PP/443/38/05 - Stawka podatkowa dla wykonywanych przez podatnika protez zębowych.

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60) - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Rybniku stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z datą 13 maja 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zastosowania stawki podatkowej do wykonywanych protez zębowych z implantami lub bez jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Rybniku wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

We wniosku Podatnik podał następujący stan faktyczny: Podatnik świadczy szeroki zakres usług stomatologicznych, również dla osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. Oprócz usług stricto stomatologicznych może również wykonywać osobiście szeroki zakres protez zębowych z własnych materiałów. Jako podbudowę pod przyszłe protezy wykonuje się także tzw. implanty, pełniące rolę sztucznych korzeni zębowych. Sztuczny korzeń zęba, czyli implant jest surowcem pośrednim w drodze do wykonania uzupełnienia protezą zębową stałą lub wymienną. Implan sam nie stanowi odrębnego uzupełnienia protetycznego, a jest podstawą dalszych procesów wytwórczych w celu osiągnięcia odbudowy zębów.

Własne stanowisko Podatnika w sprawie: Zarówno protezy zębów jak i implanty, które spełniają funkcję sztucznych korzeni zębów powinny być opodatkowane stawką 7%, gdyż należy je zakwalifikować jako wyroby medyczne do PKWiU 33.10.17, a te wymienione są w załączniku nr 3 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) pod pozycją 101. We wniosku Podatnik oświadczył, że w jego indywidualnej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Dokonując oceny prawnej przedstawionego własnego stanowiska Wnioskodawcy w jego indywidualnej sprawie stwierdza się co następuje: Zgodnie z art. 41 ust. 2 ww. ustawy z 11 marca 2004 r. dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. W ww. załączniku nr 3 pod pozycją 101 zostały wymienione - sztuczne stawy, przyrządy, aparaty i protezy ortopedyczne; sztuczne zęby; protezy dentystyczne; protezy innych części ciała, gdzie indziej niesklasyfikowane zaliczone do symbolu PKWiU 33.10.17. Natomiast w pozycji 106 ww. załącznika wymienione zostały - wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika, bez względu na symbol PKWiU. W ww. wniosku Podatnik podał, ze kwalifikuje wykonywane przez siebie protezy i implanty do wyrobów medycznych o symbolu PKWiU 33.10.17.

Zauważa się, że organy podatkowe nie mogą ustosunkować się co do prawidłowości zaklasyfikowania ww. towarów do grupowania o określonym symbolu PKWiU, bowiem nie posiadają kompetencji do dokonania klasyfikacji statystycznych. Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi) według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach. Organy podatkowe nie dysponują uprawnieniami w tym zakresie. Obowiązek dokonania prawidłowego grupowania towaru lub usługi ciąży na Podatniku. W przypadku trudności z zakwalifikowaniem danego towaru - należy zwrócić się do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Również organy podatkowe nie posiadają kompetencji w zakresie uznawania danego wyrobu za wyrób medyczny. Ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896) nie mieści się w dziedzinie prawa podatkowego. W myśl art. 3 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy za wyrób medyczny wykonywany na zamówienie należy rozumieć wyrób medyczny wykonywany zgodnie z pisemną instrukcja wskazującą jego właściwości i zastosowanie, sporządzoną przez lekarza lub inne osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje zawodowe, i na ich odpowiedzialność, przeznaczony do używania przez określonego pacjenta z wyjątkiem wyrobu medycznego wykonywanego metodami produkcji seryjnej, wymagającego odpowiedniego przystosowania do specyficznych potrzeb lekarza lub innego użytkownika.

Jeżeli zatem Podatnik wytwarza towary zaliczone do symbolu PKWiU 33.10.17, to zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami prawa, podlegają one opodatkowaniu stawką określoną w art. 41 ust. 2 ww. ustawy, tj. stawką 7%, ponieważ towary o tym symbolu zostały wymienione w poz. 101 załącznika nr 3 do ustawy - a więc stanowisko Podatnika jest w tym przypadku prawidłowe.