PP II 443/1/176/179/05 - Zaliczenie do importu usług transakcji zakupu usług reklamy, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej, badania rynku

Pytanie podatnika

Wątpliwości Podatnika dotyczą zaliczenia do importu usług transakcji zakupu usług reklamy, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej, badania rynku.

W opinii Spółki, z tytułu świadczonych na jej rzecz usług przez podmioty zagraniczne, Spółka powinna rozpoznać import usług, niezależnie od tego, czy podmiot zagraniczny posiada siedzibę na terytorium Wspólnoty (np. w Grecji), czy też poza nią (np. w Szwajcarii lub w Serbii).

W złożonym wniosku Strona podaje, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawarła umowy o świadczenie usług z podmiotami mającymi siedziby w Serbii, Szwajcarii i Grecji. W myśl zawartych umów, podmioty zagraniczne w sposób ciągły świadczą na rzecz spółki usługi doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej, badania rynku i reklamy. Jak wskazuje Strona, przedmiotowe usługi rozliczane są w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Za każdy miesięczny okres rozliczeniowy Spółka otrzymuje od podmiotów zagranicznych faktury dokumentujące świadczenie usług w przedmiotowym okresie.

Ponadto Strona wskazuje, iż zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, czyli usługobiorca usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania poza terytorium kraju. Zgodnie zaś z art. 2 pkt 1 powołanej ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Spółka wskazuje również, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega, między innymi, odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast, w myśl art. 27 ust. 3 i 4 ustawy, w przypadku świadczenia, między innymi, usług doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej, badania rynków i reklamy na rzecz podatników mających siedzibę na terytorium Wspólnoty ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona. W myśl powyższych przepisów, jak podaje Podatnik, Spółka jako podmiot mający siedzibę w Polsce (a zatem i na terytorium Wspólnoty), staje się podatnikiem z tytułu świadczonych na jej rzecz usług, dla których miejscem świadczenia jest siedziba Spółki, jeżeli usługodawca posiada siedzibę poza terytorium Polski. Ustawodawca, według Strony, nie nakazuje, by siedziba świadczącego usługę znajdowała się na terytorium Wspólnoty - siedziba ta musi znajdować się poza terytorium Polski (art. 17) oraz w kraju innym niż kraj świadczącego usługę (art. 27). Spółka wskazuje również, iż zgodnie z art. 17 ust. 2 ww. ustawy, w każdym przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 (czyli usług świadczonych na rzecz Spółki), podatnikiem jest usługobiorca, czyli Spółka X.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko jest prawidłowe.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), importem usług jest świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, czyli osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna, będąca usługobiorcą usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 powołanej ustawy, należy rozumieć terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Z powyższego wynika zatem, iż w przypadku usług importowych, ustawodawca nie dokonał, tak jak w przypadku obrotu towarowego, rozróżnienia obrotu Wspólnotowego i obrotu z krajami trzecimi.

Ponadto tutejszy organ podatkowy wskazuje, iż przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę na terytorium kraju (Polski), z wyłączeniem przypadków określonych w art. 27 ust. 3, w których w każdym przypadku podatnikiem jest ich usługobiorca, o czym stanowi art. 17 ust. 2 ww. aktu prawnego.

Natomiast art. 17 ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż w przypadkach wymienionych w art. 27 ust. 3 przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, czyli osoba prawna, jednostka organizacyjna niemające osobowości prawnej oraz osoba fizyczna, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju.

Zatem, przez import usług rozumie się usługi spełniające łącznie następujące warunki:

1) usługodawcą jest podatnik mający siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium Polski, niezależnie od tego czy na terenie Wspólnoty, czy też poza jej terytorium;

2) usługobiorcą jest osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju, zobowiązana do rozliczenia w swoim kraju podatku od towarów i usług;

3) usługodawca nie rozliczył w Polsce podatku należnego z tytułu wykonywania usługi na rzecz usługobiorcy z Polski;

4) usługobiorca jest zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu usługi wykonywanej przez usługodawcę - w przypadkach określonych w art. 27 ust. 3 ww. ustawy, czyli świadczenia usług niematerialnych wymienionych w art. 27 ust. 4 na rzecz usługobiorcy - podatnika, o którym mowa w art. 15, posiadającego siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Ponadto, tutejszy organ podatkowy wskazuje, iż w przedmiotowym przypadku istotnym jest, czy w świetle przepisów decydujących o miejscu świadczenia, miejscem opodatkowania jest Polska. Opodatkowaniu w określonym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały wykonane w danym państwie, a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu. W tym przypadku określenie miejsca świadczenia usługi determinuje miejsce jej opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne dla usług w przypadku, których ich sprzedawca i nabywca pochodzą z różnych państw. Miejsce świadczenia usługi w takiej sytuacji wskazuje państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Regulacje dotyczące ustalenia miejsca świadczenia usług zostały zawarte w art. 27 i w art. 28 ustawy o podatku od towarów i usług. Zasada ogólna wynikająca z treści art. 27 ust. 1 cytowanej ustawy, jako miejsce świadczenia definiuje miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania. Od wyrażonej w powołanym przepisie, ogólnej reguły opodatkowania usług transgranicznych, ustanowiono szereg wyjątków, określających inne niż wynikające z zasady ogólnej, miejsce opodatkowania usług z uwagi na ich charakter, specyfikę. Kolejne przepisy tego artykułu zawierają katalog zamknięty usług, dla których miejsce świadczenia jest określone w sposób odmienny.

Szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia dotyczą między innymi usług wymienionych w art. 27 ust. 4 pkt 2, 3 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. usługi reklamy, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej, badania rynku.

W myśl art. 27 ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku, gdy usługi te są świadczone na rzecz:

1) osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub

2) podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

- miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Z treści pisma wynika, że Podatnik dokonuje zakupu usług doradztwa w zakresie reklamy, prowadzenia działalności gospodarczej, badania rynku od kontrahentów z Serbii, Szwajcarii i Grecji, a zatem w przedmiotowym przypadku zastosowanie ma zasada zawarta w cytowanym powyżej art. 27 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w myśl której miejscem świadczenia, a zarazem miejscem opodatkowania usługi jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zatem, usługi będące przedmiotem zapytania, świadczone na rzecz Spółki przez kontrahentów z Serbii, Szwajcarii i Grecji, winny być opodatkowane w kraju usługobiorcy tj. w Polsce. Opodatkowanie tych usług ma miejsce na zasadach określonych dla importu usług, gdyż spełnione są warunki z art. 2 pkt 9 ww. ustawy, do uznania tych usług jako importowych. Oznacza to, że usługi kontrahentów zagranicznych na rzecz podatnika polskiego w przedmiotowym zakresie, opodatkowane są w Polsce na zasadach importu usług, a zobowiązanym do obliczenia i odprowadzenia podatku jest polski podatnik.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku tj. 08.06.2005 r.