PI/005-9/05/Z/03 - Opłaty sankcyjne za nielegalnie pobraną energię

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku działając na podstawie:

- art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.);

po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego pismem z dnia 31 marca 2005 r. przez Spółkę na postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku znak PV/443-77/IV/2005/DB z dnia 23 marca 2005 r. zawierające pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w sprawie nielegalnego poboru energii elektrycznej,

odmawia zmiany postanowienia będącego przedmiotem zażalenia.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 10 lutego 2005 r. Spółka zwróciła się do Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług opłat z tytułu nielegalnego poboru energii i paliw.

W złożonym zapytaniu Podatnik wskazał następujący stan faktyczny:

W rozliczeniach z odbiorcami, w zakresie nielegalnego poboru energii elektrycznej, Spółka stosuje "Taryfę dla energii elektrycznej" zatwierdzoną decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, opracowaną w oparciu o przepisy ustawy Prawo energetyczne oraz przepisy wykonawcze.

Zdaniem Podatnika opłaty i należności określone w rozdziale 7 "Opłaty za nielegalne pobieranie energii" zgodnie z delegacją zawartą w § 43 ust. 5 pkt 1-4 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie szczególnych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie z energią elektryczną (Dz. U. Nr 105, poz. 1114) nie są ani sprzedażą towarów ani świadczeniem usług, lecz mają charakter opłat sankcyjnych. Na potwierdzenie swojego stanowiska Podatnik przytacza pismo Ministra Finansów z dnia 20 sierpnia 1999 r., zgodnie z którym opłaty, o których mowa w art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 ze zm.), za nielegalnie pobraną energię elektryczną, mają charakter opłat sankcyjnych i nie mogą być traktowane jako opłaty za sprzedaż energii. Wnioskodawca twierdzi, że charakter tych opłat nie uległ zmianie po dniu 1 maja 2004 r., w związku z tym również przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie będą miały do nich zastosowania.

Podatnik zwracając się o potwierdzenie swojego stanowiska w niniejszej sprawie, przywołuje wydaną przez Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku informację o stosowaniu prawa podatkowego nr PV/443-71/TZ-345/IV/2004/RS, z dnia 31 sierpnia 2004 r.

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku postanowieniem znak PV/443-77/IV/2005/DB z dnia 23 marca 2005 r. stwierdził, iż w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego stanowisko zawarte w przedmiotowym wniosku jest nieprawidłowe.

Powołując się na przepis art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535,), zgodnie z którym opodatkowaniu podlega m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa, organ podatkowy stwierdził, iż za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT uznać należy również dostawę energii elektrycznej, wówczas gdy jej pobranie zostało dokonane m.in.:

1) bez umowy zawartej ze sprzedawcą,

2) niezgodnie z warunkami określonymi w umowie,

za które pobiera się opłaty stanowiące formę odpłatności za pobraną w ww. sposób energię elektryczną. Powyższe czynności podlegają opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 22%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Na powyższe postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku Spółka pismem z dnia 31 marca 2005 r. wniosła zażalenie zarzucając, iż Organ podatkowy nieprawidłowo określił czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT poprzez nie uwzględnienie przepisu art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym "przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy".

Uzasadniając wniesione zażalenie Spółka stwierdziła, iż analiza powyższego przepisu jest kluczowa z punktu widzenia możliwości stosowania przepisów ustawy o podatku VAT. Podatnik zauważa, że w przedstawionym stanie faktycznym pobranie energii następuje albo w sposób sprzeczny z umową albo bezumownie. Czynność taka stanowi czyn zabroniony polegający na przywłaszczeniu mienia, któremu towarzyszy uszkodzenie sieci i urządzeń pomocniczych oraz zakłócenia w dostawach energii dla pozostałych odbiorców.

