PD-415-38-1/IW/06 - Amortyzacja budynku stanowiącego współwłasność ustawową małżonków oraz ustalenie wartości początkowej części budynku wykorzystywanego do pozarolniczej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz art. 22 ust. 1 i ust. 8, art. 22a ust. 1 pkt 1, art. 22c pkt 1 i 2, art. 22g ust. 1 pkt 1, ust. 3 i ust. 11, art. 22f ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) -po rozpatrzeniu wniosku Pana z dnia 7 czerwca 2006 r. uzupełnionego w dniu 17 sierpnia 2006 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie amortyzacji budynku stanowiącego współwłasność ustawową małżonków, ustalenia wartości początkowej części budynku wykorzystywanego do pozarolniczej działalności gospodarczej, zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odsetek od zaciągniętego kredytu na zakup budynku oraz zastosowania właściwej stawki amortyzacyjnej

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łomży stwierdza, że:

W dniu 7 czerwca 2006 r. wpłynął do tutejszego Organu podatkowego wniosek Pana...... w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakres u i sposobu zastosowania prawa podatkowego w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie w zakresie amortyzacji budynku stanowiącego współwłasność ustawową małżonków, ustalenia wartości początkowej części budynku wykorzystywanego do pozarolniczej działalności gospodarczej, zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odsetek od zaciągniętego kredytu na zakup budynku o którym mowa w zapytaniu oraz zastosowania właściwej stawki amortyzacyjnej do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

We wniosku Strona przedstawiła stan faktyczny, z którego wynika, że:

"W maju 2006 r. na podstawie aktu notarialnego nabyłem wraz z małżonką prawo wieczystego użytkowania gruntu i prawo własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość, na prawach małżeńskiej wspólności ustawowej. Na sfinansowanie kosztów powyższej transakcji zaciągnęliśmy kredyt hipoteczny. Jedno z pięter budynku chcemy przeznaczyć na nasze cele mieszkaniowe, pozostała część budynku (w tym piwnice) aportem wprowadzić do składników majątku trwałego mojej firmy. Wykonuję jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie handlu art. medycznymi, prowadzę podatkową księgę przychodów i rozchodów, rozliczam się z podatku dochodowego na zasadach ogólnych i opłacam 19 - procentowy liniowy podatek dochodowy. Aktualnie rozszerzyłem mój wpis do ewidencji dział. gosp. o świadczenie usług wynajmu lokali. Część budynku przeznaczonego pod dział. gosp. chce wynajmować firmom, a jedno z pięter byłoby siedzibą mojej firmy.

Jest to budynek usługowo - mieszkalny: część usługowa wynosi 30%, natomiast część mieszkalna 70%.

Oświadczam, iż nie jest prowadzona kontrola podatkowa, skarbowa, postępowanie podatkowe ani postępowanie przed sądem administracyjnym w sprawie objętej zapytaniem.

Pytanie:

Stanowisko wnioskodawcy jest następujące:

"Uważam, że mogę wprowadzić część budynku aportem do dział. gosp. i amortyzować stosując stawkę 2,5% rocznie, gdyż będzie on służył tylko mojej działalności, żona nie prowadzi żadnej. Również do kosztów dział. gosp. mogę zaliczać obliczone wg ustalonego wskaźnika odsetki od kredytu hipotecznego".

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Pan................ jest współwłaścicielem nieruchomości na prawach małżeńskiej współwłasności ustawowej położonej w........... przy.... Pan.......... prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu oraz wynajmu lokali. Współmałżonka Strony nie prowadzi żadnej pozarolniczej działalności gospodarczej. Ponadto Strona oświadczyła, iż w sprawie objętej zapytaniem nie jest prowadzona kontrola podatkowa, kontrola skarbowa, postępowanie podatkowe ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łomży, mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia, postanawia udzielić następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Ad. 1

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnych źródeł są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są między innymi odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23, o czym stanowi art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż amortyzacji podlegają, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budynki, budowle oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych należy mieć na uwadze przepis art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz przepis art. 22c pkt 2, w myśl którego amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

