PP/443/IN/54/TL/2006 - Sprzedaż premiowa a prawo do obniżenia podatku naliczonego.

Działając na podstawie art. 216 § 1, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Brzegu uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte w piśmie z dnia xx.xx.2006 r. (z datą wpływu do Urzędu xx.xx.2006 r.) w sprawie możliwości odliczenia podatku VAT przy sprzedaży premiowej.

W myśl art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie - art. 14a § 4.

Pismem z dnia xx.xx.2006 r. Spółka zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej informacji w zakresie stosowania przepisów w podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży premiowej.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Brzegu po przeanalizowaniu wniosku Spółki oraz aktualnie obowiązującego stanu prawnego w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług wyjaśnia: Opisana przez Spółkę sytuacja to klasyczny przykład sprzedaży premiowej, czyli wręczania klientowi dodatkowego prezentu w celu uatrakcyjnienia zakupu.

Ze sprzedażą premiową mamy do czynienia wtedy, gdy:

Celem sprzedaży premiowej w postaci gratisu nie jest obniżenie ceny sprzedawanego towaru, lecz ma ona charakter motywacyjny do dalszej współpracy dla kontrahentów firmy.

Przekazanie przez sprzedawcę gratisu w postaci prezentu stanowiącego swego rodzaju premię specjalną za dokonanie u danego handlowca zakupów o określonej wartości nie stanowi rabatu w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli upustu (obniżenia) ceny nabywanych towarów. Nie dochodzi tu bowiem do obniżenia ceny sprzedanych towarów, lecz do bezpłatnego przekazania kupującemu pewnej partii towarów, które stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT stanowi dostawę towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast art. 7 ust. 2 tej ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności: wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia w szczególności darowizny, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części. Zgodnie z unormowaniem art. 7 ust. 3 cytowanego powyżej przepisu - ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Pojęcie "prezentu o małej wartości" zdefiniowane zostało w art. 7 ust. 4, zgodnie z treścią którego "przez prezent o małej wartości, o którym mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

We wniosku Spółka wskazuje na związek ponoszonych wydatków na nabycie prezentów prowadzoną działalnością, która podlega opodatkowaniu, co zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, stanowi podstawowe kryterium do skorzystania z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Stosownie do treści art. 88 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Rozpatrując zapytanie w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wytworzenie i zakup towarów wydanych następnie w postaci prezentów klientowi w ramach sprzedaży promocyjnej tutejszy Organ podatkowy w odrębnym postanowieniu nr PD-415/INT/56/TB/06 z dnia. 5 stycznia 2007 r., stwierdził, że wydatki te zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - stanowią koszt uzyskania przychodów, wobec tego Spółka nabywa prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony określony w fakturach dokumentujących zakup tych towarów.

Reasumując, w świetle przedstawionych uregulowań prawnych, wydanie towarów w ramach prowadzonej akcji traktowane będzie jako odpłatna dostawa towarów w rozumieniu przepisów art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, jeżeli w związku z nabyciem tych towarów podatnikowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, a przekazywane nieodpłatnie towary nie spełniają kryterium prezentów o małej wartości lub próbek i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowych właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5 (art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej).

Od niniejszego postanowienia w trybie art. 14a § 4 i art. 236 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Brzegu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia - art. 236 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.