PBI/4117/i/12/AK/05 - Podwyższenie stawki amortyzacyjnej dla używanych przy prowadzeniu działalności gospodarczej maszyn i urządzeń, ze względu na miejsce zarejestrowania działalności gospodarczej.

Pełnomocnik Strony w dniu 2.05.2005 r. złożył wniosek o udzielenie pisemnej informacji w trybie art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), przedstawiając następujący stan faktyczny: Podatnik wykorzystuje przy prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie wykonywania usług budowlanych na terenie kraju szereg maszyn i urządzeń zaliczanych do grupy 3-6 oraz 8 KŚT, np. agregat spawalniczy, niwelator laserowy z osprzętem, samojezdne zacieraczki do betonu, itp. Działalność jest zarejestrowana na terenie miasta, które w oparciu o rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2001 r. w sprawie wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 151, poz. 1701 ze zm.) należy do miejscowości zagrożonych bezrobociem strukturalnym, natomiast usługi budowlane są wykonywane na terenie całego kraju.

W tym stanie faktycznym zadane zostało pytanie: Czy podatnik przy ustaleniu metodą degresywną wysokości odpisów amortyzacyjnych ze względu na fakt, iż ma zarejestrowaną działalność gospodarczą na terenie miasta Grajewa, ma prawo od roku podatkowego 2001 podwyższyć stawki amortyzacyjne dla używanych przy prowadzeniu działalności gospodarczej maszyn i urządzeń zaliczanych do grupy 3-6 i 8 KŚT do współczynnika 3,0, o którym to współczynniku mowa w art. 22k ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem strony, ponieważ podatnik posiada siedzibę swojej działalności na terenie gminy zagrożonej bezrobociem strukturalnym, ma on prawo zaliczyć do kosztów odpisy amortyzacyjne od używanych przy prowadzeniu działalności gospodarczej maszyn i urządzeń zaliczanych do grupy 3-6 i 8 KŚT, do których to wysokość odpisów na podstawie art. 22k ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma prawo podwyższać do współczynnika 3,0. Natomiast bez znaczenia pozostaje fakt, iż usługi ogólnobudowlane podatnik w większości przypadków wykonuje na terenie gmin nieobjętych bezrobociem strukturalnym.

W oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny Naczelnik Urzędu Skarbowego w Grajewie uznał za prawidłowe stanowisko podatnika. Stwierdził, że jeżeli zakład jest położony w Grajewie i jest prowadzona działalność między innymi na terenie Grajewa, można zastosować przy odpisach amortyzacyjnych od środków trwałych, o których mowa w art. 22k ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podwyższoną stawkę amortyzacyjną o współczynnik nie wyższy niż 3,0 określony w art. 22k ust. 2 ww. ustawy. Organ podatkowy podniósł, ponadto, iż zgodnie z art. 22h ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Od powyższego postanowienia pełnomocnik strony złożył w dniu 19.07.2005 r. zażalenie, w którym wnosi o uchylenie przez Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku skarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. W zażaleniu pełnomocnik nie zgadza się z interpretacją zawartą w postanowieniu w części dotyczącej stwierdzenia, że podatnik może przy odpisach amortyzacyjnych od środków trwałych stosować podwyższoną stawkę amortyzacyjną o współczynnik nie wyższy niż 3,0 określony w art. 22k ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli zakład podatnika jest położony w Grajewie, a działalność gospodarcza jest prowadzona między innymi na terenie Grajewa.

Dyrektor Izby Skarbowej w Białymstoku po zapoznaniu się z treścią wniosku z dnia 29.04.2005 r., postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Grajewie Nr PD-415/1982/GK-1/VI-1/05 z dnia 18.07.2005 r. oraz treścią zażalenia uznaje stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego w Grajewie za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22k ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w przypadku używania środków trwałych zaliczanych do grupy 3-6 i 8 KŚT oraz środków transportu, w zakładzie danego podatnika położonym na terenie gminy o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym stawki podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych można podwyższać przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 3,0, dokonując obliczenia odpisów amortyzacyjnych zgodnie z zasadą określoną w ust. 1. W przypadku gdy w trakcie roku podatkowego gmina zostanie wyłączona z wykazu gmin o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym oraz podatnik przestanie mieć siedzibę na terenie takiej gminy, podatnik może stosować do końca tego roku podwyższone stawki amortyzacyjne w oparciu o art. 22k ust. 3 cyt. ustawy.

Istotą sprawy jest rozstrzygnięcie: Czy podatnik prowadzący działalność gospodarczą i wykonujący roboty budowlane głównie poza obszarem gminy objętej bezrobociem strukturalnym przy jednoczesnym posiadaniu siedziby w gminie objętej bezrobociem strukturalnym ma prawo do preferencyjnej amortyzacji środków trwałych?

Powołany przepis art. 22k ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa jako jeden z warunków - używanie środka trwałego w zakładzie położonym na terenie gminy o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym. Ustawodawca nie zawarł definicji "zakładu" dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych. Według Słownika języka polskiego PWN (wydanie 8, 1993 r., tom III, str. 914) "zakład" należy rozumieć jako przedsiębiorstwo państwowe, społeczne lub prywatne o charakterze usługowo-produkcyjnym zatrudniającym pewną liczbę pracowników, wykonujących określone zadanie w różnych dziedzinach gospodarki, np. zakład przemysłowy, zakład naprawczy. Należy więc pojęcie "zakładu" powołane w przepisie art. 22k ust. 2 cyt. ustawy rozumieć szeroko.

W przedstawionym stanie faktycznym zakład jest jednocześnie siedzibą działalności, dlatego też prawo do skorzystania z ustalenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 3,0 przysługuje podatnikowi, który wykonuje prace (świadczy usługi) tymi środkami trwałymi zarówno na terenie gminy zagrożonej bezrobociem strukturalnym, jak i poza obszarem gminy zagrożonej bezrobociem strukturalnym.

Organ I instancji w udzielonej pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, użył jedynie nieprecyzyjnych stwierdzeń, jednak w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowo zawarł ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.