Zdaniem Podatnika niedopuszczalne jest uznanie, iż dochodzi do opodatkowania podatkiem VAT dostawy towarów, jeśli czynność stanowi czyn zabroniony w rozumieniu przepisów kodeksu karnego. Zgodnie z przepisem art. 278 § 1 kodeksu karnego "Kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat". Przepis art. 278 § 4 kodeksu karnego stanowi natomiast, iż art. 278 § 1 kodeksu karnego "stosuje się odpowiednio do kradzieży energii lub karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego". Ponadto Podatnik posiłkuje się wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 2004 r., zgodnie z którym "Przestępstwo kradzieży energii (elektrycznej, gazowej, cieplnej, wodnej, atomowej) uregulowane w art. 278 § 5 kodeksu karnego polega na bezprawnym uzyskaniu dostępu do źródła energii i korzystaniu z tej energii z pominięciem przyjmowanego w stosunkach danego rodzaju sposobu uzyskiwania lub korzystania z określonego rodzaju energii. Kradzież energii może przybierać różne formy czynności wykonawczej. Może ona polegać na podłączeniu do systemu dostarczającemu dany rodzaj energii z pominięciem urządzenia mierzącego ilość wykorzystanej energii oraz określającego wysokość opłaty za korzystanie. Przejawem kradzieży energii będzie uszkodzenie urządzenia rejestrującego ilość pobieranej energii, które następuje po legalnym przyłączeniu się sprawcy do systemu dostarczającemu dany rodzaj energii, a także dokonywanie zmiany zapisu w urządzeniach rejestrujących ilość pobranej energii w taki sposób, iż nie zawiera informacji o faktycznie wykorzystanej przez sprawcę ilości energii (tzw. cofanie licznika)". W ocenie Spółki kradzież energii bez wątpienia jest czynem zabronionym pod groźbą kary, podobnie jak zgodnie orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości import fałszowanej waluty czy sprzedaż narkotyków, tym samym nie może być przedmiotem prawnie skutecznej umowy w rozumieniu przepisu art. 6 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo Spółka zauważa, iż w świetle definicji odpłatnej dostawy towarów (art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT) aby doszło do dostawy towarów musi zostać spełniona przesłanka pozytywnego działania po stronie dostawcy. W przypadku kradzieży energii nie ma takiego działania po stronie Spółki. W ocenie Podatnika, ażeby doszło do dostawy towarów niezbędna jest wola dostawcy zbycia towaru i dostarczenia go odbiorcy. Przewidując opodatkowanie odpłatnej dostawy towarów ustawodawca poddał reżimowi ustawy o podatku od towarów i usług transakcje, czyli działania, które zakładają zgodną wolę dwóch stron. Obok woli dostawcy przeniesienia władztwa nad towarem potrzebna jest również wola zawarcia umowy u drugiej strony kontraktu i wyrażająca się w gotowości poniesienia na rzecz dostawcy odpłatności, stanowiącej ekwiwalent otrzymanego w zamian za te odpłatność świadczenia. W sytuacji natomiast, w której Spółce kradzione są towary można jedynie uznać ją za poszkodowanego a nie podatnika prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W świetle powyższego Spółka wniosła o:

- zmianę postanowienia w trybie art. 226 § 1 w zw. z art. 239 Ordynacji podatkowej, zaś w przypadku, jeśli organ I instancji nie znajdzie podstaw do zastosowania ww. trybu,

- zmianę lub uchylenie zaskarżonego postanowienia przez organ odwoławczy w trybie art. 14b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej, bądź z urzędu, w trybie art. 14 § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej z uwagi na jego sprzeczność z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku, po dokonaniu weryfikacji przedmiotowego postanowienia stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie przepisu ust. 2 ww. czynności podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Generalnie opodatkowaniu podlegają czynności wynikające z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług wymienione w art. 5, 8 i 14 ww. ustawy, ale działalność gospodarcza nie jest warunkiem niezbędnym do tego, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu.

Dostawa towarów rozumiana jest przez ustawodawcę, na podstawie przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Podkreślenia wymaga, że dostawa nie może być utożsamiana z dostawą w rozumieniu Kodeksu cywilnego. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem. Zauważyć należy również, iż dostawa w rozumieniu ustawy o podatku VAT nie wiąże się z przeniesieniem własności towarów. Wówczas ustawodawca użyłby w definicji "dostawy" sformułowania "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jako właściciel", co implikuje zmianę właściciela, a zatem przeniesienie prawa własności. Dostawa jest opodatkowana, jeżeli jej przedmiotem są towary zgodnie z definicją określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, czyli rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Energia elektryczna została sklasyfikowana - według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.) - w grupowaniu 40.1 "Energia elektryczna oraz usługi w zakresie dostarczania energii elektrycznej".

