PDI-415/35/05 - Kradzież gotówki w wyniku napadu na pracownika firmy.

"(...) Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że (...) pracownikowi skradziono w wyniku zuchwałego napadu reklamówkę z pieniędzmi, które miał wpłacić do placówki Banku w kwocie 21.100 zł. Pieniądze te stanowiły utarg z punktu handlowego w K. Postępowanie w sprawie prowadzone przez Policję i Prokuraturę zostało umorzone wobec niewykrycia sprawcy. Pieniądze przewożone były samochodem, a napadu na pracownika dokonano w chwili wysiadania z samochodu. Według podatnika strata powyższej kwoty stanowi koszty uzyskania przychodu, ponieważ kwota ta została wykazana jako przychód z działalności.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnych źródeł są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Art. 23 zawiera zamknięty katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. Wśród wymienionych w tym artykule wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów nie ma strat w środkach obrotowych. Gramatyczna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod tym jednakże warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Każdy wydatek, bądź poniesiona strata wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego, bądź pośredniego związku z przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia konkretnego przychodu.

W odniesieniu do strat w majątku obrotowym, jakimi są pieniądze, trudno mówić, że zmierzają one do osiągnięcia przychodu. Stanowią one jednak element kosztowy prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym każdy przypadek obciążenia kosztów stratami musi być rozpatrywany indywidualnie, z uwzględnieniem następujących przesłanek:

* całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika,

* okoliczności, które spowodowały powstanie straty,

* udokumentowania strat, np. protokołem opisującym zdarzenie, jego datę, przyczynę, dokładne obliczenie wielkości straty, uzupełnionym o protokół policji w przypadku kradzieży itp.

Przyjmuje się, że dla celów podatkowych tylko kradzież powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia, można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodu.

Nie można jednak uznać za zdarzenie losowe kradzieży środków obrotowych nienależycie zabezpieczonych. Wartości pieniężne uznaje się za należycie zabezpieczone, jeżeli przedsiębiorca, w celu ich ochrony przed kradzieżą, przestrzegał wymagań określonych m.in. w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998 r. w sprawie zasad i wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. nr 129, poz. 858 ze zm.).

W przypadku podatnika powyższy przepis nie ma zastosowania z uwagi na zbyt małą kwotę nie przekraczającą 1 jednostki obliczeniowej (120-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za ubiegły kwartał). Zdarzenie jakie wydarzyło się pracownikowi podatnika jest zdarzeniem losowym, co prawda możliwym do przewidzenia, jednakże trudnym do uniknięcia w sytuacji zachowania minimum należytej staranności. (...)"