PBI/423-18/05 - Obowiązek składania miesięcznych deklaracji CIT-2 w przypadku złożenia oświadczenia o czasowym nie prowadzeniu działalności.

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach stwierdza, że stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej braku obowiązku składania miesięcznych deklaracji CIT-2 w pierwszym roku podatkowym, w związku ze złożonym oświadczeniem o czasowym nie prowadzeniu działalności i podjętą decyzją o nie uwzględnieniu w zeznaniu rocznym CIT-8 straty poniesionej do przedostatniego miesiąca roku podatkowego z tytułu posiadanych rachunków bankowych jest nieprawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2005 r. do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach wpłynął wniosek podatnika o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego wynika, że dnia 7 stycznia 2004 r. aktem notarialnym została zawiązana spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka w dniu 21 kwietnia 2004 r. złożyła w tut. Urzędzie Skarbowym zgłoszenie identyfikacyjne NIP-2, informując w nim, że data rozpoczęcia działalności to 22 kwietnia 2004 r. Razem z formularzem NIP-2 Spółka złożyła również kopię umowy spółki, zgodnie z którą pierwszy rok podatkowy trwał od dnia 22 kwietnia 2004 r. do dnia 31 marca 2005 r.

Dnia 20 maja 2004 r. Spółka złożyła w tut. Urzędzie oświadczenie o czasowym nie prowadzeniu działalności do czasu uzyskania pozwolenia ministra właściwego ds. szkolnictwa wyższego na utworzenie szkoły wyższej. Przedmiotowe pozwolenie Spółka uzyskała w dniu 30 marca 2005 r. W okresie od założenia spółki do dnia 31 marca 2005 r. Spółka ponosiła koszty z tytułu opłat pobieranych przez banki za prowadzenie rachunków bankowych oraz uzyskiwała raz na kwartał przychody z tytułu odsetek bankowych od środków pozostawionych na rachunkach depozytów. Spółka zwróciła się o rozstrzygnięcie wątpliwości:

* czy może rozliczyć pierwszy rok podatkowy składając jedynie zeznanie roczne CIT-8., w którym uwzględni przychody finansowe uzyskane w marcu 2005 r., pomijając wcześniejsze miesiące, kiedy Spółka praktycznie nie prowadziła działalności gospodarczej i ponosiła stratę z tytułu posiadanych rachunków bankowych.

Prezentuje przy tym własne stanowisko, iż w związku z podjętą decyzją o nie uwzględnianiu podatkowo straty poniesionej do końca lutego 2005 r. i nie prowadzeniu działalności gospodarczej do marca 2005 r., o czym skutecznie zawiadomiono urząd skarbowy - nie występuje obowiązek składania miesięcznych deklaracji CIT-2.

Powyższej interpretacji przepisów dotyczących sposobu rozliczania przez Spółkę podatku dochodowego od osób prawnych w pierwszym roku podatkowym tut. organ podatkowy nie podziela.

Zgodnie z zapisem art. 25 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy podatku dochodowego, w tym spółki z o.o., mają obowiązek bez wezwania składać deklarację, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego od początku roku podatkowego i wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące. Deklaracje i zaliczki miesięczne za okres od pierwszego do przedostatniego miesiąca roku podatkowego składa się i uiszcza w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczka za ostatni miesiąc jest uiszczana w wysokości zaliczki za miesiąc poprzedni do 20 dnia ostatniego miesiąca roku podatkowego; ostateczne rozliczenie podatku za rok podatkowy następuje w terminie ustalonym do złożenia zeznania o wysokości dochodu (straty) za ten rok (art. 27 ust. 1).

Na podstawie art. 25 ust. 5 cytowanej wyżej ustawy podatnik, który złoży właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w formie pisemnej oświadczenie, że zaprzestał działalności - jest zwolniony od obowiązku składania deklaracji miesięcznych i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy, od dnia złożenia tego oświadczenia. W przypadku zmiany stanu faktycznego uzasadniającego to zwolnienie podatnik, bez wezwania, jest obowiązany stosować przepisy art. 25 ust. 1-4 ustawy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek składania miesięcznych deklaracji CIT-2 istnieje nawet wówczas, gdy występuje strata i w związku z tym nie ma obowiązku uiszczania zaliczki.

A zatem, skoro Spółka w trakcie pierwszego roku podatkowego, trwającego do dnia 31 marca 2005 r., ponosiła koszty i osiągała przychody finansowe z tytułu posiadanych rachunków bankowych, to mimo nie prowadzonej do marca 2005 r. działalności gospodarczej, ciąży na niej obowiązek złożenia zaległych deklaracji CIT-2 i w przypadku wystąpienia dochodu do opodatkowania - do wpłacenia odsetek od zaliczek na podatek dochodowy.

W deklaracjach CIT-2 należy uwzględnić przychody osiągnięte od początku roku podatkowego do końca miesiąca, za który składana jest deklaracja i odpowiednio koszty uzyskania przychodów poniesione za ten okres.

Postanowienie niniejsze na mocy art. 143 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (adres do korespondencji: Izba Skarbowa w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku-Białej - 43-300 Bielsko-Biała ul. Traugutta 2a) w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.