PF-II/4171-0013/07/PAA - Status małego podatnika wspólnika spółki jawnej.

Na podstawie art. 14b § 5 oraz art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz w związku z art. 4 ust. 2 i art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 20 czerwca 2007 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nysie z dnia 8 czerwca 2007 r. Nr PDA/415-7/PJ/07 dotyczące interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwestii posiadania przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w spółce jawnej statusu małego podatnika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - utrzymuje zaskarżone postanowienie w mocy.

W dniu 8 maja 2007 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nysie wpłynął Pana wniosek o udzielenie interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w kwestii posiadania statusu małego podatnika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w spółce jawnej.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż jest Pan przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w ramach spółki jawnej. Sprzedaż spółki jawnej (wraz z podatkiem VAT) w 2006 r. przekroczyła kwotę 800.000,00 euro, jednakże przychody Pana wg udziału w spółce jawnej wraz z podatkiem VAT nie przekroczyły kwoty 800.000,00 euro.

Z przedstawionego we wniosku stanowiska wynika, iż jest Pan małym podatnikiem w rozumieniu art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, równocześnie jako mały podatnik ma prawo do skorzystania z jednorazowej amortyzacji w ramach działalności spółki jawnej. Z jednorazowej amortyzacji ma prawo skorzystać każdy ze wspólników spółki osobowej do wysokości kwoty o łącznej wartości, o której mowa w art. 22k.

W dniu 8 czerwca 2007 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nysie wydał postanowienie nr PDA/415-7/PJ/07 uznające, iż stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe. Stwierdził, iż w przypadku jednorazowej amortyzacji istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Uznał, iż do celów jednorazowej amortyzacji, w przypadku gdy działalność wykonywana jest w formie spółki cywilnej, jawnej, partnerskiej przy ustalaniu limitu decydującego o uznaniu za małego podatnika uwzględnić trzeba wyłącznie przychody spółki.

W zażaleniu nie zgadza się Pan ze stanowiskiem Urzędu Skarbowego w Nysie, gdyż - jak twierdzi - przepisy art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczą techniki prowadzenia ksiąg i nie powinny mieć zastosowania do oceny faktu bycia "małym podatnikiem" w rozumieniu wyżej powołanej ustawy. Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych przychód oraz koszty należy określić dla poszczególnych wspólników. Podkreślono, iż podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba fizyczna, a nie spółka jawna. W związku z tym małym podatnikiem mogą być wyłącznie wspólnicy spółki.

Rozpatrując złożone zażalenie Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, stwierdza co następuje.

Stosownie do definicji zawartej w art. 5a pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), mały podatnik oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Definicja powyższa zgodnie z pismem Ministerstwa Finansów z dnia 1 lutego 2007 r. nr MB8/550/2006 została wprowadzona do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącznie na użytek jednorazowej amortyzacji oraz możliwości uiszczania kwartalnie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. W związku z powyższym, kryteria zawarte w przedmiotowej definicji należy rozpatrywać z uwzględnieniem przepisów określających zasady dokonywania jednorazowej amortyzacji oraz kwartalnego sposobu uiszczania zaliczek na podatek dochodowy.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 wyżej wymienionej ustawy podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

W przypadku jednorazowej amortyzacji istotnym jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a wyżej powołanej ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Skoro zarówno przychody jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, to w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki nie będącej osobą prawną, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych należy wiązać ze spółką.

W związku z powyższym zarówno limit łącznej wartości odpisów amortyzacyjnych w wysokości 50.000 euro, określony w art. 22k ust. 7, jak i limit wartości przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) w wysokości 800,00 euro, określony w art. 5a pkt 20, odnoszą się do spółki, a nie do poszczególnych jej wspólników.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż podatnik prowadzi pozarolniczą działalność w formie spółki jawnej, której sprzedaż przekroczyła wraz z podatkiem VAT w 2006 r. kwotę 800.000,00 euro. Natomiast przychody poszczególnych wspólników spółki według ich udziału w spółce jawnej wraz z podatkiem VAT nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000,00 euro.

Z powyższego wynika, iż limit 800.000 euro odnosi się do spółki, a nie poszczególnych wspólników.

Wobec tego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nysie słusznie uznał Pana stanowisko przedstawione we wniosku za nieprawidłowe.

Odpowiadając na zawarty w zażaleniu argument, iż art. 24a cytowanej wyżej ustawy odnosi się do techniki prowadzenia ksiąg i nie powinien mieć zastosowania do oceny faktu bycia małym podatnikiem, należy wskazać, iż zgodnie z art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zarówno przychody jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą.

Z tych względów dla celów jednorazowej amortyzacji podatkowej, przy ocenie spełnienia kryteriów pojęcia "małego podatnika," w przypadku, gdy działalność gospodarcza wykonywana jest w formie spółki nie będącej osobą prawną, do limitu 800.000,00 euro należy uwzględnić przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w tej spółce.

Zatem - jak słusznie stwierdził Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nysie w zaskarżonym postanowieniu - dla celów jednorazowej amortyzacji środków trwałych, nie jest Pan jako wspólnik spółki jawnej "małym podatnikiem" oraz nie ma prawa do korzystania z jednorazowej amortyzacji w ramach działalności spółki jawnej.

Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 1 lutego 2007 r. nr MB8/550/2006 oraz w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 29 czerwca 2007 r. nr MB8/522/2007.

W opisanym stanie faktycznym i prawnym sprawy, należy stwierdzić, iż prawidłowe jest zaskarżone postanowienie organu podatkowego pierwszej instancji, stąd orzeczono jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna.

Na decyzję przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem tut. organu w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach.