PO 3-MD-722-6307-666/97 - Reklama i reprezentacja.

Odpowiadając na pismo (...) w sprawie wydatków na alkohol w ramach kosztów reprezentacji Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia, co następuje:

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 z późn. zm.) wydatki na reprezentację oraz reklamę prowadzoną w inny niż publicznie sposób są kosztem uzyskania przychodów tylko do wysokości 0,25% przychodów. Przepisy tej ustawy podatkowej nie definiują kategorii reprezentacja, dlatego też przy analizie stanu prawnego w odniesieniu do stanu faktycznego należy opierać się na określeniach słownikowych. Według tych źródeł reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika, reprezentowanie firmy, co wiąże się niewątpliwie w pewien sposób z okazałością. Z tym że przy tej analizie w ramach określonej normy prawnej należy uwzględniać również inne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w szczególności podstawowy w tym zakresie art. 15 ust. 1, stosownie do którego kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Przy ocenie wydatków na reklamę i reprezentację istotnym kryterium jest związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a powstaniem lub zwiększeniem przychodów.

NSA rozstrzygając konkretną sprawę (wyrok NSA z 22 marca 1995 r. - sygn. akt SA/Bk 353/94) w zakresie kosztów reprezentacji i reklamy wskazał na generalną zasadę, która pozwala podatnikowi zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki, ale poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Istotny jest zatem cel ponoszenia wydatków. Podatnik ma obowiązek uzasadnić cel ponoszenia wydatków. Ze sprawy, którą rozstrzygał NSA wynikało, że podatnik uznał za koszty uzyskania przychodów i zaksięgował w ciężar kosztów reprezentacji i reklamy wydatki na zakup takich przedmiotów, jak: złote pierścionki, łańcuszek, zegarek, perfumy, garnitury, koszule, krawaty, skarpety, slipy itp.

W tym przypadku brak związku pomiędzy poniesionymi wydatkami a przychodami uzyskiwanymi przez podatnika dał podstawę, aby nie uznać takich wydatków za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że podstawową sprawą było zorganizowanie seminarium dla dealerów, w którym uczestniczyli również przedstawiciele firm zagranicznych. Przedmiotem seminarium było szkolenie z zakresu marketingu oraz sposobu zastosowania i działania sprzedawanych przez firmę produktów. Niewątpliwie ten główny cel szkolenia znajduje się w ramach celów zmierzających do zwiększenia przychodów.

Wobec powyższego wydatek na zorganizowanie, w związku z seminarium, skromnego poczęstunku z podaniem w niewielkich ilościach alkoholu mieści się w dozwolonych ramach kosztów reprezentacji i reklamy, limitowanych do wysokości 0,25% przychodów.