PP-406/12/AZ/06 - Stawka VAT na budowę drogi powiatowej do osiedla domków jednorodzinnych

Pytanie podatnika

Jaką stawką podatku VAT winna być opodatkowana budowa drogi powiatowej do osiedla domków jednorodzinnych?

Postanowienie

Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Prudniku uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione w piśmie z dnia 05.10.2006 o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług, robót budowlanych związanych z przebudową drogi powiatowej stanowiącej dojazd do osiedla budynków mieszkalnych.

Uzasadnienie

Na podstawie art. 14a § 1 cytowanej w sentencji ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta, jest obowiązany do udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego stosownie do art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej - następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

W dniu 05.10.2006 r. Jednostka Wasza zwróciła się z zapytaniem w którym wyjaśnia, iż planuje wykonanie robót budowlanych związanych z przebudową drogi powiatowej w X na odcinku ok. 220 mb. W chwili obecnej istniejąca ulica Zwycięstwa (za basenem) na odcinku od skrzyżowania z ulicą Kilińskiego do początku ulicy Bora Komorowskiego posiada nawierzchnię gruntową ulepszoną tłuczniem, szlaką piecową oraz frezowiną z masy mineralno-bitumicznej. Planowana przebudowa tej drogi na ww. odcinku polega na zmianie obecnej nawierzchni na nawierzchnię z kostki "Polbruk"

Zdaniem Jednostki powyższe zamierzenie budowlane powinno być opodatkowane zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) stawką VAT w wysokości 7% albowiem budowa drogi w miejscu gdzie występuje wyłącznie zabudowa mieszkalna wyczerpuje znamiona pojęcia "Infrastruktura towarzysząca" przy budownictwie mieszkaniowym i jest ujęta w ust. 3 pkt 2 tegoż samego artykułu.

Odpowiadając na wyżej przedstawione zagadnienie, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Prudniku informuje, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a, ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT - w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31.12.2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Przy czym przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a cyt. ustawy o VAT rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego. Stanowi o tym przepis art. 146 ust. 2 ww. ustawy.

Pod pojęciem obiektów budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z art. 2 pkt 12 cyt. ustawy, rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej.

Natomiast zgodnie z art. 146 ust. 3 tej ustawy przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się:

1) sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych

2) urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę

3) urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

- jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego (art. 146 ust. 3 pkt 1-3 ustawy o VAT).

Ustawodawca nie sprecyzował przy tym o jakie drogi chodzi. Wskazał natomiast, że inwestycje w tym zakresie muszą być determinowane przez przedsięwzięcia i zadania dotyczące budownictwa mieszkaniowego. Jak stanowi art. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 o drogach publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 ze zm.) drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:

1. drogi krajowe,

2. drogi wojewódzkie,

3. drogi powiatowe,

4. drogi gminne.

Drogi publiczne w tym drogi powiatowe i gminne, ze względów funkcjonalno-technicznych dzielą się na klasy określone w warunkach technicznych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126 ze zm.) jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie.

Przez klasę drogi rozumie się przyporządkowanie drodze odpowiednich parametrów technicznych, wynikających z jej cech funkcjonalnych. Zgodnie zaś z art. 8 ust. 1-3 ww. ustawy drogi nie zaliczone do żadnej kategorii dróg publicznych, w szczególności drogi w osiedlach mieszkaniowych, dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych, dojazdowe do obiektów użytkowanych przez przedsiębiorców, place przed dworcami kolejowymi, autobusowymi i portami oraz pętle autobusowe, są drogami wewnętrznymi.

Budowa, przebudowa, remont, utrzymanie, ochrona i oznakowanie dróg wewnętrznych oraz zarządzanie nimi należy do zarządców terenu, na którym jest zlokalizowana droga, a w przypadku jego braku - do właściciela tego terenu. Finansowanie tych zadań należy do zarządcy tego terenu, na którym jest zlokalizowana droga, a w przypadku jego braku - do właściciela tego terenu.

