PD-01.3120.8.16.2013.GK - Opodatkowanie szlabanów podatkiem od nieruchomości.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 1 października 2013 r. Urząd Miasta w Krakowie PD-01.3120.8.16.2013.GK Opodatkowanie szlabanów podatkiem od nieruchomości.

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA

Działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 3 lipca 2013 r. (data doręczenia) (...) w Krakowie o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości i uzupełnionego w dniu 22 lipca 2013 r.

uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym "system parkingowy" w całości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, w świetle przedstawionego stanu faktycznego nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2013 r. do Prezydenta Miasta Krakowa wpłynął wniosek (...) w Krakowie o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości.

Wnioskodawca przedstawił stan faktyczny wedle którego, w maju br. Spółka przyjęła do ewidencji środków trwałych urządzenie techniczne pod nazwą "system parkingowy". Obejmuje ono bileterki, szlabany oraz program obejmujący obsługę urządzeń.

Zainstalowanie systemu nie wymagało pozwolenia na budowę ani zgłoszenia do Wydziału Architektury UMK.

Uruchomienie systemu uporządkowało problem pozostawiania samochodów na parkingu przez wiele godzin dziennie. Parking obecnie obsługuje wyłącznie klientów dokonujących zakupów na terenie targowiska, gdyż do 2 godzin jest bezpłatny. Spółka tego tytułu nie uzyskuje dodatkowych dochodów.

W uzupełnieniu stanu faktycznego w dniu 22 lipca 2013 r. Wnioskodawca podał, że system parkingowy zamontowany na terenie targowiska obejmuje następujące elementy:

- sprzęt elektroniczny wraz z oprogramowaniem sterującym pracą parkometrów i szlabanów, komputer, monitor, skaner, drukarkę fiskalną;

- bileterki (3 sztuki) o wymiarach 28 cm x 23 cm x 130 cm przymocowane do podłoża za pomocą 4 śrub;

- terminale wyjazdowe (2 sztuki) o wymiarach 28 cm x 23 cm x 130 cm przymocowane do podłoża za pomocą 4 śrub);

- szlabany wraz z ramionami (5 sztuk) o wymiarach 32 cm x 20 cm x 107 cm przymocowane do podłoża za pomocą 4 śrub

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się o interpretację przepisów prawa podatkowego poprzez odpowiedź na pytanie czy opisane urządzenie techniczne "system parkingowy" podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

W stanowisku dotyczącym oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca uznał, że opisana instalacja techniczna nie spełnia kryteriów pozwalających na jej opodatkowanie zawartych w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych oraz w ustawie Prawo budowlane.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm., dalej - u.p.o.l.) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1)

grunty;

2)

budynki lub ich części;

3)

budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. budowlą jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

W art. 3 pkt ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) wskazano, iż za budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Natomiast urządzeniem budowlanym jest urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki (art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego).

W przedmiotowej sprawie Podatnik zwrócił się z wnioskiem o wydanie interpretacji dotyczącej ewentualnego zakwalifikowania "systemu parkingowego" do budowli co powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w zakresie opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, iż z opisu przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że na "system parkingowy" składa się szereg elementów. Chociaż elementy te tworzą całość funkcjonalną to jednak w opinii organu podatkowego na potrzeby podatku od nieruchomości należy badać czy opodatkowaniu podlegają właśnie poszczególne składniki "systemu parkingowego".

Już na wstępie można stwierdzić, że sprzęt elektroniczny wraz z oprogramowaniem sterującym pracą parkometrów i szlabanów, komputer, monitor, skaner czy drukarka fiskalna nie są budowlami a urządzeniami technicznymi i na pewno nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Podobnie bileterki oraz terminale wyjazdowe chociaż są przymocowane do podłoża za pomocą śrub nie będą zakwalifikowane do budowli na potrzeby podatku od nieruchomości. Te elementy systemu parkingowego ze względu na swoją funkcję także mają cechy raczej urządzenia technicznego niż budowli.

Natomiast szlabany przymocowane do podłoża za pomocą śrub należy zakwalifikować do kategorii budowli. Taką kwalifikacja nie została zakwestionowana przez sądy administracyjne np. w wyroku WSA W Krakowie z dnia 14 maja 2013 r. sygn. akt 156/13, wyroku NSA z dnia 16 października 2012 r. sygn. akt 673/11 czy wyroku NSA z dnia 22 sierpnia 2012 r. sygn. akt II FSK 130/11 (wszystkie orzeczenia dostępne na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl). W przywołanych sprawach chociaż problematyczną kwestią było opodatkowanie dróg wewnętrznych lub jeszcze inne tematy, sądy nie zakwestionowały prawidłowości zakwalifikowania szlabanów do budowli podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Z tego względu organ podatkowy nie zgadza się ze stanowiskiem podatnika odnośnie braku podstaw do opodatkowania szlabanów podatkiem od nieruchomości.

Należy podkreślić, iż z orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że w sytuacji gdy organ podatkowy zgadza się ze stanowiskiem podatnika jedynie w części nie może uznać iż to stanowisko jest prawidłowe. Nie ma bowiem możliwości zarówno warunkowej zgody jak i rozdzielenia jednego stanu faktycznego. W niniejszej sprawie należy uznać, że część "systemu parkingowego" faktycznie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Nie można natomiast zgodzić się ze stwierdzeniem, że część w postaci szlabanów również nie podlega opodatkowaniu.

Z tego względu organ podatkowy rozpoznając całość sprawy uznaje, że stanowisko Wnioskodawcy dotyczące nie posiadania przez "system parkingowy" w całości cech budowli, w sytuacji gdy część w postaci szlabanów podlega opodatkowaniu, należy uznać za nieprawidłowe.

Na indywidualną interpretację podatkową zgodnie z art. 14c § 3 Ordynacji podatkowej przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, złożona za pośrednictwem Prezydenta Miasta Krakowa, adres: Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków, wniesiona po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację do usunięcia naruszenia prawa w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dnia od dnia wniesienia tego wezwania.

Opublikowano: www.bip.krakow.pl