PO 3-722-160/94 - Inwestycje, remonty, aporty.

W związku z pytaniami kierowanymi do Ministerstwa Finansów w zakresie stosowania niektórych przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz. U. Nr 7, poz. 34), zwanego dalej "rozporządzeniem" zgodnie z art. 4 ustawy z 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 z późn. zm.), Ministerstwo Finansów wyjaśnia, co następuje.

1.Na podstawie § 3 ust. 3 pkt 7 rozporządzenia od 1 stycznia 1995 r., a u osób prawnych od nowego roku podatkowego rozpoczynającego się w 1995 r. nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie (z wyjątkiem nabycia w drodze spadku lub darowizny), gdy dochód związany z nieodpłatnym nabyciem tych składników majątkowych jest zwolniony od podatku dochodowego (np. na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 z późn.zm.) lub nie stanowi przychodu (np. na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z 26 lipca 1994 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 z późn.zm.).

Środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne otrzymane nieodpłatnie - mimo prawa do wspomnianego wyżej zwolnienia - podlegały odpisom amortyzacyjnym, jeżeli zostały przyjęte do używania przed 1995 r. lub przed początkiem roku podatkowego rozpoczynającego się w 1995 r.

Biorąc pod uwagę zasadę niedziałania prawa wstecz, a także postanowienie § 7 ust. 9 rozporządzenia należy przyjąć, że od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych nieodpłatnie do końca 1994 r. lub do końca roku podatkowego kończącego się w 1995 r. dokonuje się odpisów amortyzacyjnych według zasad określonych w rozporządzeniu i odpisy te - do czasu ich zakończenia - stanowią koszt uzyskania przychodów.

2.Wartość początkową środków trwałych podwyższają wydatki na ich ulepszenie. Wydatkami na ulepszenie są wydatki powodujące zwiększenie wartości użytkowej tych środków z dnia ich przekazania do używania.

Do wydatków na ulepszenie środków trwałych zalicza się wydatki na ich:

1) przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,

2) rozbudowę, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności zaś budynków i budowli, linii technologicznych itp.,

3) rekonstrukcję, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,

4) adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż wskazywało jego pierwotne przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych,

5) modernizację, tj. unowocześnienie środków trwałych.

Jeżeli ulepszenie środków trwałych jest wynikiem wymiany części składowych lub peryferyjnych, wydatki na nabycie tych części zwiększają wartość początkową środków trwałych tylko wówczas, gdy ich jednostkowa cena nabycia przekracza 1.000 zł. Gdy cena ta jest równa lub niższa od 1.000 zł, wydatki na nabycie poszczególnych części składowych lub peryferyjnych stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia wydatku. W razie poniesienia wydatków (nakładów) związanych z konkretnym środkiem trwałym, gdy nie zwiększa się jego wartość użytkowa, wydatki te są traktowane jako wydatki na remont i w całości stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia. Dotyczy to również - bez względu na cenę nabycia - wydatków na nabycie części składowych lub peryferyjnych o tych samych właściwościach użytkowych (technicznych).

3.Indywidualne stawki amortyzacji, o których mowa w § 7 ust. 3 rozporządzenia, mają zastosowanie do środków trwałych wprowadzonych do używania począwszy od 1 stycznia 1995 r., gdy rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, lub od pierwszego dnia roku podatkowego rozpoczynającego się w 1995 r.

Do amortyzacji środków trwałych używanych, przyjętych do używania przed tą datą, stosuje się do wyczerpania stawki przyjęte przez podatnika.

4.W związku z aktualizacją wyceny środków trwałych przyrost odpisów amortyzacyjnych, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, w latach 1995-1997 nie może przekroczyć kwot określonych w § 10 ust. 2 lub 3 rozporządzenia. Z uwagi na to, że odpisów amortyzacyjnych oraz aktualizacji wyceny dokonuje się w odniesieniu do poszczególnych środków trwałych, również przyrost odpisów amortyzacyjnych w wyniku aktualizacji dotyczy poszczególnych środków trwałych.

5.Przy ustalaniu maksymalnego przyrostu odpisów amortyzacyjnych w 1995 r. od poszczególnych środków trwałych wykazanych w ewidencji na 1 stycznia 1995 r., które zgodnie z przepisami obowiązującymi w 1994 r. nie były amortyzowane lub były amortyzowane tylko przez część tego roku, należy ustalić amortyzację za 1994 r. w sposób statystyczny, zgodny jednak z przepisami rozporządzenia i od tej podstawy obliczyć maksymalny przyrost amortyzacji za 1995 r. Maksymalną kwotę odpisów amortyzacyjnych w 1995 r. można także ustalić w wysokości 124 % odpisu za 1995 r. obliczonego od wartości początkowej środka trwałego przed aktualizacją.

6.Jeżeli w wyniku aktualizacji wartość początkowa środków trwałych przyjętych do używania przed 1995 r. nie przekroczy 2.000 zł, różnica między zaktualizowaną wartością początkową a zaktualizowanymi dotychczasowymi odpisami amortyzacyjnymi może być bezpośrednio po dokonaniu aktualizacji jednorazowo spisana, jako odpis amortyzacyjny, w ciężar kosztów uzyskania przychodów (§ 3 ust. 2 rozporządzenia), o ile różnica ta dla poszczególnych środków trwałych nie przekracza 124 % kwoty amortyzacji za 1994 r. (§ 10 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia), a w przedsiębiorstwach energetyki zawodowej - kwoty odpisów amortyzacyjnych za 1994 r. powiększonej o 24 % różnicy między kwotą odpisów za 1995 r. od zaktualizowanej wartości początkowej poszczególnych środków trwałych a kwotą tych odpisów za 1994 r. (§ 10 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia)."