PO III/415-15/07 - Ponoszenie kosztów dojazdów do pracy udokumentowanych imiennymi biletami okresowymi

Na podstawie art. 14a, art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst. jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 4 maja 2007 roku w sprawie zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego postanawiam:

ocenić stanowisko Strony jako nieprawidłowe.

Wnioskiem z dnia 4 maja 2007 r. Podatniczka zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie stosowania kosztów uzyskania przychodów na podstawie posiadanych dokumentów w zeznaniu podatkowym PIT-37 za 2006 rok. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatniczka ponosi koszty dojazdów do pracy udokumentowane cytuję; "imiennymi biletami okresowymi (faktura Vat) wystawionymi przez firmy przewozowe prywatne. Do wniosku Strona załączyła kopię jednej z posiadanych faktur VAT. W pozycji nazwa usługi na fakturze figuruje "bilet okresowy na trasie Z. - L." ilość 20 szt. Zdaniem wnioskodawcy posiadane dokumenty (faktury VAT), o których mowa powyżej, potwierdzające przejazdy mogą być traktowane jako okresowe bilety miesięczne komunikacji autobusowej, gdyż w nazwie usługi jest napisane: "bilet okresowy".

Postanawiając jak w sentencji postanowienia Naczelnik Urzędu Skarbowego wziął pod uwagę co następuje: Ustawa z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w art. 22 ust. 11 stanowi: jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów określone w ust. 2 są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

Z powyższego przepisu wynika, iż ryczałtowe koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych nie mają charakteru bezwzględnie obowiązującego. W przypadku bowiem, gdy podatnik poniósł wyższe wydatki związane z dojazdem do miejsca wykonywania pracy niż określona miesięczna norma kosztu uzyskania przychodu i może udokumentować fakt ich poniesienia określonymi przez ustawodawcę dokumentami, wówczas ma prawo do uwzględnienia kosztów faktycznie poniesionych. Sformułowanie zawarte w art. 22 ust. 11 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest jednoznaczne i zobowiązuje podatnika do udokumentowania wydatków faktycznie poniesionych "wyłącznie imiennymi biletami okresowymi". Powyższy wniosek potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 stycznia 1999 r. - Sygn.akt: SA/Sz 490/98 - w uzasadnieniu którego czytamy, iż "sformułowanie art. 22 ust. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest (...) jednoznaczne i pozwala wykazywać wydatki faktycznie poniesione (...) wyłącznie imiennymi biletami okresowymi. Dowód ten nie może być więc zastąpiony innym".

W związku z brzmieniem przepisu art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można dowodzić faktu poniesienia kosztów i ich wysokości jakimkolwiek środkiem dowodowym. Ustawodawca wymaga bowiem, aby fakt poniesienia kosztów uzyskania przychodów został udokumentowany wyłącznie imiennymi biletami okresowymi. Gdyby ustawodawca dopuszczał możliwość udokumentowania powyższych wydatków imiennymi biletami okresowymi, fakturami VAT i innymi dokumentami, to wynikałoby to wprost z treści wskazanego powyżej przepisu art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym odn osób fizycznych. Załączonego przez Podatniczkę do wniosku dokumentu - "Faktura VAT" nie można uznać za tożsamy ze wskazanym przez ustawodawcę "imiennym biletem okresowym". Istotnym elementem określenia jest słowo "bilet". Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN Wydanie VII zmienione i poprawione, 1992 tom I str. 165: "bilet" to kartka z odpowiednim nadrukiem wydającej ją instytucji będąca dowodem uiszczenia opłaty przez nabywcę uprawniająca do określonej, zwykle jednorazowej usługi np. bilet miesięczny, okresowy.

Skoro " bilet " uprawnia do usługi, to musi być nabyty przed skorzystaniem z niej. A z dołączonej do wniosku Faktury VAT wynika m.in., iż wystawiono ją dn. 28 lutego 2006 roku za 20 szt. biletów okresowych na trasie Z.- L. Z tego względu brak podstaw do uznania wskazanego przez wnioskodawcę dokumentu za "imienny bilet okresowy".

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż podatnik ponosi koszty związane z dojazdem do zakładu pracy znajdującego się poza miejscem jego stałego zamieszkania, które dokumentuje jedynie faktura VAT wystawioną na jego nazwisko przez firmę świadcząca usługi przewozowe. Faktury VAT wystawione na nazwisko podatnika nie zostały wymienione w ww. art. 22 ust. 11 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem Podatniczka nie może zastosować rocznych kosztów uzyskania przychodów w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych fakturami VAT w zeznaniu podatkowym za 2006 rok.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.