PO 7/B-8050-0119/94 - Wymiar podatku od spadków i darowizn

W piśmie znak PO 7/B-8051-0260/93 z 20 lipca 1993 r. Ministerstwo Finansów przekazało stanowisko, że wymiar podatku od spadków i darowizn powinien być dokonywany na podstawie przepisów obowiązujących w dniu powstania obowiązku podatkowego.

Ze względu na dwa różne rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego w tej samej kwestii oraz uzasadnione względami formalno-prawnymi odmienne stanowisko Ministerstwa Finansów - Minister Finansów pismami z 17 września 1993 r. i 14 października 1993 r. zwrócił się do Prezesa Rady Ministrów z prośbą o skierowanie do Trybunału Konstytucyjnego wniosku o dokonanie powszechnie obowiązującej wykładni niektórych przepisów podatków od spadków i darowizn oraz ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Wniosek ten do dnia dzisiejszego nie został rozpatrzony przez Trybunał Konstytucyjny.

Natomiast sygnalizowane są przez izby skarbowe liczne przypadki uchylania przez Naczelny Sąd Administracyjny ostatecznych decyzji organów podatkowych podejmowanych stosownie do wytycznych Ministra Finansów i obciążanie organów podatkowych kosztami sądowymi. Do czasu rozstrzygnięcia tej sprawy przez Trybunał Konstytucyjny - ewentualnie uchwalenia nowelizacji ustawy o podatku od spadków i darowizn - zalecam stosowanie wykładni przepisów wynikającej z uchwały Sądu Najwyższego sygn. akt III AZP 36/92 z dnia 27 maja 1993 r. tj., że podatek od spadków i darowizn wymierza się na podstawie przepisów obowiązujących w dniu wymiaru podatku.

Informuję przy tym, że w przygotowanym projekcie nowelizacji ustawy o podatku od spadków i darowizn w art. 15 ust. 3 zaproponowano, że przy ustalaniu wysokości tego podatku należy stosować kwoty wolne od podatku, kwoty ulg oraz skale podatkowe według przepisów obowiązujących w dniu powstania obowiązku podatkowego.