PDF-III-415/3/05 - Dopuszczalność zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla zakupionych używanych środków trwałych

Czy spółka miała prawo zmienić i zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną dla zakupionych używanych środków trwałych w latach ubiegłych z 2,5% na 10% na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Postanowienie

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 oraz art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) w związku z wnioskiem jednostki złożonym w dniu 20.01.2005 r. uzupełnionym pismami z dnia 02.02.2005 r., 21.02.2005 r. oraz z dnia 03.03.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kluczborku uznaje stanowisko przedstawione przez Jednostkę za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Urzędu Skarbowego stosownie do swojej właściwości na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

We wniosku złożonym dnia 20.01.2005 r., uzupełnionym pismami w dniu 02.02.2005 r. oraz w dniu 03.03.2005 r. Jednostka przedstawia stan faktyczny, z którego wynika, ze spółka nabyła dnia 17.01.2001 r. lokal użytkowy zakupiony i przyjęty do użytkowania z przeznaczeniem na pawilon handlowy przyjmując stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5% a od 01.01.2004 r. stawkę 10%.dnia 20.02.2001 r. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego (pawilon handlowy) wraz z wkładem budowlanym zakupiony i przyjęty do użytkowania z przeznaczeniem na pawilon handlowy przyjmując stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5% a od 01.01.2004 r. stawkę10%.dnia 25.07.2001 r. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego (pawilon handlowy) wraz z wkładem budowlanym zakupionym i przyjęty do użytkowania z przeznaczeniem na pawilon handlowy przyjmując stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5% a od 01.01.2004 r. stawkę 10%.dnia 01.07.2003 r. pawilon handlowy przyjęty do użytkowania w wyniku połączenia spółki przyjmując stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5% a od 01.01.2004 r. stawkę 10%.

Spółka wniosła zapytanie, czy miała prawo zmienić i zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną dla zakupionych używanych środków trwałych w latach ubiegłych z 2,5 % na 10% na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka oświadczyła, że wszystkie wymienione 4 obiekty - lokale handlowe wybudowane zostały co najmniej 20 lat temu. Jednostka przyjęła dla powyższych obiektów liniową metodę amortyzacji.

Zdaniem spółki z dniem 1.01.2004 r. mogła podwyższyć uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne dla wymienionych środków trwałych na podstawie z art. 16j ust. 1 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a które będą dla niej stanowiły koszty uzyskania przychodu.

W odpowiedzi na ww. zapytanie Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kluczborku wyjaśnia: Zgodnie z art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji - wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Przez metody amortyzacji w rozumieniu ww. przepisów art. 16h ust. 2 należy rozumieć:

1) metodą dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek z Wykazu (z możliwością ich podwyższenia i obniżenia tj. przewidziana w art. 16i)

2) metoda dokonywania tych odpisów przy zastosowaniu stawek ustalonych indywidualnie przez podatnika przewidziana w art. 16j

3) metoda degresywno-liniową, przewidziana w art. 16k.

Na podstawie art. 16j wyżej wymienionej ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

1) dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:

a) 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,

b) 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,

c) 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach,

2) dla środków transportu, w tym samochodów osobowych, o których mowa w art. 16 ust. 3a - 30 miesięcy,

3) dla budynków (lokali) i budowli - 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.

Art. 16j ust. 1 - środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się za:

1) używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy, lub

2) ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20 procent wartości początkowej.

Art. 16j ust. 3 -środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1) używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub

2) ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30 procent wartości początkowej

Zgodnie z cytowanym wyżej art. 16j, podatnicy mogą ustalić indywidualnie stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika. Budynki i budowle uważa się za używane jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były one wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, a okres amortyzacji dla tych budynków i budowli nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domów kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.

Natomiast w art. 16h ust. 2 ww. ustawy ustawodawca określił zasadę, w myśl której podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji, a wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania środka trwałego.

Jeżeli podatnik podjął decyzję, że środek trwały będzie amortyzowany metodą liniową przy zastosowaniu stawki określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych (zgodnie z art. 16i) w wysokości 2,5% i dokonuje odpisów amortyzacyjnych w prawidłowej wysokości tj. zgodnie ze stawką z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych a jedynie nie skorzystał z prawa do zastosowania indywidualnej stawki, nie ma możliwości dokonania korekty odpisów w trakcie amortyzacji środka trwałego. Taka korekta byłaby możliwa gdyby odpisy amortyzacyjne naliczane byłyby niezgodnie z przepisami. Natomiast, gdy są one ustalone w prawidłowej wysokości nie ma podstaw do zmiany zasad amortyzacji i przyjęcia indywidualnej stawki, o której mowa w art. 16j w/w ustawy. Przepisy nie przewidują wyjątku od tej zasady. W przypadku gdy Spółka przed rozpoczęciem amortyzacji wybrała metodę określona w art. 16i tj.: metoda liniową przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych w wysokości 2,5% to nie jest dopuszczalna późniejsza zmiana na metodę uregulowaną w art. 16j ustawy. Zmiana stawki podanej w Wykazie stawek amortyzacyjnych przy amortyzacji środków trwałych jest możliwa w trakcie trwania okresu amortyzacji wyłącznie poprzez jej obniżenie lub podwyższenie wg zasad określonych w art. 16i ust. 2-4. Zmiana stawki w innych przypadkach powoduje zmianę metody amortyzacji co stanowi naruszenie art. 16h ust. 2 ustawy.

Podwyższona przez Jednostkę stawka amortyzacyjna z naruszeniem ww. przepisów powoduje, iż naliczone odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. Na podstawie powyższego stwierdza się, iż wyrażone w piśmie stanowisko Jednostki jest nieprawidłowe.

Jednocześnie zaznacza się, iż niniejsza interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w 2005 r. zgodnie Pana z zapytaniem. Stosownie do treści art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organy podatkowe i organy Kontroli Skarbowej właściwe dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5. Zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem tut. Organu Podatkowego w terminie 7 dni od daty jego doręczenia. Na podstawie art. 222 w związku z art. 239 w/w ustawy zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające do żądanie.