PD.01.GK.31100/8/2010 - Podatek od nieruchomości od gruntów objętych ochroną krajobrazową.

Działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 12 sierpnia 2010 r. złożonego przez Fundację ... w Krakowie o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego

uznaję, że stanowisko Strony polegające na tym, że zwolnienie od podatku od nieruchomości gruntów na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych dotyczy gruntów położonych na terenie parku krajobrazowego tj. objętych ochrona krajobrazu, a które nie są zlokalizowane w parkach narodowych lub rezerwatach przyrody, nie jest prawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2010 r. Fundacja ... w Krakowie wniosła do Prezydenta Miasta Krakowa wniosek o indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca przedstawił stan faktyczny wedle którego, na podstawie umowy użyczenia użytkuje grunty będące własnością Gminy Miejskiej Kraków. Grunty położone są na terenie Bielańsko - Tynieckiego Parku Krajobrazowego.

W 2003 r. prowadzone było postępowanie podatkowe w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości, w którym Wnioskodawca przedłożył między innymi tekst rozporządzenia Wojewody Krakowskiego Nr 6 z dnia 16 maja 1997 r. w sprawie ochrony Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych wraz z załącznikami oraz wykaz działek lasów komunalnych miasta Krakowa zarządzanych przez Fundację "MP" i "OZ" znajdujących się w obrębie Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego. Decyzją z dnia 31 grudnia 2003 r. nr FK-03.1.4.31101/JK/668/131/2003 określono wysokość zobowiązania za 2003 r. uznając, że grunty położone na terenie Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego podlegają zwolnieniu od podatku od nieruchomości.

W odpowiedzi na wezwanie do sprecyzowania stanu faktycznego Wnioskodawca w piśmie z dnia 8 września 2010 r. oświadczył, że Bielańsko - Tyniecki Park Krajobrazowy nie jest parkiem narodowym ani rezerwatem przyrody, a na przedmiotowych gruntach nie są zlokalizowane żadne budynki i budowle.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Podatnik wniósł o wydanie interpretacji przepisów potwierdzających jego własne stanowisko w przedmiocie zwolnienia od podatku od nieruchomości terenów Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego, jako objętych czynną ochroną krajobrazu.

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w przedmiotowej sprawie, zgodnie z którym grunty położone na terenie Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego podlegają zwolnieniu od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy

0 podatkach i opłatach lokalnych zgodnie z którym zwolnieniu podlegają "grunty położone na obszarach objętych ochroną ścisłą, czynną lub krajobrazową, a także budynki i budowle trwale związane z gruntem, służące bezpośrednio osiąganiu celów z zakresu ochrony przyrody - w parkach narodowych oraz w rezerwatach przyrody". Wnioskodawca podkreślił, że łącznik "a także" odnosi się do budynków i budowli położonych w parkach narodowych oraz rezerwatach przyrody służących bezpośrednio osiąganiu celów z zakresu ochrony przyrody. Warunkiem zwolnienia nie jest, aby grunty służyły bezpośrednio osiąganiu celów z zakresu ochrony przyrody (przesłanka ta musi być spełniona w przypadku budynków 1 budowli). Na potwierdzenie tej tezy Wnioskodawca przywołał uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 28 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Bk 15/10.

Natomiast budynki i budowle zdaniem Wnioskodawcy są zwolnione od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jeżeli:

W piśmie z dnia 8 września 2010 r. Wnioskodawca podtrzymał swoje stanowisko polegające na tym, że grunty Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego, chociaż nie leżą na terenie parku narodowego ani rezerwatu przyrody, ale w związku z tym, że są objęte ochroną krajobrazu to podlegają zwolnieniu od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zwolnione od podatku od nieruchomości są grunty położone na obszarach objętych ochroną ścisłą, czynną lub krajobrazową, a także budynki i budowle trwale związane z gruntem, służące bezpośrednio osiąganiu celów z zakresu ochrony przyrody - w parkach narodowych oraz w rezerwatach przyrody.