Reasumując, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług dostawą jest czynność, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1) jej przedmiotem są towary,

2) jest dokonana na terytorium kraju i

3) jest odpłatna.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka jako przedsiębiorstwo energetyczne, na podstawie przepisów art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 ze zm.), w razie nielegalnego pobierania paliw lub energii z sieci pobiera opłaty za nielegalnie pobrane paliwo lub energię w wysokości określonej w taryfach lub dochodzi odszkodowania na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 3 pkt 18 prawa energetycznego, przez nielegalne pobieranie paliw i energii należy rozumieć "pobieranie paliw lub energii bez zawarcia umowy, z całkowitym lub częściowym pominięciem układu pomiarowo rozliczeniowego lub poprzez ingerencję w ten układ mającą wpływ na zastosowanie pomiarów dokonywanych przez układ pomiarowo-rozliczeniowy".

Opłaty, o których mowa w art. 57 ust. 1 prawa energetycznego, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (art. 75 ust. 2 ww. ustawy). Z załączonej do wniosku "Taryfy dla energii elektrycznej" wynika, iż do nielegalnego pobierania energii elektrycznej z sieci zalicza się:

1. Pobieranie energii elektrycznej bez zawarcia umowy sprzedaży energii elektrycznej lub umowy o świadczenie usług przesyłowych,

2. Pobieranie energii elektrycznej niezgodnie z postanowieniami umowy sprzedaży energii elektrycznej lub umowy o świadczenie usług przesyłowych, w tym:

a) z całkowitym lub częściowym pominięciem układu pomiarowo rozliczeniowego,

b) w wyniku dokonywania w układzie pomiarowo-rozliczeniowym zmian lub uszkodzeń, powodujących jego nieprawidłowe działanie.

Wysokość opłat za nielegalny pobór energii jest określona w przepisie § 43 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu "Jeżeli energia elektryczna jest pobierana bez zawarcia umowy sprzedaży energii elektrycznej lub umowy o świadczeniu usług przesyłowych, przedsiębiorstwo energetyczne może obciążyć podmiot nielegalnie pobierający energię opłatami w wysokości pięciokrotności cen i stawek opłat, określonych w taryfie dla grupy taryfowej, do której podmiot byłby zakwalifikowany, przyjmując ryczałtowe ilości zużycia energii określone w taryfie i wielkość mocy wynikającą z sumy zainstalowanych odbiorników". Zgodnie z § 43 ust. 2 ww. rozporządzenia, jeżeli energia elektryczna jest pobierana niezgodnie z warunkami określonymi w umowie, przedsiębiorstwo energetyczne może obciążyć odbiorcę opłatami:

1) w przypadku udowodnionego okresu nielegalnego pobierania energii elektrycznej, w wysokości dwukrotności cen i stawek opłat określonych w taryfie dla grupy taryfowej, ....,

2) w przypadku, gdy nie można ustalić ilości nielegalnie pobranej energii elektrycznej, w wysokości dwukrotności cen i stawek określonych w taryfie dla grupy taryfowej, ....

Jak z powyższego wynika, wysokość opłat z tytułu nielegalnego poboru energii elektrycznej Podatnik ustala ryczałtowo na podstawie m.in. wielokrotności cen i stawek opłat określonych w taryfie dla grupy taryfowej, do której podmiot byłby zakwalifikowany jako odbiorca, wielkości mocy stanowiącej sumę mocy zainstalowanych odbiorników tzw. mocy umownej, okresu nielegalnego poboru energii, ilości pobranej energii, w analogicznym okresie przed powstaniem lub po ustaniu nielegalnego pobierania energii elektrycznej.

Tak więc opłaty te określane są w oparciu o szacowanie wielkości poboru energii i ustaloną taryfę (cenę), w zależności od okoliczności w jakich nastąpił ten pobór, a tym samym stanowią kwoty należne od nabywcy za dostawę towaru, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydanej na mocy art. 14 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w piśmie znak PP1-811-1152/04/KSz/2655 z dnia 30.12.2004 r. przez Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów wiążącej interpretacji skierowanej do Dyrektorów Izb Skarbowych i Dyrektorów Urzędów Kontroli Skarbowej w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostaw energii i paliw, zgodnie z którą "czynnościami wymienionymi w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług są również dostawy energii i paliw, których pobranie zostało dokonane m. in.:

1) bez umowy zawartej ze sprzedawcą,

2) niezgodnie z warunkami określonymi w umowie

- za które pobiera się opłaty stanowiące formę odpłatności za pobraną w ww. sposób energię elektryczną."

