PD I 415/1/38/38/05 - Stosowanie indywidualnej stawki amortyzacji dla samochodu wprowadzonego do ewidencji środków trwałych z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, wykorzystywanego wcześniej do celów prywatnych, oraz ustalenie wartości początkowej tego samochodu

Pytanie podatnika

Czy można stosować indywidualną stawkę amortyzacji dla samochodu wprowadzonego do ewidencji środków trwałych z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, wykorzystywanego wcześniej do celów prywatnych oraz czy wartość początkową tego samochodu można przyjąć wg cen rynkowych?

Postanowienie

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 08.03.2005 r. który wpłynął w dniu 11.03.2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustalenia stawki amortyzacyjnej dla samochodu osobowego w wysokości 40% oraz przyjęcia wartości początkowej tego samochodu wg cen rynkowych, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 11.03.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1, ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Wnioskodawca w grudniu 2003 r. wprowadził do ewidencji środków trwałych samochód, stanowiący jego własność, wykorzystywany wcześniej do celów prywatnych przez okres przekraczający 6 miesięcy. Samochód został zakupiony przez podatnika jako nowy.

W celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych podatnik przyjął indywidualną stawkę amortyzacyjną w wysokości 40%. Zdaniem podatnika przyjęta wysokość stawki amortyzacyjnej jest prawidłowa, gdyż przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych samochód był wykorzystywany do celów prywatnych przez okres dłuższy niż 6 miesięcy.

Jednocześnie podatnik wartość początkową dla celów amortyzacji ww. samochodu ustalił wg cen rynkowych posługując się "Eurotex".

Zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000 poz. 176 ze zm.), zwanej dalej "ustawą", podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że dla środków transportu, w tym samochodów osobowych, o których mowa w art. 23 ust. 3a - okres ten nie może być krótszy niż 30 miesięcy. Za używane stosownie do treści art. 22j ust. 2 pkt 1 ustawy uznaje się takie środki transportu, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy. Użycie określenia "przed nabyciem" oznacza jakiekolwiek przeniesienie własności w rozumieniu art. 155 § 1 ustawy z 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 ze zmianami) tj. sprzedaż, zamianę i darowiznę lub inną umowę przenoszącą własność.

W analizowanej sprawie podatnik w drodze kupna nabył nowy samochód, który po okresie dłuższym niż 6 miesięcy przeznaczył do prowadzenia działalności i wprowadził do ewidencji środków trwałych. Oznacza to, iż nie jest możliwe w odniesieniu do takiego stanu faktycznego przyjęcie indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 40%. Wprowadzony przez podatnika do ewidencji samochód nie był bowiem samochodem używanym w rozumieniu przepisu art. 22 j ust. 2 pkt 1 ustawy - został nabyty jako nowy samochód a nie jako używany.

Przekazanie przez osobę fizyczną samochodu do samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej nie stanowi nabycia w rozumieniu przepisów prawa podatkowego.

Również przyjęcie dla celów amortyzacji wartości początkowej w oparciu o ceny rynkowe wg "Eurotax" jest nieprawidłowe.

Zgodnie bowiem z art. 22g ust. 1 ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się;

1) w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia

2) w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia

3) w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,

4) w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

Ponadto stosownie do treści art. 22g ust. 8 ustawy, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Z przepisów tych wynika zatem, iż ustalanie wartości początkowej środka trwałego wg cen rynkowych dopuszczalne jest w dwóch sytuacjach:

1) wtedy gdy podatnik środek trwały nabywa w drodze spadku, darowizny lub inny nieodpłatny sposób lub

2) gdy nie można ustalić ceny nabycia środka trwałego.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż podatnik środek trwały nabył w drodze kupna i posiada stosowne dokumenty potwierdzające cenę nabycia.

Z tego też powodu ustalenie wartości początkowej nabytego samochodu powinno być dokonane zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy a więc wg ceny nabycia. Za cenę nabycia w myśl ust. 3 uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo o zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna uważa, iż przyjęcie stawki amortyzacyjnej w wysokości 40% oraz ustalenie wartości początkowej środka trwałego wg cen rynkowych, w sytuacji opisanej w piśmie jest niezgodne z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Tym samym stanowisko podatnika należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej w znakach opłaty skarbowej w wysokości 5 zł.