PBB3-077/437/2003 - Nieodpłatne świadczenia pracownicze a obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z pismem z dnia 25 listopada 2003 r. skierowanym do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Żorach w sprawie udzielenia informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając na podstawie art. 14b § 2 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm.) zmienia udzieloną przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Żorach pismem z dnia 22 grudnia 2003 r. informację o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego:

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2003 r. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21 i 52 i 52 a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy źródłem przychodu jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Art. 11 ust. 2a pkt 2) ustawy stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu.

Zatem kwota wynikająca z faktury za zakupioną przez pracodawcę wycieczkę winna być rozdzielona na biorących w niej uczestników. Otrzymane przez pracowników świadczenie stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67) wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami są w szczególności: bony towarowe, paczki świąteczne dla dzieci, bilety na imprezy sportowe lub kulturalne.

Wartość sfinansowanej przez pracodawcę wycieczki nie jest rzeczowym świadczeniem otrzymanym przez pracownika i nie korzysta ze zwolnienia określonego w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 67) ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.