PO4/AK-722-118/96 - Opodatkowanie dywidendy wypłacanej przez spółkę mającą siedzibę w Polsce

W związku z licznymi zapytaniami i wątpliwościami dotyczącymi stosowania postanowień umów o unikaniu podwójnego podatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia.

Zgodnie z art. 10 Modelowej Konwencji Organizacji do Spraw Współpracy i Rozwoju Ekonomicznego (OECD) o unikaniu podwójnego opodatkowania, który w nie zmienionej formie został recypowany w zdecydowanej większości umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartych przez Polskę z innymi krajami, dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w jednym państwie (tj. w Polsce) podmiotowi mającemu miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim państwie (tj. w kraju, z którym umowa została podpisana) mogą być opodatkowane w tym drugim państwie. Takie dywidendy mogą być jednakże opodatkowane również w tym pierwszym państwie (tj. w Polsce) i według prawa tego państwa (tj. polskiego), w którym spółka wypłacająca ma swoją siedzibę. W takim jednak przypadku wymierzony podatek nie może przekroczyć 10 proc. kwoty dywidendy brutto (w poszczególnych umowach ten procent może być zróżnicowany).

Określenie "mogą być opodatkowane" użyte w tych przepisach (umowach) oznacza prawo dla administracji podatkowej danego kraju do opodatkowania tego typu dochodów; w żadnym zaś wypadku nie oznacza prawa dla podatnika do wyboru kraju, w którym otrzymana przez niego dywidenda podlegać będzie opodatkowaniu. Innymi słowy, dywidenda wypłacana przez spółkę mającą swoją siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podmiotowi zagranicznemu podlegać będzie zawsze opodatkowaniu w Polsce według stawki określonej w danej umowie, lub stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482, z późn. zm.) w wysokości 20 proc. kwoty dywidendy brutto (w przypadku braku takiej umowy z krajem siedziby lub zamieszkania odbiorcy dywidendy).

Analogiczne zasady uregulowane szczegółowo w poszczególnych umowach obowiązują również w przypadku wypłaty przez podmiot polski podmiotowi zagranicznemu należności z tytułu odsetek (w tym od kredytów i pożyczek) oraz należności licencyjnych (w tym prawo do użytkowania rzeczy lub praw, tj. najem, dzierżawa, leasing).