W razie, gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie - art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu trzeba podkreślić, że budynki mieszkalne i lokale mieszkalne, co do zasady nie podlegają amortyzacji. Jeśli jednak podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych używa ich na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to ma on prawo podjąć decyzję o amortyzowaniu tych składników - art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wpisać do ewidencji środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

W świetle powyższego, podatnik ma prawo wnieść do ewidencji środków trwałych część domu wykorzystywaną do prowadzenia działalności gospodarczej i dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Ad. 2

Stosownie do postanowień art. 22g ust. 1 pkt 1, ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia, za którą uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów i systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty podatku należnego o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że dokonał Pan zakupu lokalu w drodze umowy kupna - sprzedaży, zatem wartością początkową będzie cena nabycia. Ustalenie wartości początkowej środka trwałego, a więc części budynku związanej z działalnością gospodarczą metodą proporcjonalną w stosunku do całej powierzchni jest metodą właściwą.

Ad. 3

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ponieważ posiadanie lokalu (siedziby) jest nieodzownym warunkiem, od którego spełnienia uzależnione jest funkcjonowanie przedsiębiorstwa i realizowanie celów gospodarczo - ekonomicznych, nie budzi wątpliwości, że wydatek poniesiony na zakup nieruchomości, w której części będzie prowadzona działalność gospodarcza oraz jest wydatkiem w celu uzyskania przychodów.

Przywołany art. 23 ustawy wśród wydatków, których nie zalicza do kosztów uzyskania przychodu wymienia:

Oznacza to, że w przypadku, gdy zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to odsetki od kredytu o ile nie zwiększają kosztów inwestycji stanowią koszt uzyskania przychodów w momencie ich zapłacenia. Natomiast wysokość odsetek, które mogą stanowić koszt uzyskania przychodu będzie wynikała z iloczynu odsetek i stosunku powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni użytkowej tego budynku (wskaźnika % ustalonego metodą proporcjonalną powierzchni wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej w stosunku do całej powierzchni użytkowej budynku).

Ad. 4

Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316) przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Zaś budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. Budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne, które mogą być podpiwniczone lub niepodpiwniczone.

Podział budynków na mieszkalne i niemieszkalne (w grupie 1) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1317) zdefiniowane zostały w oparciu o grupowania Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Z objaśnień do Grupy I - Budynki i lokale Klasyfikacji Środków Trwałych wynika, że budynki mieszkalne wg PKOB, są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. Natomiast w przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki jest klasyfikowany jako niemieszkalny zgodnie z jego przeznaczeniem.

Budynki mieszkalne zgodnie z KŚT zakwalifikowane zostały do grupy 1 podgrupy 10 rodzaj 110. Zatem budynek, o którym mowa w pytaniu zgodnie z Załącznikiem Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiący wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych należy zaliczyć do pozycji 01 Budynki mieszkalne, dla których roczna stawka amortyzacyjna wynosi 1,5%, ponieważ około 70% powierzchni użytkowej to wykorzystywana jest do celów mieszkalnych.

Reasumując powyższe Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łomży stwierdził, że w opisanym we wniosku stanie faktycznym i stanie prawnym obowiązującym w dacie zaistnienia tego zdarzenia stanowisko zaprezentowane przez Stronę dotyczące pytań 1, 2 i 3 jest prawidłowe, natomiast stanowisko dotyczące pytania Nr 4 nie jest prawidłowe.

Dodatkowo informuję, że:

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Stronę w stanie prawnym obowiązującym w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja powyższa przestanie być aktualna, jeżeli przepis prawa obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia zostanie zmieniony lub przestanie obowiązywać.

Interpretacja powyższa nie jest wiążąca dla Strony; wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa).

Na postanowienie niniejsze służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łomży, w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego postanowienia.

Zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie - art. 222 ustawy - Ordynacja podatkowa. W przypadku wniesienia odwołania należy dołączyć znaki opłaty skarbowej, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532). Wysokość tej opłaty określona jest w "Szczegółowym wykazie przedmiotów opłaty skarbowej, stawek oraz zwolnień" stanowiącym załącznik do tej ustawy.