PP I 443/1840/05/SD - Prawidłowość naliczania przez Spółdzielnię Mieszkaniową podatku od towarów i usług przy obciążeniu najemców kosztami zużycia energii elektrycznej

Pytanie podatnika

Kierowane do organu podatkowego pytanie dotyczy prawidłowości naliczania przez Spółdzielnię Mieszkaniową podatku od towarów i usług przy obciążeniu najemców kosztami zużycia energii elektrycznej.

Decyzja

Na podstawie art. 14b § 2 i § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Dyrektor Izby Skarbowej uchyla z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 31.10.2005 r. Nr PP /443/1/107/05 wydane Spółdzielni Mieszkaniowej w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z zakresu podatku od towarów i usług, dotyczącej sposobu przenoszenia kosztów energii elektrycznej pomiędzy wydzierżawiającym (wynajmującym) lokal usługowy a dzierżawcą (najemcą).

Uzasadnienie

W dniu 15 lipca 2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek Spółdzielni Mieszkaniowej o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Kierowane do organu podatkowego pytanie dotyczy prawidłowości naliczania przez Spółdzielnię podatku od towarów i usług przy obciążeniu najemców kosztami zużycia energii elektrycznej.

Jak wynika z dokonanego w piśmie z dnia 09.09.2005 r. opisu stanu faktycznego Spółdzielnia Mieszkaniowa wydzierżawia dwa lokale użytkowe i w związku z tym obciąża najemców kosztami czynszu oraz odrębnie kosztami zużycia energii elektrycznej. Wysokość opłat za energię elektryczną ustalana jest przez Spółdzielnię na podstawie comiesięcznej inwentaryzacji podliczników prądu elektrycznego zainstalowanych w lokalach handlowych. Zdaniem Spółdzielni prawidłowym jest doliczenie do kosztu energii podatku od towarów i usług w wysokości 22% VAT liczonego od ustalonej podstawy opodatkowania - "kwota za 1 kwh należna dostawcy energii puls 22% VAT".

Po przeanalizowaniu wniosku Spółdzielni Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia 31.10.2005 r. Nr PP /443/1/107/05 stwierdził, iż prezentowane przez Stronę stanowisko jest nieprawidłowe.

W uzasadnieniu organ podatkowy stwierdził, iż zawierając umowę dzierżawy (najmu) strony swobodnie określają cenę usługi. Wydzierżawiający (wynajmujący) kalkulując cenę uwzględnia rozmaite elementy składające się na tę cenę. Natomiast w sytuacji gdy strony zdecydują się na wyodrębnienie z kwoty czynszu, tzw. mediów (energia elektryczna, woda, ścieki etc) i zastrzegą ich odrębne rozliczanie, np. na podstawie faktycznego ich zużycia, winny respektować dopuszczalną w takich przypadkach procedurę przenoszenia kosztów zwaną refakturowaniem. Refakturowanie, tj. wyodrębnianie kosztów towarzyszących usłudze głównej i przenoszenie ich na podmiot będący faktycznym konsumentem, dopuszcza się pod następującymi warunkami:

- pomiędzy podmiotami istnieje umowa o odrębnym rozliczaniu danego rodzaju usług;

- podmiot refakturujący nie nalicza żadnej marży;

- na refakturze podatnik podaje tę samą cenę i stawkę podatku VAT, która widnieje na fakturze pierwotnej.

Wobec powyższego organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że jeżeli Spółdzielnia zdecydowała się na wyodrębnienie energii elektrycznej z elementów kalkulacyjnych czynszu, to dokonując jej przeniesienia na dzierżawcę (najemcę) winna stosować wszystkie ww. warunki refakturowania. Oznacza to, że doliczanie dodatkowo 22% podatku do ceny brutto energii nie jest w tym przypadku prawidłowe, na refakturze podatnik podaje tę samą cenę i stawkę podatku VAT, która widnieje na fakturze pierwotnej.

Dokonując oceny udzielonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego interpretacji, Dyrektor Izby Skarbowej działając w trybie nadzoru na podstawie art. 14a Ordynacji podatkowej postanowieniem PP I 443/1840/05/SD z dnia 10.02.2006 r. wszczął z urzędu postępowanie w celu uchylenia przedmiotowej interpretacji.

Stosownie do art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy w drodze decyzji uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4:

- jeżeli uzna, że zażalenie wniesione przez podatnika, płatnika lub inkasenta zasługuje na uwzględnienie, lub

- z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego stroną umowy o dostawę energii elektrycznej jest Spółdzielnia Mieszkaniowa. Spółdzielnia Mieszkaniowa obciąża najemców lokali użytkowych za zużycie energii elektrycznej wystawiając z tego tytułu faktury VAT z naliczonym podatkiem od towarów i usług.

Stroną umowy o dostawę usług energetycznych mogą być właściciele wyodrębnionych nieruchomości lokalowych, wspólnota mieszkaniowa lub zarządca, który może ją zawrzeć we własnym imieniu i na własny rachunek. Do podmiotów tych, określonych przez ustawę z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504, ze zm.) jako odbiorcy, odnoszą się obowiązki, o których mowa w art. 45a tej ustawy. Przepis art. 45a ust. 1 i 2 wyżej cytowanej ustawy Prawo energetyczne stanowi, iż przedsiębiorstwo energetyczne na podstawie cen i stawek opłat zawartych w taryfie lub cen i stawek opłat ustalonych na rynku konkurencyjnym, o których mowa w art. 49 ust. 1, wylicza opłaty za dostarczaną do odbiorcy energię elektryczną.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535) podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tej ustawy. W przypadku, w którym podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, bierze udział w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. A więc, gdy podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi "w stanie nieprzetworzonym" jest on traktowany tak, jakby świadczył tę usługę. Natomiast w związku z faktem, iż Spółdzielnia jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wszelkie realizowane przez nią dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu VAT według właściwych stawek podatkowych.

Nadmienić należy, iż zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r. Nr 97 poz. 1050 ze zm.) ceny towarów i usług uzgadniają strony zawierające umowę, z zastrzeżeniem ust. 2. Przez cenę rozumie się wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym - art. 3 ust. 1 pkt 1 wymienionej ustawy o cenach.

Natomiast zgodnie z regulacją art. 29 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Ewentualne spory dotyczące rozliczeń między stronami (które powstały np. w związku z nieprzestrzeganiem procedur rozliczeniowych przewidzianych w art. 45a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne) nie mogą być rozstrzygane na gruncie prawa podatkowego.

Rozpatrując złożony wniosek Spółdzielni z uwagi na to, że zapytanie dotyczyło sporu powstałego między stronami-organ pierwszej instancji winien był wskazać przepisy prawa podatkowego właściwe w sprawie jednakże z uwagi na to, że sformułowane zapytanie, uzupełnione pismem z dnia 9.09.2005 r. nie wyrażało wątpliwości w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego lecz dotyczyło powstałego sporu między stronami, wniosek nie powinien być rozpatrywany w trybie regulacji art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa.

Biorąc powyższe pod uwagę, zasadnym jest zatem uchylenie postanowienia w oparciu o przepis art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej.