PP-A/406z-20/05/MZ - Warunki zwolnienia od podatku od towarów i usług czynności zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu oznaczonego w ewidencji gruntów oraz w księdze wieczystej symbolem "R" - grunt orny.

Na podstawie art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 19 października 2005 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Winogrady z dnia 4 października 2005 r. Nr V/005-50/2005 w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - odmawiam uchylenia postanowienia.

Wnioskiem z dnia 29 lipca 2005 r., uzupełnionym pismem z dnia 30 sierpnia 2005 r., Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Winogrady o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującej sprawie.

Spółka zawarła w formie aktu notarialnego umowę zbycia prawa wieczystego użytkowania niezabudowanej nieruchomości gruntowej. Grunt będący przedmiotem umowy zarówno w ewidencji gruntów, jak i w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości oznaczony jest symbolem "R" - grunt orny, a sposób korzystania z niego określony został jako "grunt rolny". Dla obszaru, na którym znajduje się nieruchomość brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Działki objęte umową nie są wykorzystywane na cele rolne lub leśne. W oparciu o miejscowy szczegółowy plan zagospodarowania przestrzennego dzielnicy, zgodny z miejscowym planem ogólnym zagospodarowania terenu, które obowiązywały do dnia 31 grudnia 2003 r., Prezydent Miasta Poznania wydał decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zespołu budynków jednorodzinnych wolnostojących i szeregowych. Przedmiotowa działka określona została jako jednostka strukturalna "D" przeznaczona pod budownictwo mieszkaniowe.

Spółka wniosła o potwierdzenie, że w opisanej we wniosku sytuacji czynność zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu oznaczonego w ewidencji gruntów oraz w księdze wieczystej symbolem "R" - grunt orny, podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie § 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), stosownie do którego "zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów".

Zdaniem Wnioskodawcy, o rolniczym przeznaczeniu gruntu, którego dotyczy umowa zawarta przez Spółkę, decydują zapisy w ewidencji gruntów oraz księdze wieczystej, w których to grunt oznaczono symbolem "R" - grunt orny, a sposób korzystania z niego określono jako "grunt rolny".

Zdaniem Wnioskodawcy, grunt ma rolnicze przeznaczenie pomimo, iż Prezydent Miasta Poznania wydał decyzję o warunkach zabudowy tego gruntu z przeznaczeniem na cele budownictwa mieszkaniowego. Wnioskodawca wskazuje, że decyzja ta została wydana jedynie dla Spółki, zaś przeniesienie decyzji na poszczególnych nabywców działek nie jest prawnie możliwe. Pomimo więc ww. decyzji o warunkach zabudowy, nabywca nie ma możliwości uzyskania pozwolenia na budowę. Z uwagi na oznaczenie gruntu symbolem "R" - grunt orny, nabywca prawa użytkowania wieczystego, będzie miał możliwość ubiegania się o pozwolenie na zabudowę dopiero po uchwaleniu przez Radę Miasta miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przewidującego zabudowę.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, grunt rolny uzyskuje status gruntu zabudowanego dopiero z chwilą "odbioru budowli" przez właściwe organy administracji publicznej. W związku z tym, zdaniem Spółki, w chwili zawarcia umowy istniała jasna sytuacja co do rolniczego przeznaczenia gruntu będącego przedmiotem umowy. Sprzedaż wieczystego użytkowania niezabudowanych działek gruntu, jako gruntu przeznaczonego na cele rolnicze, nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W postanowieniu z dnia 4 października 2005 r. Nr V/005-50/2005 Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań-Winogrady orzekł, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku, jest nieprawidłowe, tj. zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, w sytuacji przedstawionej przez Stronę, nie korzysta ze zwolnienia od podatku przewidzianego w § 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, lecz zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 22%.

Organ podatkowy stwierdził m.in., iż opodatkowaniu 22% podatkiem podlegają grunty, które nawet potencjalnie będą traktowane jak tereny budowlane. Zdaniem organu podatkowego użyte przez ustawodawcę w § 8 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia określenie "przeznaczenie" oznacza - zgodnie z definicją zawartą w "Słowniku Języka Polskiego" Wydawnictwa Naukowego PWN SA w W-wie, 2004 r. - "praktyczny cel, do którego jest coś przeznaczone, zakwalifikowane, któremu dana rzecz służy, zastosowanie a także praktyczne, użytkowe przeznaczenie". Organ stwierdził ponadto, że o nierolniczym przeznaczeniu gruntu przesądza okoliczność, iż działki objęte umową (zgodnie z oświadczeniem Strony zawartym we wniosku) nie są wykorzystywane na cele rolne lub leśne, oraz że decyzja Prezydenta Miasta Poznania ustalająca warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zespołu budynków jednorodzinnych wolnostojących i szeregowych, wskazuje w sposób jednoznaczny stan faktyczny przedmiotu sprzedaży.

Na ww. postanowienie Podatnik złożył zażalenie, w którym wniósł o uchylenie postanowienia organu I instancji oraz orzeczenie co do istoty sprawy poprzez uwzględnienie interpretacji wyrażonej we wniosku z dnia 29 lipca 2005 r.

Po rozpoznaniu sprawy w trybie odwoławczym, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) "zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów".

W celu określenia czy dany grunt jest przeznaczony na cele rolnicze należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), określającej zasady kształtowania polityki przestrzennej, a także zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy. Artykuł 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z ust. 2 cytowanego przepisu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, a sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy. Stosownie do art. 3 ww. ustawy kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym m.in. uchwalanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, należy do zadań własnych gminy.

Z cytowanych przepisów wynika, iż o przeznaczeniu terenu na określone cele decyduje właściwy organ gminy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku planu organ gminy wydaje decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Oznacza to, że grunty nie objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i figurujące w ewidencji gruntów jako użytki rolne, przeznaczone są na cele rolnicze tylko wówczas, gdy organ gminy nie wydał decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu ustalającej inne przeznaczenie terenu. Zwolnienie przewidziane w § 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. nie dotyczy więc gruntu, który wprawdzie w ewidencji gruntów figuruje jako użytek rolny, lecz w stosunku do którego wydano decyzję o warunkach zabudowy ustalającą inne przeznaczenie gruntu.

Zgodnie z art. 65 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, organ, który wydał decyzję o warunkach zabudowy, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli inny wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę, a także jeżeli dla tego terenu uchwalono plan miejscowy, którego ustalenia są inne niż w wydanej decyzji. Stosownie natomiast do art. 32 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.) pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto złożył wniosek w tej sprawie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Ze wskazanych przepisów wynika, iż fakt zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu przez adresata decyzji o warunkach zabudowy oraz okoliczność, iż decyzja nie może zostać przeniesiona na nabywcę tego prawa, nie wpływają na ważność decyzji o warunkach zabudowy. Przedmiotowa decyzja o warunkach zabudowy może być więc podstawą prawną do zmiany zagospodarowania terenu w okresie ważności tej decyzji, tj. do czasu zaistnienia okoliczności wymienionych w cytowanym art. 65 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z uwagi na powyższe, pomimo iż organ odwoławczy nie podziela w pełni argumentacji przedstawionej w uzasadnieniu postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Winogrady z dnia 4 października 2005 r. Nr V/005-50/2005, to jednak ze względu na trafność rozstrzygnięcia organu I instancji, należało orzec jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja prawa podatkowego została wydana w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w dniu jej wydania stan prawny. Jest ona wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Wnioskodawcy. Nie jest natomiast wiążąca dla Podatnika (por. art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej).

W przypadku zmiany przepisów podatkowych interpretacja przestaje wiązać.