PD/415-5/2007 - Czy prowadząc pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na organizowaniu imprez artystycznych, koncertów, występów kabaretów można w koszty prowadzonej działalności zaliczyć wydatków typu: zakup obuwia, zakup odzieży reprezentacyjnej, kosmetyków oraz artykułów spożywczych przeznaczonych na poczęstunek dla artystów?

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Końskich działając na podstawie art. 216, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 4 maja 2007 r. uzupełnionego 25 maja 2007 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Wnioskiem z dnia 4 maja 2007 r. uzupełnionym dnia 25 maja 2007 r. Podatnik zwrócił się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik prowadzi działalność gospodarczą polegającą na organizowaniu imprez artystycznych, koncertów, występów kabaretów, recitali i imprez dla dzieci. W związku z prowadzoną działalnością ponosi koszty zakupu obuwia, odzieży reprezentacyjnej, kosmetyków oraz artykułów spożywczych.

Jednocześnie Podatnik nadmienił iż w umowach z wykonawcami zawarta jest klauzula o zapewnieniu artykułów spożywczych i napojów podczas występu.

Wg Podatnika koszty związane z zakupem obuwia, odzieży reprezentacyjnej, kosmetyków oraz artykułów spożywczych przeznaczonych na poczęstunek dla artystów można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ze złożonego wniosku wynika że przy prowadzeniu tego typu działalności gospodarczej niezbędne jest posiadanie odzieży reprezentacyjnej, obuwia.

Nie ulega wątpliwości, że odpowiedni wygląd może mieć wpływ na wzajemny stosunek kontrahentów. Nie przesądza to jednak że wydatek na zakup rzeczy o charakterze osobistym jest wydatkiem związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Obowiązujące bowiem zasady życia społecznego wymagają, aby osoby prowadzące swoje interesy w ramach działalności gospodarczej posiadały schludny wygląd. Uzyskiwanie przychodów w ramach działalności gospodarczej nie jest zatem uzależnione od rodzaju noszonej odzieży, schludny i estetyczny wygląd świadczy o kulturze osobistej i jest niezbędny dla wykonywania wielu zawodów poza sferą działalności gospodarczej. A zatem wydatki danej osoby fizycznej na zakup odpowiedniej odzieży osobistej to jest garnituru, koszul, krawatów, butów nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż są to wydatki, które ponosi każda osoba fizyczna i to niezależnie od tego, czy prowadzi określoną działalność gospodarczą.

Wydatki na zakup odzieży mogą stanowić koszty uzyskania przychodu jeżeli odzież ta utraciła charakter odzieży osobistej z uwagi na opatrzenie jej cechami charakterystycznymi dla firmy (logo, krój, barwa). W takim wypadku odzież utraci charakter odzieży osobistej, ponieważ będzie wykorzystywana wyłącznie na cele działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Obecnie z przepisów jednoznacznie wynika, iż w ramach kosztów reprezentacji wydatków na artykuły spożywcze i napoje nie zalicza się do kosztów podatkowych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy Naczelnik Urzędu Skarbowego w Końskich uznaje, że stanowisko Podatnika zawarte we wniosku z dnia 4 maja 2007 roku nie jest prawidłowe.