PO 3/BO-722/710/95 - Wykazanie przez podatnika straty za rok podatkowy.

Odpowiadając na pismo z 5 października br. znak IS.PD-P/077/9/95 dotyczące prawa organów podatkowych do wydania decyzji w przypadku stwierdzenia zawyżenia przez podatnika straty za rok podatkowy Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia:

Przepisy ustawy podatkowej posługują się niekiedy terminem "podatnik" w szerszym znaczeniu niż pojęcie to zostało zdefiniowane w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 z późn. zm.) - "podatnikiem jest osoba" obowiązana do uiszczenia podatku z tytułu ciążącego na niej obowiązku podatkowego. Na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnikami nazywa się też takie podmioty, które poniosły stratę w roku podatkowym, a więc nie powstało zobowiązanie podatkowe i tym samym obowiązek zapłaty podatku.

Wszyscy podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych podmiotowo na podstawie art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązani są do składania urzędom skarbowym zeznań według ustalonego wzoru.

W myśl art. 168 k.p.a., jeżeli na podatnika został nałożony obowiązek składania zeznania podatkowego, wysokość zobowiązania podatkowego powinna być ustalona zgodnie z tym zeznaniem. Organ podatkowy może ustalić wysokość zobowiązania w innej wysokości niż to wynika z zeznania, w przypadku gdy zeznanie to jest nierzetelne, przeprowadzając dowód nierzetelności zeznania i wydając stosowną decyzję. Jeżeli organ podatkowy ma jedynie wątpliwości co do rzetelności złożonego zeznania, wzywa on podatnika do udzielenia niezbędnych wyjaśnień lub uzupełnienia zeznania.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w żadnym wypadku nie mogą stanowić podstawy prawnej do wydania decyzji w zakresie korekty wykazanej przez podatnika straty, jeżeli jednocześnie nie dokonuje się wymiaru samego podatku.

Wysokość straty wykazanej w roku podatkowym przez podatnika może spowodować wydanie przez organ podatkowy decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego (zaliczek) w podatku dochodowym dopiero za trzy następne lata, gdyby podatnik pokrywał przypadającą część straty z dochodów uzyskanych w tym okresie w kwocie wyższej, niż wynikałoby to ze sprawozdania finansowego za rok ubiegły (czyli niezgodnie z ustaleniami pokontrolnymi organów podatkowych).