Pdf-415/12/2005 - Ustalenie wartości początkowej środka trwałego

Pytanie podatnika Jak ustalić wartość poczatkową środka trwałego?

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) oraz art. 22g ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 17 lutego 2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, stwierdza, iż przedstawione przez panią we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

Wnioskiem z dnia 17 lutego 2005 r. zwróciła się pani do tut. Urzędu w sprawie udzielenia interpretacji prawa podatkowego odnośnie sposobu wprowadzenia do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, nabytego na podstawie umowy sprzedaży. Z przedstawionej we wniosku sytuacji wynika, że samochód sprowadzony był z zagranicy przez osobę, od której nabyła go pani w dniu 30 listopada 2004 r. na podstawie umowy sprzedaży za kwotę 3.000,00 zł. Podatek od sprzedaży wg złożonej deklaracji PCC uiszczony został przez panią w wys. 540 zł, tj. od ceny rynkowej samochodu. W związku z powyższym pyta pani, czy w styczniu 2005 r. może wprowadzić do ewidencji środków trwałych firmy prowadzonej na własne nazwisko samochód po cenie rynkowej, tj. 27.000,00 zł - na podstawie opinii rzeczoznawcy.

W myśl art. 22g ust. 1 ustawy z dnia o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 18, uważa się:

- w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia,

- w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia,

- w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,

- w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

Cena nabycia wyznacza wartość poczatkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych odpłatnie (np. kupionych, otrzymanych w wyniku zamiany, umowy barterowej i każdej innej przenoszącej własność za odpłatnością - bez względu na formę realizacji zobowiązania za nabyte składniki). Artykuł 22g ust. 3 stanowi, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z powyższego wynika, że przepisy o podatku dochodowym nie pozwalają na wprowadzenie do ewidencji, środka trwałego nabytego na podstawie umowy sprzedaży wg wartości początkowej równej cenie rynkowej ustalonej na podstawie opinii rzeczoznawcy. Powołany przez panią sposób ustalenia wartości początkowej środka trwałego może mieć zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia środka trwałego. Wartość początkową w takim przypadku ustala się w wysokości określonej przez biegłego, powołanego przez podatnika z uwzględnieniem cen rynkowych.

Opierając się o przedstawiony stan faktyczny i obowiązujący stan prawny postanowiono jak w sentencji.

Powyższa interpretacja:

- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązujacego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,

- nie jest wiążąca dla podatnika (płatnika/inkasenta/następcy prawnego podatnika (osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli podatkowej.