Dokonując wykładni gramatycznej tego przepisu, zdaniem organu podatkowego, aby grunty były zwolnione od podatku od nieruchomości muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

Wnioskodawca na uzasadnienie swojego stanowiska przywołał decyzję w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu podatku do nieruchomości za 2003 r., którą potwierdzono, że grunty Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego podlegają zwolnieniu od podatku od nieruchomości. Należy zauważyć, iż w 2003 r. przepis dotyczący zwolnień od podatku od nieruchomości przedmiotów opodatkowania był zredagowany inaczej w stosunku do obecnej jego treści.

Zgodnie z obowiązującym w 2003 r. brzmieniem przepisu art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych zwolnieniu podlegały "budynki i budowle w parkach narodowych oraz rezerwatach przyrody służące bezpośrednio osiąganiu celów z zakresu ochrony przyrody oraz grunty objęte ochroną ścisłą, częściową lub krajobrazową". Redakcja tego przepisu była zatem inna niż obecnie, a na jego podstawie zwolnieniu podlegały:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (tekst jedn. Dz. U. z 2009 Nr 151 poz. 1220 z późn. zm.) utworzenie parku narodowego, zmiana jego granic lub likwidacja następuje w drodze rozporządzenia Rady Ministrów. Natomiast uznanie za rezerwat przyrody (...). następuje w drodze aktu prawa miejscowego w formie zarządzenia regionalnego dyrektora ochrony środowiska, które określa jego nazwę, położenie lub przebieg granicy i otulinę, jeżeli została wyznaczona, cele ochrony oraz rodzaj, typ i podtyp rezerwatu przyrody, a także sprawującego nadzór nad rezerwatem (art. 13 ust. 3 cyt. ustawy).

Wnioskodawca oświadczył w piśmie z dnia 8 września 2010 r.: że "Bielańsko-Tyniecki Park Krajobrazowy leżący w Zespole Jurajskich Parków Krajobrazowych nie jest parkiem narodowym ani rezerwatem przyrody".

Stanowisko organu podatkowego jest zgodne z poglądami przyjętymi w rozstrzygnięciu cytowanym przez Wnioskodawcę tj. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 28 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Bk 15/10. Ze stanu faktycznego sprawy będącej przedmiotem rozpoznania przez WSA w Białymstoku wynika bowiem, że spór dotyczył między innymi gruntów położonych na terenie parku narodowego, a fakt ten był w sprawie bezsporny.

W odniesieniu do budynków i budowli, aby mogły być zwolnione od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych muszą być trwale związane z gruntem, być położone na terenie parków narodowych lub rezerwatów przyrody oraz służyć bezpośrednio osiąganiu celów z zakresu ochrony przyrody.

Mając na uwadze, że w piśmie z dnia 8 września 2010 r. Wnioskodawca sprecyzował stan faktyczny podając, iż na gruntach Bielańsko - Tynieckiego Parku Krajobrazowego nie znajdują się żadne budynki i budowle, a wniosek o wydanie interpretacji dotyczył tylko zwolnienia terenów tego parku krajobrazowego to organ podatkowy - mając na uwadze zasadę związania zakresem wniosku o interpretację - nie był zobowiązany do uzasadniania i wykładni przepisu art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zakresie zwolnienia budynków i budowli.

Ze względu na powyższe, organ podatkowy stoi na stanowisku, że grunty położone na terenie Bielańsko - Tynieckiego Parku Krajobrazowego objęte ochroną krajobrazową, a które nie znajdują się w parku narodowym lub rezerwacie przyrody - nie mogą być zwolnione z od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 21 pkt 8 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, a stanowisko zaprezentowane we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów z dnia 3 sierpnia 2010 r. należy uznać za nieprawidłowe.

Na indywidualną interpretację podatkową zgodnie z art. 14c § 3 Ordynacji podatkowej przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, złożona za pośrednictwem Prezydenta Miasta Krakowa, adres: Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków, wniesiona po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydal interpretację do usunięcia naruszenia prawa w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dnia od dnia wniesienia tego wezwania.