PD-01.3120.8.16.2011.GK - Stawka podatku od nieruchomości dla lokali mieszkalnych zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 15 lipca 2011 r. złożonego przez ... Spółka z o.o. Sp. k. z siedzibą w Krakowie o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego

uznaję, że stanowisko Strony polegające na tym, że powierzchnia części wspólnych budynku mieszkalno biurowego w przypadku podatnika opłacającego podatek od nieruchomości od wyodrębnionych lokali: mieszkalnych niezajętych na prowadzenie działalności gospodarczej powinna być opodatkowana według stawek jak dla budynków mieszkalnych, a lokali mieszkalnych zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej oraz lokali użytkowych powinna być opodatkowana według stawek jak dla budynków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz od budynków mieszkalnych łub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 15 lipca 2011 r. ... Spółka z o.o. Sp. k. z siedzibą w Krakowie wniosła do Prezydenta Miasta Krakowa wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca przedstawił stan faktyczny wedle którego, spółka ... jest właścicielem sześciu lokali mieszkalnych o łącznej powierzchni użytkowej 472,48 m² oraz czterech lokali użytkowych o łącznej powierzchni użytkowej 1128,07 m² znajdujących się w budynku mieszkalno-biurowym przy ul. ... w Krakowie. Powierzchnia użytkowa budynku wynosi 3.203,07 m² z czego powierzchnia mieszkań to 2.102 m, a powierzchnia biur to 1.128,07 m². Ponadto na całkowitą powierzchnię budynku składają się części wspólne (np. korytarze na kondygnacjach od "-1" do "6"" kotłownia, rowerownia, maszynownia dźwigu osobowego).

Spółka ... Sp. z o.o. Sp. k. jest właścicielem poszczególnych lokali tzn. wyodrębnionych, z osobnymi księgami wieczystymi i przypisanym do każdego lokalu ułamkiem określającym udział w części wspólnej.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca zadał pytanie wg. której stawki podatku od nieruchomości spółka ... powinna uiszczać podatek od powierzchni części wspólnych w opisanym budynku mieszkalno-biurowym w przypadającym na Spółkę udziale.

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w przedmiotowej sprawie, zgodnie z którym podatek od nieruchomości od powierzchni wspólnej w części przypadającej na dany lokal powinien być obliczany:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm. - dalej u.p.o.l.) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Podstawę opodatkowania dla budynków lub ich części stanowi ich powierzchnia użytkowa (art. 4 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l.). Stawki podatku od nieruchomości ustala rada gminy w drodze uchwały i zgodnie z art. 5 ust. 1 u.p.o.l. nie mogą przekroczyć określonego pułapu w podziale na stawki przewidziane między innymi dla budynków lub ich części:

* mieszkalnych,

* związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 u.p.o.l. jeżeli wyodrębniono własność lokali, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości od gruntu oraz części budynku stanowiących współwłasność ciąży na właścicielach lokali w zakresie odpowiadającym częściom ułamkowym wynikającym ze stosunku powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej całego budynku.

Z przepisu art. 3 ust. 5 u.p.o.l. wynika, iż celem tego uregulowania było łączne opodatkowanie wyodrębnionego w budynku lokalu wraz z przypadającą na ten lokal częścią powierzchni wspólnej budynku określonej ułamkowo jako stosunek powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej całego budynku.

W ustawie nie zawarto żadnych wyłączeń w tym zakresie, nie znalazły się tam także normy szczegółowo regulujące w odrębny sposób przedstawione kwestie. W takim przypadku należy uznać, iż zastosowanie mają ogólne zasady stosowania poszczególnych stawek.

W przedstawionym stanie faktycznym Podatnik jest właścicielem znajdujących się w jednym budynku samodzielnych i wyodrębnionych:

* lokali mieszkalnych niezajętych na prowadzenie działalności gospodarczej oraz określonych ułamkowo części stanowiących części wspólne,

* lokali mieszkalnych zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej oraz określonych ułamkowo części stanowiących części wspólne,

* lokali użytkowych (niemieszkalnych) oraz określonych ułamkowo części stanowiących części wspólne.

Skoro wolą ustawodawcy było łączne opodatkowanie wskazanych powierzchni należy przyjąć, że w przedstawionym stanie faktycznym część powierzchni wspólnej przypadająca na każdy z lokali:

* mieszkalnych niezajętych na prowadzenie działalności gospodarczej powinna być opodatkowana według stawki jak dla budynków lub ich części mieszkalnych, zgodnie z art. 5 ust. 2 lit. a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych,

* mieszkalnych zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej powinna być opodatkowana według stawki jak dla budynków lub ich części mieszkalnych zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej, zgodnie z art. 5 ust. 2 lit. b) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych,

* użytkowych powinna być opodatkowana według stawki jak dla budynków lub ich części związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, zgodnie z art. 5 ust. 2 lit. b) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy zaprezentowane we wniosku należy zatem uznać za prawidłowe.

Na indywidualną interpretację podatkową zgodnie z art. 14c § 3 Ordynacji podatkowej przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, złożona za pośrednictwem Prezydenta Miasta Krakowa, adres: Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków, wniesiona po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację do usunięcia naruszenia prawa w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dnia od dnia wniesienia tego wezwania.