PO 7-825-444/95 - Opłata skarbowa od umowy sprzedaży wierzytelności.

Nawiązując do pisma z 4 lipca 1995 r. znak PO 7/D-825-167-2480/95 dotyczącego opłaty skarbowej od obrotu wierzytelnościami, zmieniającego dotychczasowe stanowisko w tej sprawie wyrażone w piśmie z 12 kwietnia 1994 r. znak PO 7/D-8051-0123/94 skierowanym do wszystkich izb i urzędów skarbowych, uprzejmie informuję, że po ponownym wszechstronnym rozpatrzeniu aspektów sprawy uznaję interpretację przedstawioną w tym piśmie za niewłaściwą. Ta zmiana stanowiska wynika także z analizy orzecznictwa poszczególnych ośrodków NSA w tego rodzaju sprawach.

Aktualna pozostaje zatem wykładnia wyrażona w piśmie z 12 kwietnia 1994 r. znak PO 7/D-8051-0123/94.

Przypominam więc, że stosownie do dyspozycji art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 4, poz. 23 z późn. zm.) opłacie skarbowej podlegają m.in. umowy sprzedaży praw majątkowych, w tym również umowy sprzedaży wierzytelności.

Wyłączenie obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a obejmuje umowy sprzedaży zawierane przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50), oraz umowy objęte zwolnieniami na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2, a także umowy sprzedaży zawierane przez podatników, o których mowa w art. 14 tej ustawy, w zakresie czynności zwolnionych od podatku.

W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym wierzytelności jako prawa majątkowe nie są towarem i do sprzedaży ich jako towaru nie stosuje się przepisów tej ustawy. Jednakże obrót wierzytelnościami zakupionymi w celu ich windykacji we własnym zakresie lub w celu dalszej ich sprzedaży stanowi zgodnie z klasyfikacją GUS usługę finansową, której sprzedaż podlega opodatkowaniu VAT na zasadach określonych w ustawie o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

Z punktu widzenia opłaty skarbowej nie jest jednak istotny status nabywcy, bowiem wyłączenie obowiązku jej uiszczenia wyrażone w art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy o opłacie skarbowej następuje wyłącznie w sytuacji, gdy sprzedaż wierzytelności jest dokonywana w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy i stanowi dla sprzedającego odpłatne świadczenie usług, do którego miałyby zastosowanie przepisy art. 2 i 5 ustawy o VAT, nawet jeśli zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 tej ustawy usługi tego rodzaju są od podatku zwolnione.

Wyjaśnia się przy tym, że nie ma znaczenia, czy podmiot dokonujący sprzedaży wierzytelności - z zachowaniem tych warunków - jest bankiem.

Jeżeli zawarcie umów sprzedaży wierzytelności nie następuje w żadnej z wyżej wymienionych sytuacji, podlegają one opłacie skarbowej, jako że, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłacie skarbowej, opłacie tej podlegają umowy sprzedaży praw majątkowych. Tak więc opłacie skarbowej podlegają:

– umowy sprzedaży wierzytelności, które nie są dokonywane w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy,

– umowy sprzedaży, jeżeli ich przedmiotem są wierzytelności, które nie zostały nabyte w celu ich dalszej odsprzedaży,

– umowy sprzedaży wierzytelności, które nie są zawierane przez sprzedającego w wykonywaniu usługi finansowej.