PDIII/423/1/69/07 - Czy przedstawione w piśmie stanowisko dotyczące zastosowania formy audytu ekstrapolacyjnego oraz udokumentowania jego wyników notą księgową, uznając za wynik ekstrapolacji, stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki?

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 18 czerwca 2007 r. Urząd Skarbowy w Jeleniej Górze PDIII/423/1/69/07 Czy przedstawione w piśmie stanowisko dotyczące zastosowania formy audytu ekstrapolacyjnego oraz udokumentowania jego wyników notą księgową, uznając za wynik ekstrapolacji, stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki?

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze stwierdza, że stanowisko XXX z siedzibą w Jeleniej Górze, NIP XXX, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2007 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków ustalonych w wyniku przeprowadzenia audytu ekstrapolacyjnego, a udokumentowanych notą księgową jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2007 r. wpłynął do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze wniosek XXX Spółka z o. o. w Jeleniej Górze o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - stosownie do swej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia.

Stan faktyczny oraz stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w opisywanej sprawie.

Z treści wniosku wynika, iż Jednostka jest autoryzowanym serwisem i salonem samochodowym. Zgodnie z zawartą umową Firma jest zobowiązana do wykonywania napraw gwarancyjnych i bezpłatnych napraw pogwarancyjnych każdego uprawnionego pojazdu na własny koszt. Koncern będący stroną umowy, zobowiązany jest do zwrotu kosztów robocizny oraz zużytych części do napraw gwarancyjnych na podstawie dokumentacji sporządzonej i przekazanej przez Firmę Motoryzacyjną. Po zaakceptowaniu przedstawionej dokumentacji Koncern, działając na podstawie upoważnienia wystawia w imieniu Firmy Motoryzacyjnej fakturę VAT i zgodnie z jej terminem płatności przekazuje przelewem środki pieniężne na konto Firmy Motoryzacyjnej. Zawarta umowa upoważnia Koncern do przeprowadzenia audytu ekstrapolacyjnego w zakresie poprawnego dokumentowania i wykonywania napraw gwarancyjnych w serwisie.

Przedstawiciel Koncernu w siedzibie firmy dokonuje losowego wyboru i sprawdzenia 3 % zleceń spośród wszystkich sporządzonych protokołów gwarancyjnych w badanym okresie. Następnie wynik badania, tj. kwotę wszystkich zakwestionowanych napraw gwarancyjnych w badanej próbie zleceń, przekłada na całą populację czyli na całą wartość napraw gwarancyjnych w badanym okresie, szacując, że w pozostałych 97 % napraw gwarancyjnych popełniono ten sam procent błędów co w przypadku badanej próby. Koncern kwestionuje naprawę gwarancyjną z uwagi np. na błędną ilość jednostek roboczych wykazanych w zleceniu, bądź w błędnej cenie jednostki roboczogodziny. Po zakończonej kontroli Koncern sporządza notę księgową obciążając Jednostkę, kwotą wyliczonych błędów odniesionych do całej wartości przeprowadzonych napraw gwarancyjnych.

Zapytanie Jednostki brzmi: czy przedstawione w piśmie stanowisko dotyczące zastosowania formy audytu ekstrapolacyjnego oraz udokumentowania jego wyników notą księgową, uznając wynik ekstrapolacji, stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki.

Zdaniem Jednostki wartość wyliczonej przez Koncern ekstrapolacji stanowić będzie koszt uzyskania przychodu, a udokumentować ją należy notą księgową.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 564 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w powołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić będą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy. Zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w powołanym przepisie nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

-

przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu), oraz

-

potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się do osiągnięcia przychodu.

Poniesiony koszt, obok wyżej wymienionych warunków, musi być również współmierny do zadeklarowanego przychodu.

W wyniku zawartej umowy z Koncernem, Firma Motoryzacyjna zobowiązana jest do wykonywania napraw gwarancyjnych i bezpłatnych napraw pogwarancyjnych, każdego uprawnionego pojazdu na własny koszt. Spółka ponosi bezpośrednio koszty robocizny oraz zużytych części do napraw gwarancyjnych. Powyższe wydatki, po sporządzeniu odpowiedniej dokumentacji, Jednostka zalicza do kosztów uzyskania przychodów. Powyższe koszty Koncern, po zaakceptowaniu przedstawionej dokumentacji, działając na podstawie upoważnienia zwraca, wystawiając w imieniu Firmy Motoryzacyjnej fakturę VAT i zgodnie z jej terminem płatności przekazując przelewem środki pieniężne na konto Firmy Motoryzacyjnej.

Równocześnie zawarta umowa upoważnia Koncern do przeprowadzenia audytu ekstrapolacyjnego w zakresie poprawnego dokumentowania i wykonywania napraw gwarancyjnych w serwisie. Przedstawiciel Koncernu w siedzibie firmy dokonuje losowego wyboru i sprawdzenia 3 % zleceń spośród wszystkich sporządzonych protokołów gwarancyjnych w badanym okresie. Następnie wynik badania, tj. kwotę wszystkich zakwestionowanych napraw gwarancyjnych w badanej próbie zleceń, przekłada na całą populację czyli na całą wartość napraw gwarancyjnych w badanym okresie, szacując, że w pozostałych 97 % napraw gwarancyjnych popełniono ten sam procent błędów co w przypadku badanej próby. Koncern kwestionuje naprawę gwarancyjną z uwagi np. na błędną ilość jednostek roboczych wykazanych w zleceniu, bądź w błędnej cenie jednostki roboczogodziny. Po zakończonej kontroli Koncern sporządza notę księgową obciążając Jednostkę, kwotą wyliczonych błędów przeliczonych na całą wartość przeprowadzonych napraw gwarancyjnych.

Należy zauważyć, iż podstawowym kryterium zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest faktyczne poniesienie danego wydatku oraz współmierność poniesionych kosztów do uzyskanego przychodu. Firma Motoryzacyjna wydatki poniesione na wykonywanie napraw gwarancyjnych i bezpłatnych napraw pogwarancyjnych, każdego uprawnionego pojazdu zalicza w koszty uzyskania przychodów po wykonaniu usługi gwarancyjnej. Przychody uzyskuje natomiast po wystawieniu faktury VAT przez Koncern, na podstawie stosownego upoważnienia.

Wynikiem przeprowadzonego audytu ekstrapolacyjnego będzie nota księgowa obciążająca Firmę Motoryzacyjną ogólną kwotą wynikającą z ekstrapolacji popełnionych błędów. Powyższa nota nie będzie mogła zostać przyporządkowana żadnej konkretnej fakturze przychodowej, a w konsekwencji Firma Motoryzacyjna nie będzie miała możliwości skorygowania zadeklarowanych przychodów.

Zdaniem tutejszego organu wartość wyliczonej ekstrapolacji, udokumentowana notą księgową nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu Firmy Motoryzacyjnej, ponieważ w powyższej sytuacji nie zostanie zachowana zasada współmierności kosztów do zadeklarowanego przychodu. Firma Motoryzacyjna całość poniesionych kosztów dokonywanych napraw gwarancyjnych zaliczyła już raz do kosztów uzyskania przychodów, więc dodatkowe zaliczenie w koszty wyniku ekstrapolacji spowoduje ich zdublowanie.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że stanowisko Firmy Motoryzacyjnej XXX w Jeleniej Górze przedstawione w powołanym na wstępie piśmie jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Jeleniej Górze w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl