PD-I-423/29/06 - Zmniejszenie przychodów o wartość przedawnionego zobowiązania.

Pytanie podatnika

Czy spółka może zmniejszyć przychody o wartość przedawnionego zobowiązania zaliczonego do przychodów roku, w którym przedawnienie nastąpiło, w przypadku, gdy dłużnik zrzeknie się korzystania z zarzutu przedawnienia, o który mowa w art. 117 § 2 kodeksu cywilnego? Jeżeli spółka w 2006 r. zrzeknie się prawa do korzystania z zarzutu przedawnienia, wydatek na spłatę tego zobowiązania może być uznany za koszt uzyskania przychodów?

Decyzja

Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu działając na podstawie art. 14b § 2 i § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po wszczęciu - postanowieniem z dnia 14 grudnia 2006 r. Nr PD-I- 423/29/06 - postępowania w sprawie zmiany z urzędu interpretacji udzielonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu postanowieniem z dnia 30 października 2006 r. Nr US.PD-I-423/26/1/06, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej skorygowania przychodów o kwotę przedawnionego zobowiązania, o którą zostały zwiększone przychody roku, w którym przedawnienie nastąpiło, w przypadku, gdy spółka zrzeknie się korzystania z zarzutu przedawnienia i spłaci zobowiązanie lub uznania zapłaty kwoty przedawnionego zobowiązania za koszt uzyskania przychodów

postanowił

zmienić z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu z dnia 30 października 2006 r. Nr US.PD-I- 423/26/1/06 w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ten sposób, że uznaje stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2006 r., za prawidłowe.

Uzasadnienie

Przedsiębiorstwo....... Sp. z o. o. pismem z dnia 29 sierpnia 2006 r., uzupełnionym pismami z dnia 25 września 2006 r. i z dnia 11 października 2006 r. zwróciło się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu z wnioskiem o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego przez spółkę stanu faktycznego wynika, że Przedsiębiorstwo....... Sp. z o. o. w poprzednim roku podatkowym, zwiększyło przychody o kwotę przedawnionego zobowiązania, powstałego w wyniku nie zwrócenia kontrahentowi kwoty nadpłaconej należności. Ponieważ w 2006 roku kontrahent wystąpił do spółki z wnioskiem o zaliczenie ww. kwoty nadpłaconej należności na poczet jego bieżących zobowiązań, spółka wnioskuje o udzielenie interpretacji, czy w przypadku zrzeczenia się w 2006 r. prawa do korzystania z zarzutu przedawnienia, o którym mowa w art. 117 § 2 Kodeksu cywilnego - może pomniejszyć przychody 2006 roku o kwotę przedawnionej, nie zwróconej nadpłaty lub zaliczyć tę kwotę do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki kwota przedawnionej nadpłaty nie jest kosztem uzyskania przychodu, nie można również o tę kwotę zmniejszyć przychodu w 2006 r., ponieważ roszczenie o zwrot nadpłaty uległo przedawnieniu, a tym samym Przedsiębiorstwo...... Sp. z o. o. nie ma obowiązku jej zwrotu. Zaliczenie kwoty nadpłaconej należności na poczet bieżących zobowiązań byłoby darowizną na rzecz kontrahenta, która nie może być uznana za koszt uzyskania przychodów.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu powołując się na art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) stwierdził, że skoro spółka dla zachowania źródła przychodów (zapewnienia sobie zbytu dla produkowanych wyrobów bądź świadczonych usług) zrzeknie się prawa do korzystania z zarzutu przedawnienia i przedmiotową nadpłatę zwróci kontrahentowi, bądź zaliczy ją na poczet bieżących zobowiązań, może tę nadpłatę zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w bieżącym roku podatkowym, ponieważ w latach wcześniejszych nadpłata ta została zaliczona do przychodów należnych spółki podlegających opodatkowaniu. Postanowieniem z dnia 30 października 2006 r. Nr US.PD-I-423/26/1/06 działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu uznał stanowisko Spółki, zawarte we wniosku z dnia 29 sierpnia 2006 r. za nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu po zapoznaniu się z treścią udzielonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu interpretacji, stwierdza co następuje.

Jak stanowi art. 117 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r, Nr 16, poz. 93 ze zm.) z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. W myśl art. 117 § 2 Kodeksu cywilnego po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne.

Zatem po upływie terminu przedawnienia dłużnik może uchylić się od spełnienia świadczenia. Natomiast zrzeczenie się prawa do korzystania z zarzutu przedawnienia oznacza, że wierzyciel może nadal ubiegać się o spełnienie świadczenia.

Z cytowanych wyżej przepisów art. 117 § 1 i § 2 kodeksu cywilnego jednoznacznie wynika, że przedawnienie roszczenia majątkowego następuje zawsze, natomiast skutki z tym związane nie następują tylko wówczas, gdy zobowiązany (dłużnik) zrzeka się korzystania z przedawnienia.

Jak stanowi art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, są wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. Zatem wartość zobowiązania, które się przedawniło jest przychodem. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uprawniają natomiast do zmniejszenia przychodów o wartość przedawnionego zobowiązania zaliczonego do przychodów roku, w którym przedawnienie nastąpiło, w przypadku, gdy dłużnik zrzeknie się korzystania z zarzutu przedawnienia, o który mowa w art. 117 § 2 kodeksu cywilnego.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę innych zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń.

Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu uważa, że przedawnione zobowiązanie należy zaliczyć do innych zobowiązań, o których mowa w cyt. wyżej art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, jeżeli spółka w 2006 r. zrzeknie się prawa do korzystania z zarzutu przedawnienia, wydatek na spłatę tego zobowiązania nie może być uznany za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponieważ Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe, zachodzą przesłanki do zmiany postanowienia organu I instancji w trybie art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, albowiem postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu z dnia 30 października 2006 r. Nr US.PD-I-423/26/1/06 rażąco narusza prawo.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Dokonując oceny stanowiska strony ustosunkowano się wyłącznie do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Od niniejszej decyzji przysługuje stronie prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu, na adres Izba Skarbowa we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Jeleniej Górze, ul. Wzgórze Kościuszki 2, 58-500 Jelenia Góra, w terminie 14 dni od dnia doręczenia niniejszej

decyzji.