PP/023/62/709/95 - Lokowanie środków funduszu powierniczego w papiery wartościowe.

W odpowiedzi na zapytanie o interpretację art. 112 § 1 ustawy z dn. 22.03.1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (DzU z 1994 r.: nr 58, poz. 239, nr 71, poz. 313, nr 121, poz. 591), zwanej dalej ustawą, Biuro Prawne Urzędu Komisji Papierów Wartościowych przedstawia swoje stanowisko.

Art. 112 ustawy określa, jaka procentowa część środków funduszu może być lokowana w papiery wartościowe (jednorodzajowe, bądź różnego rodzaju) jednego emitenta. Lokowanie jest przeznaczaniem środków pieniężnych, które są wyjściowym składnikiem funduszu powierniczego na nabycie papierów wartościowych. Zbycie tychże jest powrotem do stanu wyjściowego i skutkuje możliwością dokonania kolejnej lokaty składników funduszu powierniczego. Opisane rozumowanie, bazujące na wykładni gramatycznej, jest pierwszą możliwą interpretacją znaczenia "lokowania", rozumianą w tym wypadku jako zmiana stanu posiadania.

Możliwe jest również inne rozumienie powyżej omawianego przepisu. Trzeba bowiem uwzględnić usytuowanie i cel tegoż przepisu. Art. 112 ustawy określa zasady dywersyfikacji środków funduszu powierniczego. Celem tego przepisu jest zabezpieczenie interesów uczestników funduszu poprzez zmniejszenie ryzyka inwestycyjnego, wiążącego się ze zbytnim zaangażowaniem w papiery wartościowe jednego emitenta. Znaczenie w tym więc przypadku ma określenie "lokowania" jako pewnego stanu posiadania.

Rozważając obydwie możliwości przychylamy się do drugiej, celowościowej wykładni art. 112 ustawy. Pamiętać należy jednakże o tym, że Towarzystwo Funduszy Powierniczych powinno działać w najlepiej pojętym interesie uczestników funduszu powierniczego i składając zlecenia lub zapisy na akcje, w wielkości mogącej potencjalnie powodować naruszenie wymogów dywersyfikacji, winno działać w dobrej wierze, mając na względzie postanowienia regulaminu funduszu.