PD/406/1/3/1/7 - Sposób księgowania ponoszonych kosztów uzyskania przychodu.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę wynika, że Podatnik w prowadzonych przez siebie urządzeniach księgowych dotyczących działalności gospodarczej tj. w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, dokonuje księgowania kosztów wg przyjętej metody kasowej. W związku z powyższym terminem dokonania wpisu z tytułu poniesionego wydatku (pozostałych wydatków), według Podatnika, jest moment faktycznego otrzymania faktury bądż w okresie późniejszym najpóźniej do końca r., bez względu na moment dokonania zapłaty wynikający z tej faktury.

Podatnik pyta, czy jest to prawidłowy sposób księgowania ponoszonych kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (...)

Od 1 stycznia 2007 r. weszły w życie zmiany w zakresie kosztów uzyskania przychodów wprowadzone ustawą z 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588). Zmiany te dotyczą m.in. rozliczenia wydatków w czasie, i polegają na podziale kosztów na bezpośrednie i pośrednie. W rozumieniu przepisu art. 22 ust. 5-5c znowelizowanej ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych zasadą jest rozliczenie kosztów bezpośrednich w roku, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, zaś kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. kosztów pośrednich), w dacie ich poniesienia. Ponadto koszty pośrednie będą rozliczane proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada określona w powołanym przepisie art. 22 ust. 5 tej ustawy ma zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi przychodów i rozchodów będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Ponadto dokonując podziału kosztów uzyskania przychodów na bezpośrednie i pośrednie, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje jednocześnie dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z tym że dzień ten określa odrębnie dla podatników prowadzących księgi rachunkowe oraz odrębnie dla podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów. I tak, stosownie do art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

W związku z powyższym koszty uzyskania przychodu w zakresie pozostałych wydatków np. czynsz, opłata za energię, telefon Podatnik powinien zaksięgować w oparciu o datę wystawienia faktury lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu.

W związku z powyższym, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowej Rudzie stwierdził, że stanowisko Podatnika w zakresie księgowania kosztów uzyskania przychodu w zakresie pozostałych wydatków jest nieprawidłowe.