PBII-415-10/07 - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności kosztów postępowania sądowego.

Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: - Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 27 kwietnia 2007 r. (data wpływu 11 maja 2007) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności kosztów postępowania sądowego

postanawiam

uznać stanowisko przedstawione w przedmiotowym wniosku, iż kwota uiszczonej opłaty z tytułu zwrotu kosztów postępowania na rzecz pozwanego oraz z tytułu zwrotu wydatków na rzecz Skarbu Państwa nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu z uwagi na brak związku z przychodem - za prawidłowe, znajdujące odzwierciedlenie w aktualnym stanie prawnym.

Z treści przedmiotowego pisma wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż lodów i mrożonek. W dniu 28 lipca 2001 r. samochód - chłodnia (składnik majątkowy firmy), przewożący mrożonki uległ wypadkowi drogowemu, któremu winny był inny użytkownik drogi, ubezpieczony w Towarzystwie Ubezpieczeń WARTA. Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego oraz przedłożonej kserokopii wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 9 czerwca 2005 r. wynika, że domagał się Pan od pozwanego kwoty 25.482,16 zł wraz z ustawowymi odsetkami tytułem utraconych korzyści na skutek wyłączenia z eksploatacji jednego z pojazdów, spowodowanego uszkodzeniem w wypadku drogowym. Towarzystwo Ubezpieczeniowe WARTA, w którym ubezpieczony był sprawca wypadku wypłaciło Panu odszkodowanie wyłącznie za poniesione szkody w pojeździe, natomiast odmówiło wypłaty odszkodowania z tytułu utraconych korzyści powstałych wskutek wyłączenia pojazdu z eksploatacji w kwocie 21.207,18 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa zarzucając, że z przedstawionej przez powoda dokumentacji nie wynika, aby w wyniku uszkodzenia pojazdu powstała strata w takiej wielkości.

Wyrokiem z dnia 30 grudnia 2004 r. Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz Pana kwotę 15.269,13 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 października 2001 r., w pozostałej części powództwo oddalił, uzasadniając to tym, że konsekwencją wyłączenia z użytku samochodu nastąpiło ograniczenie sprzedaży prowadzonej przez hurtownię Pana, a straty tym spowodowane stanowiły wyżej wymienioną zasądzoną kwotę.

W apelacji od powyższego orzeczenia, opartej na zarzucie błędnego ustalenia szkody przez powoda poprzez pominięcie w rozstrzygnięciu dowodów w postaci dokumentów finansowych (PIT-5) za okres objęty pozwem, ubezpieczyciel domagał się jego zmiany i oddalenie powództwa, ewentualnie jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd odwoławczy uznał, że apelacja zasługuje na uwzględnienie uzasadniając to brakiem dowodów potwierdzających fakt, że uszkodzenie pojazdu miało wpływ na utratę przez Pana żądanych korzyści (brak dowodów w postaci przesłuchania świadków, którzy zamiast Pana uzyskali dochód z dostaw lodów oraz ustalenia z porównania dochodów okresu wyłączenia samochodu z eksploatacji z analogicznym okresem roku poprzedzającego szkodę, które były wartością zbliżone do siebie).

Sąd Odwoławczy uwzględniając zarzuty apelacji zmienił zaskarżone orzeczenie i powództwo oddalił, a kosztami obciążył Pana, tj. powoda jako stronę przegrywającą spór.

Na tle takich okoliczności faktycznych formułuje Pan stanowisko, iż przepisy prawa podatkowego skutkują tym, że kwota uiszczonej opłaty z tytułu zwrotu kosztów postępowania na rzecz pozwanego oraz z tytułu zwrotu wydatków na rzecz Skarbu Państwa nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ nie ma związku z przychodem.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Mogilnie po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym wyjaśnia:

Norma zawarta w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnych źródeł są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 23 tej ustawy, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Wobec tego, aby określone wydatki mogły zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatków ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, ewentualnie że poniesienie wydatków służy zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodu.

Ust. 1 artykułu 22 wyżej cytowanej ustawy ustanawia regułę generalną pozwalającą na dokonanie kwalifikacji ponoszonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów poprzez pryzmat celowości i potencjalnego wpływu na sumę osiąganych przez podatnika przychodów podatkowych. Dopiero na podstawie takiej pozytywnej weryfikacji, w przypadku stwierdzenia, iż dany wydatek niewątpliwie ponoszony jest w celu uzyskania przychodów, podatnik podatku dochodowego ma prawo do przyporządkowania tego wydatku do przychodów podatkowych, w celu osiągnięcia których wydatek ten został poniesiony.

Jak wynika z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego oraz przedłożonej kserokopii wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 9 czerwca 2005 r. domagał się Pan od pozwanego kwoty 25.482,16 zł wraz z ustawowymi odsetkami tytułem utraconych korzyści na skutek wyłączenia z eksploatacji jednego z pojazdów, spowodowanego uszkodzeniem w wypadku drogowym.

Sąd Okręgowy po przeprowadzeniu wnikliwej analizy złożonych przez Pana deklaracji PIT-5 za sierpień 2001 r. oraz analogicznego okresu roku poprzedzającego szkodę, tj sierpnia 2000 r. uznał, że dochody były zbliżone do siebie, wobec tego brak było podstaw do uznania, że uszkodzenie pojazdu miało wpływ na utratę przez Pana korzyści w zakresie uzasadniającym jego żądanie. Sąd w uzasadnieniu wyroku orzekł, że wyłączenie z eksploatacji w miesiącu sierpniu 2001 r. jednego z samochodów wprawdzie wykluczało transport lodów w tym okresie, jednak nie było to jednoznaczne z doznaniem przez Pana utraty dochodu przedsiębiorstwa.

Sąd Odwoławczy uwzględniając zarzuty apelacji zmienił zaskarżone orzeczenie i powództwo oddalił, a kosztami obciążył Pana, tj. powoda jako stronę przegrywającą spór.

Wobec powyższego uznano, że skoro wyrokiem sądowym oddalono powództwo o wypłatę odszkodowania obciążając Pana kosztami i wydatkami postępowania w sprawie, to koszty te nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu cytowanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem nie zostały one poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a jedynie w wyniku przegranego procesu cywilnego.

W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Informuje się, że ww. interpretacja obowiązuje do czasu zmiany stanu prawnego. Organ podatkowy nie ma obowiązku informować Pana o zmianie stanu prawnego.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej)