PBI-2/4117-144/USŁ-W/05/JF - Odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów

Pytanie podatnika

Czy wypłacone roszczenie odszkodowawcze, z pominięciem wokandy sądowej stanowi koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej?

Działając na podstawie art. 207, art. 220, art. 221 oraz art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania z dnia 22.12.2005 r. od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27.07.2005 r., nr PBI-2/4117/IN-6/USŁ-W/2005/MM, odmawiającej uchylenia postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź- Widzew z dnia 14.06.2005 r., nr IX-005/239/Z/K/05, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję.

W dniu 10.05.2005 r. zwrócili się Państwo do Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź- Widzew z wnioskiem o dokonanie interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Pytali Państwo, czy "ugoda podpisana bezpośrednio pomiędzy osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą, z pominięciem wokandy sądowej, a dotycząca roszczeń odszkodowawczych jednego podmiotu wobec drugiego stanowi koszt uzyskania przychodu po jednej stronie, a przychód po stronie drugiej".

Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź- Widzew postanowieniem z dnia 14.06.2005 r. nr IX-005/239/Z/K/05 nie podzielił poglądu wyrażonego w złożonym wniosku stwierdzając, iż wypłacona kwota w wysokości 10 000,- zł na podstawie zawartej ugody, będącej zaspokojeniem roszczenia odszkodowawczego wobec odbiorcy towarów, nie stanowi, zgodnie z przepisami art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztu uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Decyzją z dnia 27.07.2005 r. nr PBI-2/4117/IN-6/USŁ-W/2005/MM, rozpatrującą Państwa zażalenie na ww. postanowienie, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi odmówił uchylenia zaskarżonego postanowienia, uznając stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź- Widzew za prawidłowe.

Nie zgadzając się ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi złożyli Państwo w dniu 27.12.2005 r. (wysłane w dniu 23.12.2005 r.) odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o zmianę przedmiotowej interpretacji. W uzasadnieniu odwołania podnosicie Państwo:

Artykuł 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do wypłaconego odszkodowania, gdyż dostarczone odbiorcy lakiery nie były wadliwe.

Przyczyną niewłaściwych objawów na produkcie finalnym, po zastosowaniu dostarczonych lakierów, nie były Państwa zaniedbania, tylko brak doświadczenia. Zaniedbania natomiast poczynili: producent lakierów, który nie zawarł w karcie technicznej produktu wszystkich istotnych szczegółów, a także pośrednik i odbiorca.

Odszkodowanie nie zostało wypłacone odbiorcy z tytułu Państwa zaniedbań, ale z powodu kalkulacji kosztów ewentualnego procesu sądowego, który w Państwa ocenie nie miał sensu z ekonomicznego punktu widzenia.

Zgodnie z art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, podatnik korzystając z procedury zażalenia może rozwijać stan faktyczny przedstawiony we wniosku o interpretację.

Państwa zdaniem, wypłacone roszczenie odszkodowawcze powinno stanowić u Państwa koszt uzyskania przychodów a przychód do opodatkowania u odbiorcy lakierów.

Po analizie zawartych w odwołaniu zarzutów, zebranego materiału w sprawie oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdza co następuje:

Ze złożonego przez podatników wniosku wynika, że poniesiony wydatek w kwocie 10 000,- zł stanowił odszkodowanie dla odbiorcy lakierów, wypłacone na podstawie podpisanej ugody. W uzasadnieniu wniosku przyznajecie Państwo, iż uniknięcie reklamacji a także wygranie ewentualnego procesu sądowego "było bardzo wątpliwe". Piszecie również, że zastosowanie produktów lakierowych wymagało "przeprowadzenia bardziej wnikliwych i długofalowych prób wstępnych", których nie wykonano, ponieważ "karta techniczna produktu nie zawierała takich szczegółowych i długoterminowych wskazówek". Dlatego Państwa zdaniem "udowodnienie błędów i zaniedbań pośrednikowi także było trudne".

Kosztami uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. Z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Artykuł 23 ust. 1 pkt 19 cytowanej ustawy stanowi, iż za koszty uzyskania przychodów nie uważa się m.in. kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów.

W odwołaniu piszą Państwo, że art. 23, ust. 1, pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma zastosowania w omawianym przypadku, ponieważ Państwa "wina" polegała jedynie na braku doświadczenia i skomplikowanym charakterze całej sprawy, co nie jest wymienione wśród wyjątków nie mogących stanowić kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi ww. artykuł stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, bez względu na przyczynę i podstawę ich uiszczenia. Zatem nie ma tutaj znaczenia powód, ale sam fakt wypłaty odszkodowania. Przepis ten również nie wyłącza odszkodowań wypłaconych z pominięciem procesu sądowego, który nie miał sensu z ekonomicznego punktu widzenia ze względu na kalkulację kosztów ewentualnego procesu sądowego.

Zaś zgodnie z art. 556 § 1 ustawy z dnia 23.04.1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93) mamy do czynienia z wadą fizyczną towaru w sytuacji, gdy rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym. Stanem niezupełnym wydania towaru jest również brak kompletnej instrukcji (karty technicznej) użytkowania towaru, co w opisanym stanie faktycznym miało miejsce.

Przez fakt przyjęcia roszczenia i wypłatę odszkodowania uznali Państwo własną winę, i zaniedbania wobec odbiorcy lakierów za niewłaściwe objawy na produkcie finalnym, bez korzystania z możliwości udowodnienia własnej niewinności przed Sądem. Tym samym ponieśli Państwo koszty ryzyka związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej, które ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje za koszt uzyskania przychodów.

W związku z powyższym odszkodowanie w wysokości 10 000 zł, z tytułu zawartej ugody nie może zostać uznane za koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle art. 14a § 1 cytowanej ustawy - Ordynacja podatkowa naczelnik urzędu skarbowego, stosownie do swojej właściwości na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Artykuł 14a § 2 stanowi, że składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Zatem interpretacje przepisów prawa podatkowego dotyczą stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika we wniosku o interpretację. W związku z powyższym wnioskujący powinni bardzo szczegółowo i dokładnie opisać sytuację, aby organ podatkowy mógł dokonać prawidłowej interpretacji. Wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego jest tym bardziej istotne, iż interpretacje dokonywane są tylko w oparciu o stan faktyczny opisany we wniosku. Interpretacje przepisów prawa podatkowego dotyczą indywidualnych spraw podatników, toteż otrzymali Państwo interpretację prawną dotyczącą uznania wypłaconego odszkodowania za koszt uzyskania przychodów. Organ podatkowy nie mógł jednak wydać interpretacji w kwestii uzyskania przychodu przez odbiorcę towarów.

Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdza jak w sentencji niniejszej decyzji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.