PO 3-IP-722-218/97 - Wierzytelności.
Pismo z dnia 23 kwietnia 1997 r. Ministerstwo Finansów PO 3-IP-722-218/97 Wierzytelności.
Jeżeli działalność jednostki gospodarczej polega na obrocie wierzytelnościami, nabycie wierzytelności następuje na podstawie umowy sprzedaży, analogicznej jak przy nabyciu innych towarów.
W takiej sytuacji nominalna kwota nabytej wierzytelności nie jest przychodem należnym w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 3 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 z późn. zm.), mimo bowiem, że nabywca staje się wierzycielem, do czasu jednak faktycznej realizacji tej wierzytelności nie uzyskuje przychodu.
Ponieważ u nabywcy wierzytelności (do czasu faktycznej realizacji tej wierzytelności) nie występuje przychód, to również - stosownie do przepisu art. 15 wymienionej ustawy - poniesione wydatki, związane z obrotem daną wierzytelnością, nie są kosztami uzyskania przychodów. Wydatki te, do których można zaliczyć zarówno wydatki poniesione na nabycie danej wierzytelności, jak i inne związane ściśle z jej nabyciem (np. z tytułu pośrednictwa) staną się kosztami uzyskania przychodów dopiero z chwilą realizacji wierzytelności, a więc z chwilą uzyskania przychodu.
Takiemu rozliczeniu na poszczególne wierzytelności nie podlegają natomiast wydatki związane z funkcjonowaniem danej jednostki gospodarczej, jak np. pensje pracowników, czynsz za wynajem pomieszczeń, opłaty za światło itp. Wydatki te z chwilą ich poniesienia stanowią koszty uzyskania przychodów.
Natomiast prowizja z tytułu pośrednictwa w nabyciu wierzytelności u jednostki pośredniczącej stanowi przychód w chwili wystawienia przez nią faktury.