PDP-423/2/06 - Wydatki poniesione przez elektrownie na wypłatę ekwiwalentu pieniężnego na rzecz emerytów i rencistów jako koszty uzyskania przychodów dla spółki.

Pytanie podatnika

Czy wydatki poniesione przez Elektrownie Wodne Sp. z o.o. na wypłatę ekwiwalentu pieniężnego na rzecz emerytów i rencistów, na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów dla spółki?

Zgodnie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), stosownie do swojej właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Elektrownie Wodne Sp. z o.o. planuje od dnia 01.01.2006 r. wypłacać ekwiwalent pieniężny na rzecz emerytów i rencistów na podstawie Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Przemysłu Energetycznego zwanego Układem Zbiorowym oraz na podstawie postanowień Protokołu Dodatkowego do ww. Układu z dnia 3 października 2005 r. Na podstawie ww. dokumentów zmieniono bowiem w 2006 r. zasady i normy korzystania z energii elektrycznej oraz wypłacania ekwiwalentu pieniężnego na rzecz emerytów i rencistów. Emeryci i renciści oraz osoby pobierające świadczenia przedemerytalne, którzy korzystali z energii elektrycznej nabyli z dniem 01.01.2006 r. prawo do ekwiwalentu pieniężnego w odpowiedniej wysokości. Na podstawie postanowień Protokołu Dodatkowego do Układu Zbiorowego Elektrownie Wodne Sp. z o.o. od 2006 r. będzie więc zobligowana do wypłacania ekwiwalentu pieniężnego na rzecz emerytów i rencistów.

W związku z powyższym Spółka wniosła zapytanie:

Czy wydatki poniesione przez Elektrownie Wodne Sp. z o.o. na wypłatę ekwiwalentu pieniężnego na rzecz emerytów i rencistów, na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów dla Spółki?

Zdaniem podatnika, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ww. ustawy. Wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów to takie wydatki, co do których podatnik wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przez podatnika przychodu. Często pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskanym przychodem nie zachodzi związek bezpośredni, tzn. nie jest możliwe wykazanie, że poniesienie wydatku posłużyło uzyskaniu konkretnego przychodu. Nie oznacza to, zdaniem Spółki, że takiego wydatku nie można uznać za koszt uzyskania przychodu. W prowadzonej działalności podmioty ponoszą również takie wydatki i koszty, których związek z uzyskanym przychodem jest pośredni. Spółka stoi na stanowisku, że wypłata na rzecz byłych pracowników ekwiwalentów pieniężnych za energię elektryczną wynika z realizacji obowiązków pracodawcy nałożonych przepisami prawa pracy, których elementem jest Układ Zbiorowy. Natomiast ze względu na fakt, że wydatki wynikające z Układu Zbiorowego, będące ekwiwalentem pieniężnym za energię elektryczną, wypłacane byłym pracownikom, nie zostały wprost wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia. Ponadto, według Spółki, dodatkowym argumentem za uznaniem ww. wydatków za koszt uzyskania przychodów dla Spółki jest fakt, iż obowiązek wypłaty ekwiwalentu wynika z Układu Zbiorowego, który musi być respektowany przez Spółkę, gdyż niewypłacenie go stanowiłoby naruszenie przepisów prawa pracy.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Koszalinie stwierdza, na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika, że powyższe stanowisko jest nieprawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, to znaczy muszą być ponoszone dla uzyskania, zwiększenia bezpośrednio lub pośrednio, przychodów. Zauważyć należy, że zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

- przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność funkcjonowania dla podmiotu) oraz

- potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku dla osiągnięcia przychodu. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatkowej.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego, na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę, stwierdza, iż Układ Zbiorowy dotyczący Koszalińskich Elektrowni Wodnych Sp. z o.o. został zawarty na podstawie przepisów prawa pracy i pracodawca z mocy prawa jest zobowiązany do jego przestrzegania, jednakże realizacja obowiązku wypłaty przez Spółkę od dnia 01.01.2006 r., zgodnie z tym Układem, emerytom i rencistom oraz osobom pobierającym świadczenia przedemerytalne ekwiwalentów pieniężnych nie jest jednoznaczna z tym, iż wydatki związane z wypłatą tych ekwiwalentów będą stanowiły koszt uzyskania przychodu dla Spółki. Emeryci, renciści oraz osoby pobierające świadczenia przedemerytalne są byłymi pracownikami tej jednostki i w związku z powyższym brak jest przesłanek uzasadniających możliwość uznania wydatków ponoszonych przez Spółkę od dnia 01.01.2006 r. na wypłatę ekwiwalentów pieniężnych za energię elektryczną dla emerytów i rencistów oraz osób pobierających świadczenia przedemerytalne za koszty uzyskania przychodów dla Spółki, ponieważ wydatki te ani w sposób bezpośredni, ani w sposób pośredni nie mają związku z uzyskiwanym przez tę Spółkę przychodem.

Interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Interpretacja nie jest wiążąca dla strony, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i § 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa).

Na postanowienie - zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia stronie, za pośrednictwem organu, który je wydał.