PD/415-8/2005 - Podstawa stwierdzenia nadpłaty podatku

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 5 sierpnia 2005 r. Urząd Skarbowy w Braniewie PD/415-8/2005 Podstawa stwierdzenia nadpłaty podatku

Pytanie podatnika

Czy na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku i decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Olsztynie istnieje nadpłata podatku dochodowego?

Dnia 15 czerwca 2005 r. podatnik złożył do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Braniewie wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Jego indywidualnej sprawie.

Z opisanego przez wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż od 1 marca 1998 r. został pozbawiony renty przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Prawo do tego świadczenia zostało przywrócone po 52 miesiącach.

W związku z powyższym zwraca się z prośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie: Czy na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku i decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Olsztynie istnieje nadpłata podatku dochodowego?

Wnioskodawca wyraził w tej sprawie następujące stanowisko. Uważa, że dokumentem ważnym dla organu podatkowego jest formularz PIT-40, a nie decyzja odnośnie przyznania i naliczania świadczenia rentowego. Organ podatkowy działając na podstawie art. 169 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) wezwaniem z dnia 7 lipca 2005 r. Nr PD/415-8/05 (doręczonym w dniu 7 lipca 2005 r.) wezwał stronę do uzupełnienia stanu faktycznego o kserokopie dokumentów powołanych we wniosku.

Pan uzupełnił stan faktyczny wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 27 marca 2002 r. Sygn. Akt III Aua 1629/00 zmieniający zaskarżony wyrok w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 marca 1998 roku do 31 marca 2001 roku, a od 1 kwietnia 2001 roku do 31 grudnia 2003 roku prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i oddala apelację w pozostałej części, decyzja z 11 czerwca 2002 r. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Olsztynie znak 17136784-1/05/I o przeliczeniu renty, decyzja z 11 czerwca 2002 r. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Olsztynie znak 17136784-1/05/I o przeliczeniu wypłaty renty.

Ponadto wnioskodawca okazał kserokopie dokumentów: roczne obliczenie podatku przez organ rentowy za rok podatkowy 2002 PIT-40A, odpowiedź na pozew pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Olsztynie z dnia 22 lutego 2005 r., zawiadomienie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Olsztynie o przekazaniu w dniu 17 czerwca 2002 r. należności Powiatowemu Urzędowi Pracy w Braniewie kwoty 3.740 zł tytułem refundacji zasiłków za okres od 10 marca 1998 r. do 09 marca 1999 r., wydruk komputerowy z 10 czerwca 2002 r. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dotyczący wyrównania świadczenia.

W piśmie złożonym w dniu 12 lipca 2005 r. odpowiadając na wezwanie organu podatkowego z dnia 7 lipca 2005 r. Pan podaje również, iż przez rok po odmowie wypłaty renty pobierał zasiłek dla bezrobotnych. Po odzyskaniu świadczenia rentowego ZUS dokonał zwrotu zasiłku dla bezrobotnych jako nienależnie pobranego w kwocie 3.740 zł. W odpowiedzi na Jego pozew ZUS wyjaśnia, że wypłacono wyrównanie renty pomniejszone o kwotę zwróconego zasiłku dla bezrobotnych przed odliczeniem składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z tym wskazuje, iż ZUS błędnie sporządził PIT-40A roczne obliczenie podatku przez organ rentowy za rok podatkowy 2002. Zdaniem podatnika ZUS powinien w części E.2. rocznego obliczenia podać kwotę nienależnie pobranego zasiłku dla bezrobotnych, który potrącono i zwrócono urzędowi pracy.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl § 3 w/w ustawy interpretacja, o której mowa w § 1, zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Poszukując normy rozstrzygającej kwestię istnienia albo nieistnienia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych należy brać pod uwagę przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 i 2 powołanej ustawy - Ordynacja podatkowa, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku, kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej. Na mocy art. 73 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego - dla podatników podatku dochodowego. Na podstawie art. 75 § 1 ustawy, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Uprawnienie określone w § 1 przysługuje - w myśl art. 75 § 2 pkt 1 lit. a ustawy - Ordynacja podatkowa - również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależnie lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej. W myśl art. 75 § 3 cytowanej ustawy Ordynacja podatkowa, w przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a i b oraz w pkt 2 lit. a i b, podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że organ podatkowy nie może stwierdzić nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego przyznającej prawo do renty, czy też decyzji ZUS o przeliczeniu renty, a jedynie na podstawie wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku i korekty zeznania.

Za 2002 rok podatkowy Pan złożył w tutejszym organie podatkowym zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu wspólnie z małżonką, dokonując odliczenia od dochodu kwot nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu w wysokości 3.740 zł.

Na podstawie art. 34 ust. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2002 roku, jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych emerytur i rent, lub zasiłków z ubezpieczenia społecznego lub rent strukturalnych albo świadczeń pieniężnych dla cywilnych ofiar wojny, otrzymanych bezpośrednio z tego organu, a obowiązek poboru zaliczek przez ten organ trwa - organ rentowy odejmuje od dochodu kwoty zwrotów dokonanych w roku podatkowym przy ustalaniu wysokości zaliczek oraz w rocznym obliczeniu dochodu, zamieszczając na tym rozliczeniu odpowiednie informacje. W świetle cytowanego przepisu prawnego organ rentowy nie może dokonać obniżenia dochodu dla ustalenia zaliczki i rocznego obliczenia dochodu o zwrócone przez podatnika kwoty zasiłku dla bezrobotnych. Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: z 2000 r., Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2002 roku, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1 i 2 oraz ust. 4-6 i 8-12 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika. Powołany przepis prawny oznacza, że to podatnik odlicza od dochodu kwoty zwróconych organowi zatrudnienia świadczeń z tytułu zasiłku dla bezrobotnych, a nie organ rentowy.

Mając powyższe na uwadze zgodnie z art. 14a § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Braniewie stanowisko strony w zakresie:

- nieistnienia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku i decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Olsztynie - uznaje za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Zgodnie z § 2 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Powyższa interpretacja została udzielona w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz o przepisy prawa podatkowego obowiązujące w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl