PDP/423-3/07/BA/9469 - Niedopuszczalność wyłączenia stosowania ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla nieważnych czynności prawnych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków - Stare Miasto działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku Jednostki z dnia 19 grudnia 2006 r., (data wpływu do tut. Urzędu 20 grudnia 2006 r.), w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko w zakresie zastosowania art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe

Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym

Jednostka we wniosku przedstawia, że spółka - wnioskodawca - dokonywała najmu lokali użytkowych znajdujących się w dyspozycji Spółki na rzecz innego podmiotu gospodarczego. Spółka nie wystąpiła jednak o wymaganą zgodę na dokonywanie najmu do właściciela nieruchomości w której znajdowały się najmowane lokale. W konsekwencji tych zaniechań czynność prawna jaką była umowa najmu okazała się z mocy prawa nieważna, od samego początku jej realizacji. W całym okresie najmu Spółka wystawiała najemcy faktury VAT i zaliczała uzyskany przychód do przychodów podatkowych.

Jednostka pyta czy w opisanej powyżej sytuacji ma zastosowanie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych znajduje zastosowanie tylko do tych czynności (zachowań), które w ogóle nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy (a więc nie będzie można dochodzić roszczeń z tego tytułu). Zgodnie z postanowieniem art. 58 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego nieważna jest czynność sprzeczna z ustawą bądź mająca na celu obejście ustawy, a także czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Czynnościami tymi są czynności prawem zakazane np. oszustwo, paserstwo, przemyt, czerpanie zysków z nierządu itp. W tych bowiem przypadkach wobec sprawców czynu stosowane są kary określone w kodeksie karnym. Czynności które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy można podzielić na dwie grupy. Pierwsza z nich to czynności społecznie niepożądane (czyny zabronione) opisane powyżej, natomiast drugą grupę stanowią czynności nieważne bezwzględnie w rozumieniu właściwych przepisów. Natomiast w drugiej grupie należy niewątpliwie wymienić zawarcie umowy sprzedaży nieruchomości bez zachowania formy aktu notarialnego. Dokonanie najmu lokali użytkowych znajdujących się w dyspozycji Spółki na rzecz innego podmiotu gospodarczego bez wystąpienia o zgodę do właściciela nieruchomości w której znajdowały się najmowane lokale nie powoduje, ze czynność taka jest nieważna, należy bowiem odróżnić czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy od czynności prawnie dozwolonych, ale wykonywanych bez zachowania określonych przepisami prawa warunków.

W zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne postanowienie.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.

Stosownie do art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Na powyższe postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków - Stare Miasto w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.