Zatem w celu uznania drogi (dojścia, dojazdu) za infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu niezbędne jest aby roboty budowlano - montażowe dotyczące tej drogi wykonywane były w celu urządzania i zagospodarowania terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego. Oznacza to, że aby budowa (przebudowa) drogi mogła być uznana za budowę (przebudowę) infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, przedmiotowe roboty muszą stanowić przedsięwzięcie w zakresie budownictwa mieszkaniowego. A zatem by droga mogła być uznana za infrastrukturę towarzyszącą do budownictwa mieszkaniowego winna służyć wyłącznie temu budownictwu. Taki charakter mogą mieć drogi wewnętrzne, o których mowa w cytowanym wyżej art. 8 ustawy o drogach publicznych, ponieważ pomiędzy nimi a obiektami budownictwa mieszkaniowego istnieje funkcjonalny i bezpośredni związek. Należy zatem stwierdzić, iż w przypadku, gdy remont dotyczy drogi powiatowej (gminnej), rozumianej jako element układu komunikacyjnego na terenie miasta (gminy), to inwestycja taka nie jest prowadzona w ramach zadań budownictwa mieszkaniowego i nie może stanowić tym samym infrastruktury towarzyszącej temu budownictwu.

Bowiem, jak dowiedziono powyżej, do inwestycji polegającej na budowie, remontach i konserwacji może mieć zastosowanie art. 146 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 i 3 ustawy o VAT tylko wówczas, gdy czynności te dotyczyć będą w całości infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu (np. chodników, dróg osiedlowych, dojść i dojazdów wewnątrzosiedlowych), tj. dróg wewnętrznych.

Reasumując stawka podatku VAT w wysokości 7% będzie miała jedynie zastosowanie do budowy - remontu i modernizacji dróg wewnętrznych w rozumieniu ustawy o drogach publicznych, które związane są stricte z budownictwem mieszkaniowym, jedynie bowiem drogi wewnętrzne, a w szczególności drogi wewnątrzosiedlowe można zaliczyć do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, jeżeli stanowią integralną część związanego z nim zadania inwestycyjnego.

Jak wynika z danych przedstawionych w piśmie oraz załączonych planów sytuacyjnych dotyczących projektu zagospodarowania terenu działki nr 2215 w X - ul. Zwycięstwa, wynika, że przebudowywana droga posiada status drogi powiatowej i stanowi naturalne uzupełnienie brakującej infrastruktury drogowej pomiędzy utwardzoną częścią istniejącej ulicy Zwycięstwa tj. od położonego przy niej publicznego basenu kąpielowego oraz restauracji "OAZA" (skrzyżowanie z ul. Kilińskiego) do początku ul. Bora Komorowskiego. Przebudowywana droga wojewódzka stanowi zatem jedno z połączeń komunikacyjnych pomiędzy istniejącym już od wielu lat osiedlem domków jednorodzinnych a pozostałą częścią miasta. Stanowi ona również główne połączenie z przebiegającą obok drogą powiatową łączącą X z okolicznymi miejscowościami. Należy również zaznaczyć, iż istniejąca droga (ul. Zwycięstwa) stanowi połączenie komunikacyjne z funkcjonującymi przy niej obiektami użyteczności publicznej: publiczny basen kąpielowy oraz przylegającą do niego restauracją.

Jak wynika z powyższego przebudowa istniejącej ul. Zwycięstwa nie stanowi jedynego dojazdu do osiedla domków jednorodzinnych lecz jest uzupełnieniem szeroko rozumianego układu komunikacyjnego na obszarze zabudowanym miasta. W konkluzji powyższego trudno zgodzić się z twierdzeniem wnioskodawcy, iż przebudowa ul. Zwycięstwa na odcinku od skrzyżowania z ulicą Kilińskiego do początku ulicy Bora Komorowskiego stanowi infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu.

Stwierdzić zatem należy, iż wykonywane roboty budowlane dotyczące w całości dróg publicznych, którymi są drogi krajowe, wojewódzkie, powiatowe oraz gminne (art. 2 ustawy z dnia 21.03.1995 r. o drogach publicznych - Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 ze zm.), stanowiące element szeroko rozumianego układu komunikacyjnego na terenie miasta będą opodatkowane stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Jednocześnie należy wskazać, że niniejsza informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku na dzień obowiązywania ww. przepisów w zakresie podatku od towarów i usług.

Zmiana któregokolwiek z elementów stanu faktycznego, bądź zmiana przepisów może mieć wpływ na zmianę zakresu obowiązków podatnika.

Stosownie do treści art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej: interpretacja o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ podatkowy nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany lub uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Zgodnie z art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Na niniejsze postanowienie w trybie art. 14a § 4 i art. 236 ustawy Ordynacja podatkowa przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Tutejszego Urzędu wniesione w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia - art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Zażalenie zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

Jednocześnie tutejszy organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532) zażalenie podlega opłacie skarbowej. Wysokość stawek tej opłaty określona została w załączniku do ww. ustawy i wynosi 5 zł od podania oraz 50 gr. od każdego załącznika.