PBB2-4117/3-0050/2006 - Dokumentowanie faktycznie poniesionych kosztów dojazdów do pracy.

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 18.04.2006 r. wniesionego przez podatnika na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Jastrzębiu Zdroju uznające za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19.01.2006 r. (wpływ do urzędu w dniu 23.01.2006 r.), uzupełnione pismem z dnia 30.03.2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej przyjęcia w rocznym rozliczeniu podatku, kosztów uzyskania przychodów z tytułu umowy o pracę w wysokości faktycznie poniesionych na dojazd do zakładu pracy położonego poza miejscowością zamieszkania, udokumentowanych fakturą VAT

- Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach odmawia zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.

Pismem z dnia 19.01.2006 r. (uzupełnionym pismem z dnia 30.03.2006 r.) podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Jastrzębiu Zdroju z wnioskiem o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego w ww. pismach wynika, iż:

- podatnik mieszkając w Jastrzębiu Zdroju pracuje w Katowicach, dojeżdżając tam prywatną linią komunikacyjną,

- koszty dojazdu do zakładu pracy udokumentowane są fakturą VAT wystawianą przez firmę obsługującą ww. linię,

- faktura VAT wystawiana jest za każdy miesiąc, na nazwisko podatnika, na podstawie jednorazowych biletów stanowiących paragon fiskalny.

Zdaniem wnioskodawcy faktura VAT spełnia wszystkie znamiona imiennego biletu okresowego, w związku z czym, na podstawie art. 22 ust. 11 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, może sobie podwyższyć roczne koszty dojazdu do zakładu pracy do kwot faktyczne poniesionych.

Postanowieniem Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jastrzębiu Zdroju uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 18.04.2006 r. podatnik wniósł zażalenie na powyższe postanowienie.

Rozpatrując zażalenie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdza, co następuje:

Z treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jedn. tekst Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wynika, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. ...

Natomiast art. 22 ust. 2 tej ustawy stanowi, iż koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, w przypadku gdy:

1) podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy - wynoszą 102 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.227 zł,

2) podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy - nie mogą przekroczyć łącznie 1.840 zł 77 gr za rok podatkowy,

3) miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - wynoszą 127 zł 82 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.533 zł 84 gr,

4) podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - nie mogą przekroczyć łącznie 2.300 zł 94 gr za rok podatkowy.

Jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów określone w ust. 2 są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi (art. 22 ust. 11 ww. ustawy).

Sformułowanie zawarte w art. 22 ust. 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest jednoznaczne i zobowiązuje podatnika do udokumentowania wydatków faktycznie poniesionych ,,wyłącznie imiennymi biletami okresowymi".

Potwierdza to m. in.:

- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 06.08.2002 r. sygn. akt I SA/Ka 1228/01, z uzasadnienia którego wynika: "Koszt faktycznych wydatków, które podatnik poniósł na dojazdy do pracy mogą różnić się od kosztów zryczałtowanych. Jeżeli zatem roczne koszty zryczałtowane są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego, komunikacji miejskiej, to mogą one zostać przyjęte w wysokości wydatków faktycznie poniesionych. Warunkiem jednak jest udokumentowanie poniesionych wydatków wyłącznie imiennymi biletami okresowymi (art. 22 ust. 11 ustawy)",

- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 07.01.1999 r. sygn. akt SA/Sz 490/98, z uzasadnienia którego wynika: "Sformułowanie art. 22 ust. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest bowiem jednoznaczne i pozwala wykazywać wydatki faktycznie poniesione (...) wyłącznie imiennymi biletami okresowymi". Dowód ten nie może być więc zastąpiony innym".

Zatem dokument ten (tj. imienny bilet okresowy) nie może być zastąpiony innym dokumentem (np. fakturą VAT).

Gdyby ustawodawca dopuszczał możliwość udokumentowania powyższych wydatków imiennymi biletami okresowymi, fakturami VAT i innymi dokumentami, to wynikałoby to wprost z treści wskazanego powyżej przepisu art. 22 ust. 11 ustawy.

W przedmiotowym przypadku podatnik ponosi koszty związane z dojazdem do zakładu pracy znajdującego się poza miejscem stałego zamieszkania. Jednakże poniesione koszty dokumentuje "Fakturą VAT" wystawioną przez Firmę Handlowo-Usługową - świadczącą usługi przewozowe. Wbrew zarzutom podatnika, dokumentu tego nie można uznać za tożsamy ze wskazanym przez ustawodawcę "imiennym biletem okresowym". Wprawdzie, jak słusznie podkreśla podatnik, brak ustawowej definicji "imiennego biletu okresowego". Jednakże istotnym elementem tego określenia jest słowo "bilet". Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Wydanie VII zmienione i poprawione, 1992, tom I, str. 165: "bilet" to kartka z odpowiednim nadrukiem wydającej ją instytucji będąca dowodem uiszczenia opłaty przez nabywcę uprawniająca do określonej, zwykle jednorazowej usługi np. bilet miesięczny, okresowy.

Skoro "bilet" uprawnia do usługi, to musi być nabyty przed skorzystaniem z niej. A z dołączonej do wniosku Faktury VAT wynika m.in., iż wystawiono ją 31.10.2005 r. za przejazdy za miesiąc X 2005 r. Z tego też względu brak podstaw do uznania wskazanego przez wnioskodawcę dokumentu za "imienny bilet okresowy".

Zatem ponoszone przez podatnika koszty związane z dojazdem do pracy z Jastrzębia Zdroju do Katowic nie mogą być uwzględnione w zeznaniu podatkowym, ponieważ nie został spełniony warunek określony w art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Brak jest zatem przesłanek do dokonania zmiany postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Jastrzębiu Zdroju.

Decyzja niniejsza, na mocy art. 143 Ordynacji podatkowej, została wydana z upoważnienia Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach. Decyzja niniejsza jest ostateczna. Służy na nią skarga (w dwóch egzemplarzach) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (adres do korespondencji: Izba Skarbowa w Katowicach - Ośrodek Zamiejscowy, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała) w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.