PO 3-HS-722-619/93 - Ochrona środowiska.

W związku z pismem z 24.08.1993 r., znak KS. III-1/073-18/93, w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych Ministerstwo Finansów wyjaśnia, że:

- w 1992 r. na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 11 ustawy z 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 21, poz. 86 ze zm.),

- w 1993 r. na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu nadanym ustawą z 6.03.1993 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 127),

opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska, ustalane zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 21.12.1991 r. w sprawie opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzenie w nim zmian (Dz. U. Nr 125, poz. 558), są kosztami uzyskania przychodów.

Stosownie do wyjaśnień zawartych w piśmie z 22.04.1993 r., znak PO3-HS-722-301/93, w 1992 r. omawiane opłaty stanowią koszty uzyskania przychodów z chwilą ich naliczenia. Oznacza to, że rezerwy w ciężar kosztów działalności, tworzone przez podatników w wysokości naliczonych kwot zgodnie z obowiązującym taryfikatorem opłat, stanowiły koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy. Przyjęcie przedstawionego sposobu rozliczenia wydatków z tytułu opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska wynika z określonego zarządzeniem trybu ich rozliczeń. Celem bowiem ustalenia faktycznych opłat z powyższego tytułu, podatnik ma obowiązek złożyć informację o wysokości opłat naliczonych, podlegającą zatwierdzeniu przez wojewodę. Korekta opłat dokonana w decyzji wojewody powinna jednocześnie powodować odpowiednią korektę kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz szczególny charakter tych opłat, które niewątpliwie dotyczą przychodów tego samego okresu sprawozdawczego, naliczone, choć niezapłacone opłaty na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych również w 1993 r. stanowią koszt uzyskania przychodów.