PP/443-263-1/04 - Miejscem świadczenia usług tłumaczeń na rzecz kontrahenta włoskiego

Pytanie podatnika

Czy w przypadku świadczenia usług tłumaczeń na rzecz kontrahenta włoskiego miejscem świadczenia usługi jest siedziba usługodawcy czy siedziba nabywcy, czyli kontrahenta włoskiego?

Pisemna informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, o której stanowi art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926).

W dniu 28 września 2004 r. w tut. Urzędzie Skarbowym złożono wniosek Spółki z dnia 27 września 2004 r. o udzielenie pisemnej informacji w zakresie interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535) w sprawie miejsca świadczenia usług w zakresie tłumaczeń.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku:

Spółka wykonała tłumaczenie tekstu instrukcji obsługi maszyn dla kontrahenta włoskiego, który będzie wykorzystywał ww. instrukcję dla własnych potrzeb.

W związku z powyższym Spółka zwraca się z zapytaniem czy w świetle art. 27 ww. ustawy o VAT miejscem świadczenia usługi jest siedziba Spółki czy siedziba nabywcy usługi, czyli kontrahenta włoskiego.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego w piśmie wyjaśnia, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do przepisu art. 27 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Zgodnie jednak z przepisem szczególnym - art. 27 ust. 3 pkt 1 i 2 w związku z art. 27 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy o VAT w przypadku, gdy usługi tłumaczeń są świadczone na rzecz:

- osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub

- podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku w przypadku usług tłumaczeń (niematerialnych) jest ich usługobiorca (art. 21 ust. 1 pkt b) VI Dyrektywy UE). Także zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 i art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku usług niematerialnych podatnikiem jest usługobiorca.

Tak więc w przypadku, gdy podatnik świadczy przedmiotowe usługi na rzecz kontrahentów wspólnotowych, będących podatnikami podatku od wartości dodanej, to usługi takie są opodatkowane w kraju siedziby usługobiorcy, czyli w kraju Wspólnoty innym niż Polska. Zobowiązany do rozliczenia podatku jest więc usługobiorca mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty. Polski podatnik nie wykazuje podatku z tego tytułu ani w Polsce, ani w innym kraju Wspólnoty. Powyższa zasada nie dotyczy świadczenia przedmiotowych usług na rzecz kontrahentów wspólnotowych, którzy nie są podatnikami podatku od wartości dodanej. W tym przypadku zastosowanie znajdzie przepis art. 27 ust. 1 ustawy będący ogólną regułą opodatkowania usług, tj. przedmiotowe usługi winny być opodatkowane według siedziby usługodawcy - w tym przypadku w Polsce wg stawki 22-procentowej.

Jednakże fakt, że ww. usługi nie podlegają opodatkowaniu w kraju, nie zwalnia usługodawcy (zidentyfikowanego jako podatnik podatku od towarów i usług w Polsce) od obowiązku wystawiania faktur VAT, o czym stanowi przepis art. 106 ust. 2 omawianej ustawy o VAT. Stosownie do § 30 ust. 1-4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971) faktury te wystawia się na zasadach określonych w § 12, § 14-26 i § 29 rozporządzenia, z tym że:

- nie zawierają one danych określonych w § 12 w zakresie stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem,

- nie muszą zawierać numerów identyfikacji podatkowej nabywców w przypadku nabywców mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, czyli poza obszarem Wspólnoty,

- powinny zawierać numer pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy nabywcą jest podatnik mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty.

Zgodnie z § 12 ust. 15 w związku z ww. § 30 ust. 1 omawianego rozporządzenia z dnia 27.04.2004 r. przedmiotowe faktury zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają adnotację, iż podatek rozlicza nabywca. W sytuacji natomiast gdy ww. usługi niematerialne są świadczone na rzecz nabywców nie wymienionych w art. 27 ust. 3 ustawy (tj. nabywców mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty nie będących podatnikami oraz nabywców będących podatnikami w kraju) usługi te są opodatkowane w miejscu siedziby usługodawcy (w omawianym przypadku w Polsce) - na podstawie ww. art. 27 ust. 1 ustawy o VAT. Fakturę VAT wystawia się w tym przypadku na zasadach ogólnych określonych w art. 106 ustawy oraz w przepisach omawianego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r.

Złożone zapytanie nie zawiera informacji czy kontrahent włoski podał Spółce numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej, dlatego też tutejszy organ podatkowy nie może udzielić jednoznacznej odpowiedzi.

Niniejsza informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego obowiązuje jedynie w przedstawionym stanie faktycznym oraz jest zgodna z obowiązującym stanem prawnym tylko w przypadku przedstawienia przez Stronę rzeczywistego stanu faktycznego sprawy.