, w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione. Zakup piłeczki nie oznacza bowiem, że uczestnik konkursu obligatoryjnie uczestniczy w loterii o wygrane rzeczowe, a jedynie tworzy po jego stronie uprawnienie do skorzystania z premii, gdzie po udzieleniu poprawnej odpowiedzi na zadane pytanie uczestnik konkursu może spróbować wylosować wybraną przez siebie nagrodę rzeczową. Uczestnik konkursu sam decyduje czy chce skorzystać z premii czy też zakończyć swoje czynności na zakupie piłeczki. Dodatkowo zauważono, że nagroda rzeczowa nie zależy od przypadku, ale od poprawnej odpowiedzi na zadane pytanie oraz zręczności podejmującego próbę jej wylosowania. W konsekwencji uznano, że organizowane przez podatnika losowanie i konkurs nie spełnia warunków do zakwalifikowania go do gier losowych. Z tej też przyczyny wygrana w losowaniu, które nie kwalifikuje się do objęcia zakresem przedmiotowym ustawy o grach i zakładach wzajemnych nie podlega przepisom tej ustawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu po przeanalizowaniu stanu faktycznego oraz prawnego sprawy wyjaśnia, co następuje:

Zgonie z normą wyrażoną w art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2005 Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Istotą instytucji interpretacji przepisów prawa, o których mowa w art. 14a i n. jest ocena prawna stanowiska pytającego w jego indywidualnej sprawie, która nie toczy się jednak jeszcze w ramach postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej albo postępowania przed sądem administracyjnym. Interpretacja nie jest poradą prawną. Pytający jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. W ramach tej interpretacji organ podatkowy ma dokonać oceny tego stanowisku na podstawie przytoczonych przepisów prawa. Udzielenie interpretacji następuje w formie postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Stosownie do art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej organami obowiązanymi do udzielenia interpretacji są stosownie do swojej właściwości: naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego, wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa. Oznacza to, że wnioskodawca nie ma żadnej dowolności w wyborze organu udzielającego interpretacji. Zawsze musi bowiem zwrócić się do organu podatkowego właściwego nie tylko miejscowo, lecz także rzeczowo. O prawidłowym zastosowaniu tej zasady decyduje zatem rodzaj sprawy lub problemu, który ma być przedmiotem interpretacji. Ma ona pochodzić od organu podatkowego właściwego pod tym względem. (Komentarz do art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2005 Nr 8, poz. 60), R. Dowgier, L. Etel, C. Kosikowski, P. Pietrasz, S. Presnarowicz, Ordynacja podatkowa. Komentarz, Dom Wydawniczy ABC, 2006).

Zgodnie z brzmieniem art. 16 Ordynacji podatkowej właściwość rzeczową organów podatkowych ustala się według przepisów określających zakres ich działania, określonych w odrębnych przepisach. Właściwość rzeczową i miejscową organy podatkowe zobowiązane są przestrzegać z urzędu na podstawie art. 15 § 1 Ordynacji. Zasada wyrażona w komentowanym przepisie zawiera przekonanie ustawodawcy o tym, iż organ podatkowy łatwiej aniżeli podatnik ustali w konkretnym przypadku właściwość rzeczową i miejscową organu podatkowego. W przypadku, gdy organ do którego wpłynął wniosek ustali, iż właściwym do rozpatrywania w danej sprawie jest inny organ, na podstawie art. 170 § 1 Ordynacji podatkowej w związku z art. 14a § 5 Ordynacji, powinien przyjąć wniosek i przekazać go następnie do rozpatrzenia właściwemu organowi podatkowemu. Jednocześnie powinien zawiadomić podmiot, który nieprawidłowo skierował wniosek.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż podatnik zwrócił się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu z zapytaniem czy organizowany przez podatnika konkurs wraz z losowaniem oraz czy ewentualna wygrana w tymże losowaniu podlegają przepisom ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych?

Zgodnie z przepisem wyrażonym w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27 z późn. zm.) właściwym do rozstrzygnięcia w drodze decyzji, czy gra losowa, zakład wzajemny, gra na automacie, gra na automacie o niskich wygranych posiadająca cechy wymienione w ust. 1, 2, 2a i 2b jest grą losową, zakładem wzajemnym, grą na automacie, czy grą na automacie o niskich wygranych w rozumieniu ustawy jest minister właściwy do spraw finansów publicznych.

W świetlne przytoczonych wyżej przepisów prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu stwierdza, iż w przedmiotowej sprawie organem właściwym to rozstrzygnięcia kwestii podniesionej przez podatnika jest Minister Finansów. Błędnie zatem Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu rozstrzygnął o swej właściwości rzeczowej i na tej podstawie udzielił podatnikowi w trybie art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa odpowiedzi na zadane pytanie postanowieniem z dnia 9 sierpnia 2007 r. Nr PP/443-33/BP/07. Wydanie przedmiotowego postanowienia uchybia zatem przepisom ustawy - Ordynacja podatkowa z uwagi na błędne określenie właściwości rzeczowej organu podatkowego pierwszej instancji.

W świetle powyższego należało orzec jak w sentencji.

Ponadto informuje się, iż na podstawie art. 170 § 1 Ordynacji podatkowej, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego przekaże wniosek podatnika - według właściwości- do Ministra Finansów, o czym zawiadomi podatnika. Od niniejszej decyzji służy prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu w terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji. Stosownie do art. 222 Ordynacji podatkowej, odwołanie powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.