PO 5/6-4623-01127/1/96 - Odliczenia od dochodu z tytułu przewozu osób niepełnosprawnych na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

Stosownie do § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 35, poz. 173 i Nr 148, poz. 722) począwszy od 1996 r. odliczeniu od dochodu podlegają między innymi wydatki:

- związane z odpłatnym przewozem osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa innymi środkami transportu niż karetką transportu sanitarnego - do wysokości wynikającej z posiadanego dowodu poniesienia tych wydatków,

- związane z używaniem samochodu osobowego, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa - w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty trzykrotnego najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego w odrębnych przepisach, za grudzień roku poprzedzającego rok podatkowy,

dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

Ponieważ w odniesieniu do dzieci do lat 16, komisje lekarskie nie orzekają o grupie inwalidztwa, a podatnicy mający na utrzymaniu dzieci niepełnosprawne ponoszą również wydatki związane z przewozem swoich dzieci na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, nie mogą na podstawie wyżej wymienionego przepisu odliczać od dochodu tych wydatków, stąd zalecam izbom i urzędom skarbowym wydawanie na indywidualne wnioski podatników - w ramach uprawnień określonych w art. 8 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, zgodnie z właściwością określoną w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 9 stycznia 1995 r. - Dz. U. Nr 7, poz. 33 - decyzji o zaniechaniu ustalania i poboru podatku dochodowego od dochodów wydatkowanych na przewóz dzieci niepełnosprawnych na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:

- innym środkiem transportu niż karetką transportu sanitarnego - do wysokości określonej na podstawie dowodu poniesienia tych wydatków,

- własnym samochodem osobowym - do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty trzykrotnego najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego w odrębnych przepisach, za grudzień roku poprzedzającego rok podatkowy.