PO 6/K-860-0634/94 - Nadpłata zaliczek na podatki dochodowe.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 5 czerwca 1995 r. Ministerstwo Finansów PO 6/K-860-0634/94 Nadpłata zaliczek na podatki dochodowe.

W związku z pismem BR/870-1/4/40/94 z 21 lipca 1994 r. zawierającym uwagi do stanowiska Ministra Finansów w przedmiocie zwrotu nadpłaconych zaliczek na podatek, wyjaśniam, co następuje:

Art. ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 z późn. zm.) stanowi, że zobowiązaniem podatkowym, zwanymi również podatkiem, jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie do uiszczenia świadczenia pieniężnego. W powyższej definicji mieszczą się więc zaliczki na podatek. Uiszczenie świadczenia pieniężnego z tytułu zaliczki następuje bowiem w wykonaniu obowiązku podatkowego.

Powyższe stwierdzenie potwierdza treść art. 19 powołanej ustawy, z której wynika, że nie wypłacona w terminie zaliczka jest zaległością podatkową, a więc nie uiszczonym w terminie płatności podatkiem.

Ministerstwo Finansów nie może więc zgodzić się z opinią Izby, że zobowiązaniem podatkowym, w rozumieniu ustawy o zobowiązaniach podatkowych, jest wyłącznie podatek wynikający z zeznania rocznego, w konsekwencji czego art. 29 ust. 1 tej ustawy nie ma zastosowania do zaliczek.

Ponadto Ministerstwo zauważa, że przyjęcie koncepcji Izby prowadziłoby do wyłączenia w zakresie zaliczek wszystkich instytucji przewidzianych w ustawie o zobowiązaniach podatkowych. Niemożliwe byłoby więc np. odroczenie terminu płatności zaliczek (art. 22 odnosi się do podatków), jak również zaliczenie dokonanej wpłaty na pokrycie zobowiązania podatkowego z tytułu zaliczki (art. 27 odnosi się do zobowiązań podatkowych).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, która według Izby jest argumentem uzasadniającym jej tezę, zobowiązuje podatników do uregulowania różnicy pomiędzy podatkiem należnym wynikającym z zeznania a sumą należnych za dany rok zaliczek. Jeżeli więc podatnik nie uregulował należnych zaliczek, a zaliczki te nie byłyby zobowiązaniem podatkowym, brak byłoby wówczas podstawy do wyegzekwowania od podatnika należnej kwoty podatku.

Przedstawiając powyższe argumenty, należy jednak zgodzić się z uwagami Izby Skarbowej, że zapis art. 29 ustawy o zobowiązaniach podatkowych stanowi, że w przypadku podatku dochodowego od osób fizycznych, za datę powstania nadpłaty uważa się dzień złożenia zeznania rocznego, a w przypadku podatku dochodowego od osób prawnych - dzień złożenia zeznania wstępnego. Nadpłata zaliczek na te podatki powstałaby natomiast wówczas, gdyby podatnik wpłacił kwotę zaliczki wyższą od należnej w związku z decyzją organu wydaną na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, a następnie decyzja ta została uchylona.

Opublikowano: Biul.Skarb. 1995/3/10