PDOP/423-17/06 - Czy nabywane przez spółkę usługi reklamowe w ramach umów barterowych stanowią koszty reklamy i reprezentacji publicznej czy niepublicznej?

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - po rozpatrzeniu wniosku Sp. z o.o. z dnia 19 lipca 2006 r. (wpływ do tut. Organu 24 lipca 2006 r.) uzupełniony 6 września 2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie:

Czy nabywane przez Spółkę usługi reklamowe w ramach umów barterowych opisane poniżej w pkt 1-6 stanowią koszty reklamy i reprezentacji publicznej czy niepublicznej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16 ust. 1 pkt 28)?

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Spółka z o.o. jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzi pełną rachunkowość. Działalność podstawowa jaką do tej pory prowadził polegała na świadczeniu usług reklamowych (PKD 7440Z) oraz marketingowych na terenie kraju. Od 3 kwietnia rozpoczęła dodatkową działalność wydawniczą (PKWiU 22.13.10-00.21). Tytuł Gazeta Bankowa, który jest wydawany przez Spółkę nabyto na podstawie faktury VAT w dniu 29 września 2005 r. Pełne prawa do tytułu, zgodnie z postanowieniami umowy spisanej w formie aktu notarialnego z dnia 23 września 2005 r. Spółka otrzymała w dniu 3 kwietnia 2006 r.

Pierwszy numer Gazety wydawany przez Spółkę (14 z 2006 r.) ukazał się dnia 3 kwietnia 2006 r. czasopismo jest tygodnikiem o zasięgu ogólnopolskim zarejestrowanym w międzynarodowym systemie informacji o wydawnictwach ciągłych pod numerem ISSN 0860-7613. Pismo poświęcone jest tematyce finansowej, bankowej, ubezpieczeniowej i samorządowej. Zawiera aktualne informacje o innowacjach, najnowszych usługach, technologiach a także ludziach i wydarzeniach oraz komentarze znanych ekonomistów i menedżerów. Prezentuje również analizy ekonomiczne dotyczące światowej i polskiej gospodarki. Nie zalicza się jednak do grupy pism specjalistycznych. Planowany nakład - 8 000 egzemplarzy tygodniowo. Zakładana powierzchnia reklamowa nie przekroczy 67 %.

Spółka prowadzi działania związane z promocją tytułu Gazeta Bankowa, którego jest wydawcą. W ramach akcji reklamowych zawierane są umowy barterowe na patronaty medialne jakie obejmuje Gazeta Bankowa nad konferencjami, szkoleniami, targami lub też innymi wydarzeniami organizowanymi przez naszych partnerów. Możliwość uczestnictwa we wspomnianych wydarzeniach jest nieograniczona, tzn. wydarzenia te proponowane są w naszym piśmie o zasięgu krajowym, a wstęp możliwy jest dla wszystkich osób zainteresowanych udziałem, albo po zakupie biletu wstępu lub jedynie po wcześniejszym zgłoszeniu chęci uczestnictwa. W zamian za powierzchnię reklamową w naszej Gazecie nabywamy usługi wymienione poniżej:

Dodatkowo prowadzona jest również akcja promocyjna polegająca na przekazywaniu egzemplarzy gazety nieodpłatnie do spółek kolporterskich w celu dołączenia egzemplarza wydawanej przez nas gazety do prenumerat udzielanych przez inne podmioty (spółki kolporterskie). Spółka pytająca nie ma wpływu na wybór odbiorcy egzemplarza gratisowego, ani też nie ma wpływu na tworzoną bazę adresową osób do których reklama (akcja promocyjna) jest kierowana.

Według Spółki - Koszty wynikające z umów barterowych opisanych powyżej stanowią dla naszej firmy koszty reklamy publicznej, i zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28, wydatki ponoszone przez Spółkę na ten cel mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości. Spółka pytająca nie ma wpływu na wybór odbiorcy do którego trafi reklama Gazety. Wydarzenia są ogłaszane publicznie w prasie, a uczestnictwo w nich nie jest ograniczone.

Po analizie przedstawionego stanu faktycznego oraz zaprezentowanego przez Jednostkę stanowiska dotyczącego interpretacji przepisów prawa podatkowego tut. Organ stwierdza, co następuje:

Barter (wymiana, transakcja barterowa) to technika handlowa cechująca gospodarkę wymienną. Polega ona na wymianie towaru na towar, bez udziału pieniądza. Ten szczególny przypadek zamiany mieści się w zakresie art. 603-604 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Stosuje się tu odpowiednio przepisy o sprzedaży, przy czym każda ze stron jest równocześnie sprzedawcą i nabywcą. Jako zamianę można więc określić wzajemną sprzedaż towarów z równoczesnym potrąceniem należności.

Podstawową zasadą umowy barterowej jest wzajemna wymiana towarów lub usług między stronami, z których każda jest traktowana jednocześnie jako wierzyciel i zarazem dłużnik.

W zakresie kosztów uzyskania przychodów należy odnieść się do definicji dochodu zawartej w treści art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zgodnie z którą dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Ustawowa definicja kosztów uzyskania przychodów jest zawarta w art. 15 ust. 1 w. cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z wyżej cytowanych przepisów wynika, że o możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje moment osiągnięcia przychodów, a nie moment dokonania wydatku, tak więc, jeżeli będzie spełniony ten warunek można mówić o zaliczeniu wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Zasadniczym kryterium jest związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy kosztem a uzyskanym przychodem.

W związku z powyższym poniesione wydatki, które będzie można powiązać z przychodami należnymi podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie osiągnięcia przychodu.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 % przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Przyjąć zatem należy, że jeżeli reklama skierowana jest do konkretnego adresata, to wydatki na jej rzecz podlegają limitowaniu (0,25 % przychodów).

Wobec braku w przepisach podatkowych definicji pojęcia "reklama", należy zastosować wykładnię językową. Właściwe określenie jej zakresu ma istotne znaczenie dla ustalenia podatkowej kwalifikacji różnych działań przez podatników. Za reklamę uznać należy rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu, także; środki służące do tego celu, np. plakaty, ogłoszenia w prasie, radiu i telewizji (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN Warszawa, 2003).

Reklama, więc - to działanie mające na celu zachęcanie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabywania towarów, korzystania z oferowanych usług, zawiera: dane niezbędne o danym produkcie, informacje wartościujące, zachęcające do nabycia przedmiotu reklamy oraz właściwości mające na celu nakłonienie jak największej ilości nabywców do zakupu towarów.

Reklama publiczna zaś - to reklama powszechna w miejscu dostępnym dla wielu, wszystkich, oficjalnie i jawnie. Istotą tej reklamy jest więc to, że skierowana jest do szerokiego, anonimowego kręgu odbiorców, co jest następstwem masowego i ogólnodostępnego charakteru tego typu działania. W konsekwencji, wydatek poniesiony na reklamę publiczną (prowadzoną w środkach masowego przekazu lub inny sposób) stanowi w całości koszt uzyskania przychodu.

O kwalifikacji wydatków dot. reklamy decyduje więc forma dotarcia do adresata, a nie cechy własne reklamy. Te same materiały reklamowe mogą być wykorzystywane w sposób publiczny jak i niepubliczny. Podstawowa różnica pomiędzy reklamą publiczną, a niepubliczną uzależniona jest od adresata, do którego jest kierowana. Reklama publiczna powinna docierać do każdego odbiorcy, a nie do świadomie ograniczonego kręgu osób.

Według tut. Organu wydatki poniesione przez Spółkę pytającą w ramach umów barterowych dotyczących reklamy publicznej będą kosztem uzyskania przychodu.

Mając na uwadze powyższe stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.