Odnosząc się do zarzutu pominięcia przepisu art. 6 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, iż regulacja tego przepisu ma zastosowanie w stosunku do czynności, które zostały dokonane z naruszeniem prawa tj.: kradzieży, stręczycielstwa, handlu narkotykami, a w przedmiotowej sprawie odnosić się może do czynności nielegalnej, której dopuścił się odbiorca energii elektrycznej a nie jej dostawca. Celem tego przepisu jest nieopodatkowywanie zachowań niepożądanych, sprzecznych z prawem, aby nie stwarzać pozorów ich legalizacji.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika natomiast, iż Spółka otrzymuje opłatę za nielegalny pobór energii będącą formą wynagrodzenia, która stanowi ekwiwalent za pobraną energię.

Zatem w świetle wyżej przytoczonych przepisów, w szerokim rozumieniu pojęcia dostawa towaru, choć pozbawiona formy umowy-sprzedaży nie stanowi przyczyny uchylenia obowiązku podatkowego, który wynika z faktu wykonania określonej czynności.

Również przytoczone przez Spółkę w zażaleniu orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości odnoszące się do czynności, które nie mogą stanowić przedmiotu działalności gospodarczej np. import fałszywej waluty (orzeczenie w sprawie C-343/89 Max Witzemann v Hauptzollamt München-Mitte), sprzedaż narkotyków (orzeczenie 294/82 Einberger v Hauptzollamt Freiburg) nie znajduje zastosowania do pobieranych przez Spółkę opłat za nielegalny pobór energii elektrycznej.

Ponadto uznać należy za bezzasadne użyte przez Spółkę stwierdzenie, iż jej stanowisko w sprawie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług opłat za nielegalny pobór energii zostało potwierdzone w informacji udzielonej przez Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku w piśmie nr PV/443-71/TZ-345/IV/2004/RS z dnia 31.08.2004 r.

W przywołanym piśmie Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku udzielił pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności polegających na przyłączaniu odbiorców energii do sieci elektroenergetycznych oraz pobierania opłat za nielegalny pobór energii. W uzasadnieniu Naczelnik stwierdził, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:.....3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Z powyższego wynika, iż definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej, przy czym do uznania czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy usługi - beneficjenta danej czynności. W przypadku zatem czynności wykonywanej przez podatnika polegającej na przyłączeniu odbiorców energii do sieci elektroenergetycznych za co pobierana jest opłata, spełnione są przesłanki do uznania jej za usługę, gdyż czynność taka jest odpłatna i wykonywana w ramach prowadzonej działalności na rzecz określonego podmiotu będącego beneficjentem tej czynności. Nie spełniają tej przesłanki natomiast opłaty z tytułu nielegalnego poboru energii, które mają charakter opłat sankcyjnych. Pobieranie przez przedsiębiorstwo energetyczne jedynie opłat sankcyjnych za nielegalny pobór energii nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast pobieranie przez przedsiębiorstwo energetyczne opłat za sprzedaż energii - w przypadku możliwości ustalenia rzeczywistej ilości nielegalnie pobranej energii - stanowi dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako czynność wymienioną w art. 5 ust. 1 ww. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego wyszczególnia dwa rodzaje opłat: sankcje (nie podlegające opodatkowaniu) i opłaty za nielegalny pobór energii (podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT).

Tut. Organ zauważa również, że cytowane we wniosku Spółki pismo Ministra Finansów z dnia 20 sierpnia 1999 r. dotyczyło stanu prawnego sprzed dnia 1 maja 2004 r. i stanowiło wyjaśnienie do obowiązującej wówczas ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.). Ww. ustawa straciła moc z dniem 1 maja 2004 r. Obecnie regulującym opodatkowanie podatkiem od towarów i usług aktem prawnym jest ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Reasumując, Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku stwierdza, iż dostawa energii i paliw, których pobranie zostało dokonane m.in. 1) bez umowy zawartej ze sprzedawcą, 2) niezgodnie z warunkami określonymi w umowie, za które pobiera się opłaty stanowiące formę odpłatności za pobraną w ww. sposób energię elektryczną stanowi czynność wymienioną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlegającą opodatkowaniu według stawki VAT w wysokości 22%, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Dokonując oceny prawidłowości wydanego przez organ pierwszej instancji postanowienia, organ odwoławczy nie będąc związany granicami zarzutów prezentowanych przez stronę, zobligowany z urzędu do oceny, czy organ pierwszej instancji działał na podstawie i w granicach prawa stwierdza, iż w świetle obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku dokonał prawidłowej oceny stanowiska Wnioskującego w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego. Stąd zgodnie z przepisem art. 14b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy uznając, iż zażalenie Podatnika nie zasługuje na uwzględnienie postanowił jak w sentencji decyzji.