PBB1/4117-0029/06/3 - Wydatki poniesione na reklamę na rzecz kontrahenta zagranicznego.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 27 czerwca 2006 r. Izba Skarbowa w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku-Białej PBB1/4117-0029/06/3 Wydatki poniesione na reklamę na rzecz kontrahenta zagranicznego.

DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego przez podatnika na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na usługę reklamową - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach odmawia uchylenia zaskarżonego postanowienia.

UZASADNIENIE

Wnioskiem podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na usługę reklamową.

W złożonym piśmie podatnik wyjaśnił, iż Spółka zakupiła od kontrahenta czeskiego usługę reklamową, mającą na celu zwiększenie sprzedaży i zapoznanie się z szerszą ofertą sprzedawanych przez Spółkę instrumentów muzycznych. Kontrahent świadczył ww. usługę na terenie kilku miast Republiki Czeskiej. W zakres usługi wchodziły: pokazy, prezentacje, roznoszenie ulotek oraz umieszczenie ulotek w miejscach ogólnie dostępnych, np. w szkołach. Prezentacje i pokazy prowadzone były w miejscowych szkołach i sklepach muzycznych. Ulotki reklamowe rozdawano na ulicach miast.

Jak wynika z pisma, firma, która wystawiła faktury za usługi reklamowe, jest kontrahentem handlowym Spółki i stałym odbiorcą ich towarów w Republice Czeskiej. Nie jest podmiotem świadczącym usługi reklamowe. Na świadczenie ww. usług strony nie zawierały umowy.

W związku z tym strona zwróciła się z zapytaniem, czy całość wydatków poniesionych na opisaną reklamę stanowi koszt uzyskania przychodów stosownie do przepisów art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatki na reklamę publiczną.

Zdaniem podatnika adresatem reklamy były osoby przypadkowe, które w momencie świadczenia usługi znajdowały się w szkołach muzycznych, sklepach, czy też przechodziły w tym czasie ulicami miast, w związku z czym koszty poniesione na ww. reklamę, jako reklamę publiczną, można w pełnej wysokości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Postanowieniem Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał za nieprawidłowe przedstawione przez podatnika stanowisko w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Na powyższe postanowienie podatnik wniósł zażalenie, w którym kwestionuje stanowisko organu pierwszej instancji stwierdzające brak związku pomiędzy wydatkami na usługę reklamową a przychodami ww. spółki.

Zdaniem strony, czeski partner promuje nie Spółkę Jawną, ale markę produktów (instrumentów muzycznych) sprzedawanych przez tę Spółkę. Działania te w sposób bezpośredni przekładają się na zwiększenie zakupów przedstawiciela, a tym samym na jego zakupy w Spółce Jawnej. Im więcej bowiem czeski przedstawiciel ma zamówień na instrumenty muzyczne, których dystrybutorem jest Spółka, tym większy przychód ma Spółka z tytułu ich zakupu przez czeskiego przedstawiciela.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdza, co następuje:

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Za koszt uzyskania przychodów można jednak uznać te racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, które łącznie spełniają następujące warunki:

- pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami (ich celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów),

- zostały rzeczywiście poniesione i prawidłowo udokumentowane,

- nie zostały wymienione w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z akt sprawy wynika, iż kontrahent czeski reklamował na terenie Czech instrumenty muzyczne konkretnych marek, nabywane w celu dalszej sprzedaży od Spółki Jawnej. Jednakże ww. Spółka nie zleciła kontrahentowi czeskiemu reklamy tych instrumentów. Tym samym uznać należy, iż działanie to kontrahent czeski podjął z własnej inicjatywy w celu zachęcania potencjalnych nabywców do zakupu reklamowanych towarów od kontrahenta czeskiego.

Wobec tego wydatki związane z opisanymi działaniami reklamowymi pozostawały w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami kontrahenta czeskiego. Poniesienie tych wydatków spowodowało bowiem osiągniecie lub mogło wpłynąć na zwiększenie przychodów ze sprzedaży reklamowanych i sprzedawanych przez niego towarów na terenie Czech.

Jednakże w świetle cyt. wyżej art. 22 ust. 1 brak podstaw do zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów Spółki Jawnej.

Wprawdzie, co podnosi strona w zażaleniu, wzrost zamówień na instrumenty u czeskiego kontrahenta może spowodować zwiększenie ich zakupu w ww. Spółce i w konsekwencji zwiększenie przychodu tej Spółki ze sprzedaży towarów, jednakże skutek ten nie jest związany z jakimkolwiek działaniem i koniecznością poniesienia wydatków przez Spółkę Jawną w tym względzie. Spółka ta bowiem nie zlecała kontrahentowi czeskiemu wykonania usług reklamowych, mających na celu zwiększenie zbytu sprzedawanych temu kontrahentowi instrumentów muzycznych.

Stwierdzić zatem należy, iż wydatki na usługę reklamową potwierdzone fakturami czeskiego kontrahenta nie zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez Spółkę Jawną.

Biorąc powyższe pod uwagę orzeczono jak w sentencji.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl