PD-2/415-1/2007 - Co będzie stanowiło przychód, a co będzie kosztem jego uzyskania z tytułu zbycia nieruchomości?

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217 poz. 1590) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 26 czerwca 2007 r. (data wpływu do tut. Organu - 29 czerwca 2007 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione przez Pana stanowisko jest prawidłowe.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż jest Pan wraz z Panem,.. współwłaścicielem nieruchomości gruntowej, rolnej, niezabudowanej. Przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek spółki osobowej, w której posiada Pan 90% udziału. Nieruchomość stanowi w spółce środek trwały. Była ona przedmiotem wkładu niepieniężnego, a do czasu wniesienia do spółki nie wykorzystywano jej na cele związane z działalnością gospodarcza. W spółce do celów rozliczeń w zakresie podatku dochodowego prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów.

Problem w niniejszej sprawie sprowadza się do kwestii ustalenia zgodnie z przepisami prawa podatkowego co będzie stanowiło przychód a co będzie kosztem uzyskania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości.

Zdaniem podatnika przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, stanowiącej środek trwały, będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej. Przychód podatnika będzie stanowiła cena sprzedaży w proporcji do udziału tego podatnika w zyskach i stratach spółki. Kosztem uzyskania przychodu będzie wartość początkowa środka trwałego (zbywanej nieruchomości), wykazana w ewidencji środków trwałych, w proporcji do udziału tego podatnika w zyskach i stratach spółki.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi.

W myśl art. 24 ust. 2 wyżej cytowanej ustawy dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b). W pozostałych przypadkach dochodem lub stratą z odpłatnego zbycia ww. składników majątku jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia, a jak wynika z postanowień art. 24 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy - wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia gruntów nabytych w postaci wkładu niepieniężnego będących składnikami majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodu będzie ich wartość początkowa ustalona zgodnie z postanowieniami art. 22g ust. 1 pkt 4 t.j. ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu. Zgodnie z art. 22c pkt 1 amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Mając na uwadze przedstawiony przez Pana stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy uznać, iż przedstawione przez Pana stanowisko jest prawidłowe, postanowiono więc jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja odnosi się do przedstawionego stanu faktycznego i wydana została na podstawie przepisów prawa obowiązujących w dniu wydania postanowienia.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 cytowanej ustawy Ordynacja podatkowa przedmiotowa interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Na niniejsze postanowienie stosownie do art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z art. 4 ust. 1 powołanej na wstępie ustawy z dnia 16 listopada o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie innych ustaw oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie ul. Wiślna 7, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków - Krowodrza w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia.

Zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.