PDFN II/415-119/05/AO - Zwolnienie z opodatkowania podatkiem PIT otrzymanych przez pracowników kuponów na paczki świąteczne sfinansowanych z ZFŚS.

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sosnowcu stwierdza, iż stanowisko Z., przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2005 r. (wpływ do tut. organu podatkowego w dniu 17 listopada 2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania świadczenia polegającego na umożliwieniu pracownikowi dokonania wyboru towarów na podstawie kuponu paczki świątecznej, za które zapłaty dokonuje pracodawca ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 listopada 2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca zawarł z hipermarketem umowę, zgodnie z którą umożliwiono pracownikom skomponowanie paczek świątecznych. Zgodnie z umową wnioskodawca dokonał ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zapłaty kwoty ustalonej jako iloczyn liczby pracowników i wartości paczki, której maksymalną granicę określono jako 380 zł. W celu realizacji wspomnianej umowy wydano pracownikom kupony na paczki świąteczne, na podstawie których mogli oni dokonać wyboru spośród określonych towarów do ustalonej wysokości. Po wyborze towaru pracownicy pozostawiali w hipermarkecie paragony, na podstawie których podmiot ten wystawił fakturę wraz z wyszczególnieniem tych towarów. Następnie hipermarket dokonał zwrotu części dokonanej przez wnioskodawcę zapłaty powstałej w wyniku niewykorzystania przez pracowników przysługujących im uprawnień.

Zdaniem wnioskodawcy wyżej wymienione świadczenie stanowi świadczenie rzeczowe i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w r. kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 12 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca zawarł zapis, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w r. podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

A zatem zwolnienie od podatku dochodowego rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracowników, możliwe jest jeśli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

Podkreślić należy, że użyte przez ustawodawcę pojęcie znaku jest bardzo szerokie i dotyczy tak naprawdę każdego dowodu - bez względu na jego nazwę - który może być wymieniony na określony towar lub usługę. Tego rodzaju znakiem jest np. kupon.

Oznacza to, że otrzymany przez pracownika kupon uprawniający do wymiany na towar, jakim są składniki paczki, nie jest świadczeniem rzeczowym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy, a zatem świadczenie to nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych. Wartość ww. świadczenia otrzymanego przez pracownika podlega opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy w rozumieniu powołanego wyżej art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sosnowcu postanowił jak w sentencji.

Niniejsze postanowienie zostało wydane, na mocy art. 143 ww. Ordynacji podatkowej, z upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku. Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiążę natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (adres do korespondencji: Izba Skarbowa w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała ul. Traugutta 2a) za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia powyższego postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 z późn. zm.) wniesione zażalenie winno zawierać znaki opłaty skarbowej w wys. 5,00 zł.